|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 13, 2008 16:46:23 GMT
Violet staarde Sebastian aan, alsof ze niet wou geloven dat Sebastian haar nu had laten gaan. Ze keek evne achterom terwijl ze langzaam naar de voordeur begon te lopen. Het licht in de keuken was al uit, wat erop duidde dat haar vader niet meer op haar wachtte, en dus de straat op was. Vroeger dacht ze dat hij sliep, maar nu ze wist dat hij een halfvampier was zat het anders. Toen ze een paar meter verwijderd was begon ze te rennen. Haar hart bonkte in haar keel, omdat ze verwachtte dat Sebastian ieder moment achter haar aan zou komen. Hijgend bereikte ze de deur en vistte de huissleutel uit haar broekzak.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 13, 2008 18:39:17 GMT
Toen Violet zich naar de deur haastte volgde Sesbastian haar op een langzaam tempo voordat hij ergens in de struiken verdween. Hij kon enkel grijnzen om de naïviteit van het kind. Toen hij zag dat ze de deur was aan het openmaken bleef hij rustig zitten op enkele meters van haar af. Eens de deur zou opengaan zou hij gewoon samen met haar naar binnengaan. Wat kon ze doen? Niet veel buiten de politiebellen maar dat zou hij wel verhinderen. Geduldig wachtte de man af totdat miss Baudelaire hem naar binnen zou helpen. Dan zou hij al wat meer teweten komen over een van zijn voornaamste vijanden. En misschien zelfs naar huis gaan met een extraatje opzak.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 13, 2008 19:51:40 GMT
Violet stak met trillende hadnen de sleutel in het slot en begon aan het ijzeren ding te rukken, zo graag wou ze naar binnen gaan. Ze was haar gevoel voor motoriek even geheel kwijt, daarom duurde het ook wat langer dan normaal. Even keek ze achterom en een hol gevoel kwam in haar maag. Waar was hij... Ze slikte even en duwde toen de deur met haar schouder open, en probeerde het lichtknopje naast de deur te vinden. Ze moest licht hebben! Ze moest zien waar hij heen was gegaan.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 13, 2008 22:03:10 GMT
Toen Sebastian had gezien dat Violet de deur had geopend stapte hij stil uit de struiken en verscheen plots achter haar. Zijn hand omklemde haar schouder weer voordat hij haar naar binnen duwde en de deur achter hen sloot. "Zocht je mij soms?" vroeg hij op een toon alsof ze de beste vrienden waren. Hij grijnsde enkel spottend voordat hij zich door het huis baande. Als er problemen zouden komen met eventuele andere inwoners zou hij het gewoon uitleggen dat hij een vriend van haar was. En als ze dat zou ontkennen zou het haar beste dag niet zijn geweest en kon ze zich maar beter barricaderen in haar huis gezien zijn wraak zoet zou worden. Hij lette nauwelijks of Violet iets deed of niet. Mocht ze wat proberen had hij nog steeds zijn handwapen, dolk en boksbeugels opzak. Daarmee kon hij wel alles aan, hoopte hij toch.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 14, 2008 18:01:24 GMT
Violet slaakte een gil toen ze de hand van Sebastian om haar schouder voelde en draaide zich met een ruk om, en staarde hem dan aan op een manier alsof haar laatste uur al geslagen had. Ofzoiets, ze wist ook niet meer precies hoe die uitdrukking was. Normaal gezien zou ze het zeker weten maar nu was ze niet meer zeker van zichzelf. "Ik mocht toch naar huis?" zei ze op huilerige toon maar had geen tranen. Ze voelde de lichtknop en drukte die dan in. Op de een of andere manier stemde het licht haar rustig. Rustiger in ieder geval.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 14, 2008 18:23:29 GMT
Sebastian draaide zich op een ruwe manier om waardoor zijn vest wat rond zijn lichaam flodderde. "Je bént thuis!" lachtte hij op een kille manier voordat hij rondkeek in de kamer. Het was al duidelijk dat ze een rijke vader had aan de dure dingen die hij hier zag. "Ik kom enkel even een kijkje nemen. Of heb je daar soms wat op tegen?" vroeg hij op een dreigende toon terwijl hij weer voor Violet ging staan en hoog boven haar uit torende. Hij vond het zo geweldig dat hij haar schrik aanjoeg. De maniakale schittering lag weer diep in zijn ogen, zoals altijd.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 14, 2008 20:11:52 GMT
