|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 16:38:06 GMT
Leslie barstte in alchen uit, terwijl de tranen over zijn wangen liepen. 'En dat, terwijl ik afscheid van jou aan eht nemen ben. Je bent net een derde van mijn leeftijd en toch...' Hij schudde zijn hoofd. 'Nou kleine, komt er nog wat van? Ik heb nog een aantal eeuwen, maar tegen die tijd ben jij vergaan tot as. Trowuens.. heb je je testament nog ergens? Ik herinenr me neit of je een V begravenis wilde, of dat je andere wensen had.' Alsof het over het weer ging. hij verbaasde zichzelfm, voor de zoveelste maal.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 16:46:51 GMT
Dustin gebaarde naar Claire, omdat zij wel wist waar alles lang en hoe alles zat. Een hoestbui deed hem overeind veren. Claire kwam allert overeind en klopte hem zacht op zijn rug. "Rustig maar pap." Zei ze zacht, maar de pijnlijke trekken op zijn gezicht maakte haar alleen maar banger.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 16:55:44 GMT
Leslie knikte. 'Alles zal gaan zoals je het wenst. Daar zal ik persoonlijk voor zorgen, met je prachtige dochter aan mijn zijde.' Op dat moment besefte hij zich iets. Uit zijn zak haalde hij een voorwerp, een hangsmeden muntje, met daarop het symbool van de V's, maar ook met Leslies initialen erop. Vrijwel niemand kende zijn volledige naam. Hij legde het muntje in Dustins hand. 'Ik zou graag willen.. dat je deze bij je zou willen houden.' Het was een muntje, gesmeden met de magie van Evanna en Leslie geloofde er heilig in dat Dustin hem mee zou kunnen nemen, waar hij dan ook heen ging.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 17:04:16 GMT
Dustin zachte weer terug in zijn kussen en keek naar het muntje. Hij sloot zijn hand en keek naar Leslie. Hij wist niet hoe lang hij het muntje bij zich kon houden, maar dat maakte niet uit. Hij sloot zijn ogen, het had geen kracht meer op ze open te doen. Het liefste zou Claire weg zuijn gerent, om er maar niet bij te hoeven zijn, om maar niet het echte einde te hoeven zien. Maar ze kon het niet, want ze wilde wel bij hem zijn.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 17:07:45 GMT
Zijn ahrstlag ging steeds onregelmatiger. Leslies hand rustte nog steeds op die van Dustin en hij was neit instaat om hem weg te halen. De warmte zou verdwijnen. Snel zou hij een deel van de warmte in zijn hart missen. Snel.. zou hij een dierbare vriend verliezen. Hoe kon moorden zo eenvoudig zijn, teriwjl een odeu man zien sterven zo'n ongelovelijke pijn deed?
Hij stond half op en nam Claires hand, trok haar zacht naar zich toe, en trok haar tegen zich aan, zonder zijn hand van die van Dustin te halen.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 17:18:01 GMT
Claire snikte terwijl ze zich tegen Leslie nestelde. Haar blik bleef op haar vader gevestigd. Ze was bang om met haar ogen te knipperen, bang dat hij weg zou zijn als ze ze weer open zou doen. Dustin haalde diep adem en hield deze lang vast. 'Laaste levensadem', dacht hij en opende zijn ogen een beetje. Hij zag Leslie en Claire. Nee, er was geen rede meer om zich langer aan zijn leven vast te klammen. Hij wilde hen niet langer ongerust houden en bang houden voor dit moment. Hij blies de adem langzaam uit, daarmee stopte ook het kloppen van zijn hart.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 17:21:32 GMT
Leslie was de hartslagen al wezen aftellen, toen hij steeds zwakker werd en uiteindelijk de bekende laastte klop klonk. Hij hoefde niet te wachten of er een volgende kwam. Je kon eht horen. Niet alleen de laatste adem was uniek, de laatste klop ook. Op dat moment sleog hij zijn armen stevig om Claire heen en opnieuw liepen de tranen over zijn wangen en drupten op de grond. Zijn shcoders schokten licht. Beelden van vroeger. Het was alsof hij Dustins stem nog hoorde, maar wist dat hij het zich verbeelde. Voor een moentne wensde hij dta hij Dustios bleod ahd gedronken, zodat zijn ziel nog bij hem zou zijn geweest, maar hij wist dat hij het neit had gekund. 'Nog even en ze zijn weer verenigd. Ze kijken samen toe, op jou. Maak ze trots,' zei Leslie zacht tegen Claire, zonder haar los te laten.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 17:26:50 GMT
Claire wende haar gezicht af van wat haar vader eens was en verborg in Leslies kleren. Ze kon haar tranen niet meer tegen houden en bleef aan een stuk door snikken. Ze voelde zich alleen, ookal was Leslie bij haar. Ze had geen moeder meer en ook geen vader. Ze voelde zich haast verloren, alsof ze geen doel meer had om te leven ofzo. De stem in haar die haar probeerde te bereiken om te zeggen dat er nog zoveel dingen waren, hoorde ze niet.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 17:29:52 GMT
Leslie hield ahar stevig vast en probeerde zijn verdriet opzij te zetten om de hare op te vangen. Wat moest hij zeggen? Hoe kon hij haar uitleggen dat hij haar begreep? Ze zou het neit begrijpen en misschien begreep hij haar ook lang neit zo goed als hij dacht. Hij was negen geweest toen hij zijn oders verloor, simpelweg doordat hij ene vampanees werd.