"Zonder-" begon Violet maar maakte haar zin niet af, en zakte neer op de trap en verborg haar gezicht een moment in haar handen. Nog steeds kon ze niet begrijpen waarom ze zo perse door dat ene steegje moest. Zoveel weg maakte het niet uit, alleen zou ze 5 minuten later thuis zijn. Nu was ze er misschien wel eerder, maar ze had nooit kunnen voorspellen dat het zo zou lopen. Uiteindelijk stond ze weer op en keek Sebastian aan. "Wat wil je?" zei ze op trillerige toon "Wil je geld, ik kan het pakken. Ik weet de code van de kluis enzo". Ze wou hem hier gewoon weg.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 15, 2008 16:55:40 GMT
Sebastian luisterde maar met een half oor naar Violet. Zolang hij 'politie' niet hoorde zou alles in orde zijn. Hij betwijfelde het echter of het kind het lef had om de politie te waarschuwen. Hij snuffelde wat rond maar was niet meteen opzoek naar geld. Hij had er genoeg verdiend de laatste dagen aan zijn bijberoep en zijn zwartwerk. Om de uitkering niet te vergeten. "Ik? Ik moet niets. Wat als ik nu gewoon wat meer bij je wil zijn, Violet?" grijnsde hij op een toon zoals een geobsedeerde stalker dat zou doen. Maar het was puur om haar te stangen. Eigenlijk wilde hij wél iets. Informatie over haar vader. Zijn zwaktes en zijn sterktes. Hij had ergens gehoord dat hij een vampier kon zijn maar dat kon hij ook mis hebben. Één zwakte had hij al; zijn dochter. Geen ouder zou toelaten dat een man zoals hij haar zou gebruiken als oefenpop voor sadistische marteltechnieken.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 16, 2008 20:05:15 GMT
Violet trilde over haar hele lichaam, en weerom zocht ze steun bij de muur om te voorkomen dat ze om zou vallen. Hij moest hier weg. Ze moest verder kunnen leven zonder dat ze hier altijd aan werd herinnerd. Ze moest dit hoofdstuk, dit afschuwelijke hoofdstuk van haar leven af kunnen sluiten. Oke, misschien overdreef ze. Er waren ergere dingen op de wereld, maar Violet werd nerveus van deze man. "Je wilt niet méér bij me zijn, dan je nu al bent" zei ze opeens terwijl ze hem aan staarde. Zoals gewoonlijk had ze mensen door. "Je hebt een hekel aan me,"
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 16, 2008 20:26:07 GMT
Sebastian keek even op toen hij Violet weer hoorde praten en zette het porseleinen beeldje terug waar hij het gevonden had. "Ach hoe spijtig... Je hebt me door." zei hij met een brede grijns terwijl hij op Violet afstapte en met zijn vinger tegen haar borstbeentje opdruktte voordat hij haar recht in haar ogen aankeek. "Ik wil eigenlijk wel iets weten... Je teergeliefde pappie. Welk ras is hij? En geen leugens." Hij keek haar verwachtingsvol aan terwijl hij met zijn handen de boksbeugels in zijn zak liet kletteren. Misschien dat hij haar dan zou laten gaan, of misschien dat hij haar juist meer vragen zou gaan stellen over haar vader. Die man was gevaarlijk in Sebastians ogen. Hij had te veel geld en te veel macht.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 24, 2008 8:36:23 GMT
Violet snakte naar adem en deed op haar beurt weer een pas achteruit. Ze had nooit echt gedacht dat ze zich zo bedreigd kon voelen, zelfs in haar eigen huis, maar Sebastian had er dus wel mooi voor gezorgd dat ze zich zo voelde. Ze slikte even moeizaam terwijl ze jachtig adem haalde en om zich heen keek naar een andere plek waar ze haar blik op kon vestigen. Alles was beter dan Sebastian. "Hij is een mens" zei ze dan terwijl ze hem voorzichtig aan keek. Ze kon gewoon doen alsof ze wist wat ze altijd al wist. Dat hij een halfvampier was wist ze ook pas sinds een paar dagen, dus zo'n grote leugen was dat toch niet?
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 24, 2008 18:44:40 GMT
Sebastian keek even weg van Violet en kreeg een onuitstaanbare, smerige grijns op zijn gezicht. Hij greep Violet rond haar hand en kneep daar zachtjes om haar te laten 'proeven' hoeveel kracht hij wel niet had. "Wààrom geloof ik dat nu niet?" vroeg hij op een spottende toon terwijl hij zijn gezicht akelig dichtbij het hare bracht. Hij zou haar nu kunnen kussen, als dat zijn opzet was geweest, zo dichtbij was hij nu bij haar. "Ik ben agressief maar niet dom, kindje." fluisterde hij haar toe voordat hij diep in haar bruine ogen keek met zijn doffe blauwe. Hij hoopte enig spoortje van angst te zien, dat zou hem enkel meer overtuiging geven om haar verder bang te maken.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jun 24, 2008 14:13:09 GMT
Violet mompelde iets in haarzelf en probeerde haar arm los te trekken, maar zonder enig resultaat. De tranen sprongen al bijna wéér in haar ogen, en ze voelde zich erg hulpeloos nu. Maar dat was ze ook. Ze was veel jongen dan Sebastian, en hij was een moordenaar. Zij niet. "Hij is halfvampier" voegde ze er aan toe en beet op haar onderlip om de tranen tegen te houden. Ze moest geen zwakte tonen, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Jun 24, 2008 16:15:15 GMT
De grijns om Sebastian lippen werd daardoor enkel groter en zachtjes tikte hij tegen Violets wangen om zijn waardering te uiten alsof ze hem zonet een compliment had gegeven. "Dat is braaf, meisje." mompelde hij daarna en liet haar pols los. De blik in haar ogen negeerde hij maar. Hij wist dat hij dat in deze gevallen moest doen. Enkel als hij iemand wou vermoorden keek hij naar die angstige ogen om dan te genieten van hetgene dat hij dan ging doen. Daarna struimde hij nog even in het huis en bekeek wat spulletjes maar er lag niet echt iets kostbaars in het oog. "Hoe is hij zo machtig geworden?" vroeg hij zonder Violet aan te kijken. Hij ging ervanuit dat ze dit keer het antwoord zou zeggen zonder tegenstartelen anders zou hij weer wat geweldadiger moeten worden en daar had hij nu niet meteen zin in. Hij bevond zich nog steeds op vreemd terrein en dat maakte hem extra voorzichtig maar niet ongevaarlijk.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jun 24, 2008 20:22:49 GMT
"Achternaam" was het simpele antwoord wat Violet gaf. Ze was Sebastian ergens vrij dankbaar dat hij haar had losgelaten en nu zijn aandacht op de voorwerpen in hun huis had gevestigd. Van haar mocht hij álles mee nemen, als hij haar maar in leven liet. "De achternaam. We hebben veel aanzien, erfenissen. Mijn vader heeft een bank". Dat was wel weer genoeg informatie voor vandaag, ze was al bang dat ze te veel had gezegd. En dat van dat 'half-vampier' wist ze ook niet zeker. Het was iets wat Leslie had gezegd, maar hoe kon je dat nou bewijzen? Ze sloeg haar armen over elkaar en rilde even, en keek rond in de enorme hal van het huis. Uiteindelijk liep ze Sebastian weer achterna. Niet om dat ze hem zo'n aardige vent vond, maar om te weten wat hij allemaal zou uitspoken.
|
|