Zacht streek hij over haar haren. 'Ik denk dat we een eigen gezinnetje meoten beginnen,' zei hij, zonder werkelijk te beseffen dat hij de woorden hardop zei, in plaats van dat hij het dacht. 'Kidneren om je eenzaamheid te vervangen. Een man die voor je zorgt en er altijd is.'
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 17:36:53 GMT
Claire keek Leslie aan, met natte wangen en rode ogen. Haar schouders schrokte en het duurde even voor ze de antwoord kon geven. "Misschien, maar eerst papa begraven." Ze durfde niet kom te kijken naar haar vader, want het was haar vader niet meer maar een levenloos lichaam waar haar vader oooit in had gezeten. Ze wilde hier eigenlijk weg, ze wilde wegrennen van het lichaam, van dit huis. Het was niets meer voor haar zonder haar vader.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 17:40:24 GMT
Leslie knikte even en keek vervolgens naar Tristan. 'Breng haar naar de burcht. Zorg dat ze in de luitenanten slaapkamer terecht komt en dat eidereen maakt dat 'ie weg komt. Alleen SHin zal kunen blijven, ik denk dat ze een grote troost zal zijn.' Hij wendde zich weer tot Claire en streelde zacht haar gezicht. 'Waar ligt zijn testament? Ik zorg voor alles, zodat hij niks te kort komt. Zodra we klaar zijn voor de begravenis, dan zorg ik dta ik je kom halen. Tot die tijd.. denk ik dta je meot gaan rusten.' Hij zei het leifdevol en zacht, maar zijn toon was dudielijk. geen tegenspraak.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 17:45:04 GMT
Tristan stond meteen op en knikte. Hij keek nadrukkelijk niet naar Dustin en zijngezicht bleef strak. Daar hoefte hij echter geen moeite voor te doen. Claire keek Leslie smekend aan, ze wilde niet alleen zijn. Ze had al het voel alleen te zijn en als hij nu weg was dan... Ze sloot haar ogen en knikte. Ze kon niet anders, ze had de energie niet om er tegen in te gaan.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 17:56:05 GMT
'Waar ligt zijn Testament?' Hij zoende haar op haar mond en keek naar Tristan. 'Zoek anders eesrt Jason op. Hij begeleidt haar wel. Ik heb jouw hulp zo nog nodig denk ik.' Hij streelde over Claires haar, zoende haar opnieuw en wierp een laatste blik op Dustin. Hij voelde hoe diens lichaam afkoelde.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Feb 10, 2008 18:26:10 GMT
Claire keek naar een bureautje naast het raam. "Daar." Zei ze en wees naar het bureau. James stond op en ging naast Tristan staan. "Ik kan haar ook wel naar de burcht brengen, of anders ergens anders mee helpen." Tristan keek van James naar Leslie.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 18:46:35 GMT
'Je mag me hier helpen,' zei Leslie, zonder enige emotie in zijn stem. 'Ga Tristan.' Hij keek Claire lang aan en draaide zich vervolgens van ahar weg. Ze moest nu weg gaan, zodat hij zich op deze zware taak kon richten. Hij liep naar het bureau en vond daar inderdaad het document. Zijn ogen schoten over het papier heen en knikte vervolgens. Dus het werd een v begravenis. Eigenlijk was hij daar dankbaar voor. Hij zou niks weten wat meer bij Dustin paste dan dit.
|
|