|
Post by Aline on Jan 22, 2008 16:59:06 GMT
Agnes was sprakeloos. Wat moest ze ook zeggen na zo'n uitbarsting? Ze werd bijna bang van zijn plotselinge uitval, omdat ze hem nog nooit zo boos had gezien. Maar zijn laatste opmerking stelde haar weer gerust. Zij betekende dus wél iets voor hem...
Het gezicht van Darren verscheen voor haar geestesoog. Haar allerbeste vriend, degene die haar altijd bijstond. Had hij hiervan geweten? Ze nam het hem kwalijk dat hij het haar niet verteld had, al had ze hem ook nog niets verteld over haar gevoels voor Jason. Flarden van Jasons uitbarsting weerklonken in haar hoofd. Ik haat ze allemaal! Ik zou ze het liefst stuk voor stuk vermoorden, aan stukken rijten...
Agnes wilde niet toegeven aan wat dit misschien betekende. Zou ze moeten kiezen tussen Jason of haar vampier-zijn? Als Jason zo'n ongelooflijke hekel had aan alle vampiers... Agnes wilde er niet aan denken, en probeerde deze gedachtes te verdringen. Ze wilde iets zeggen tegen Jason, iets om hem of zichzelf gerust te stellen, maar er kwam geen woord over haar lippen.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 22, 2008 18:49:47 GMT
Jason ademde langzaam in en uit, tot hij eindelij weer ristig was. Verdwaasd veegde hij de tranen weg en keek er verstrooid naar, alsof het neit zijn tranen waren, maar druppels water die spontaan op zijn gezicht waren verschenen. 'Sorry,'zei hij, nog steeds sprekend tegen de grond. 'Misschien als je had geweten wat ik van de clan vind, dat het midner als een verrassing komt. Ik meen trowuens neit alles.' Hij keek even op. 'Er zijn genoeg vampiers die me dierbaar zijn, alleen... ik heb eenhekel aan de clan zelf, met een vampier in eht bijzonder.' Hij stak zijn ahnden in zijn zakken en wierp een blik op Mistrall. 'Ik snap dat je je woord weer terug wil nemen.'
|
|
|
Post by Aline on Jan 23, 2008 16:50:31 GMT
Agnes opende haar mond en vroeg zich af wat ze moest zeggen. 'Nee. Ik bedoel - ik neem het niet terug. Ik wil het niet terugnemen,' zei ze zacht, zodra ze haar spraakvermogen terug scheen te hebben. Ze zuchtte en moest moeite doen om de tranen weer tegen te houden toen ze haar blik weer over Jason heen liet gaan. Hij zag er zo anders uit als een V...
'Welke - welke vampier dan?' vroeg ze zacht, en keek hem vragend aan. Ze wist niet waarom ze nu meer op een bijzaak in ging, waarschijnlijk omdat ze bang was te denken aan de beslissing die ze waarschijnlijk moest maken. Daarom concentreerde ze zich op de gestelde vraag en probeerde een beetje tot rust te komen.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 23, 2008 18:55:55 GMT
'Hames Nuon,'zei Jason zacht. Zijn naam uitspreken leek een zonde, alsof je duivel zelf probeerde op te roepen. Hij was vredelievend, gaf om iedereen en ging gevechten uit de weg. Maar hij haatte Nuon. Pas nadat hij zijn woede wat had verdrongen, besefte hij wat ze had gezegd. Ongelvig keek hij haar aan. Meende ze dat? Ze wilde bij hem bliven?
|
|
|
Post by Aline on Jan 26, 2008 16:30:27 GMT
Hames Noun... Agnes herkende de naam vaag, al kon ze zich er niet er niet een beeld bij vormen. Ze probeerde zich te herinneren wie het was, en er stond haar iets van bij dat hij degene was die Jason bloed had gegeven. Langzaam begreep ze het. Hij had Jason helemaal alleen achtergelaten, hij moest zich zelf maar zien te redden.
Langzaam kwam Agnes in beweging en liep op Jason af. De twee, of misschien drie meter die ze moest overbruggen om bij hem te komen leken kilometers te zijn, zo lang was het voor haar gevoel voordat ze vlak tegenover hem stond. 'Oh, Jason...' zei ze heel zacht, bijna onhoorbaar. Ze legde haar hoofd tegen zijn borst, terwijl zacht tranen over haar gezicht liepen.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 26, 2008 17:46:15 GMT
Jason wist niet wat het was, maar op dat moment maakte het niet uit. Hij sloeg zijn armen om haar heen en trok haar stevig tegen zich aan. 'Het spijt me.. dat ik je er niet over had verteld. Ik was bang dat je.. dat je me nooit meeer zou willen zien. Ik was bang je kwijt te raken.' Hij voelde haar zachte haren over zijn wang strelen. Hij kende eht gevoel, aar nu voelde het zoveel beter. 'Niet dat je het wil weten.. maar het is fantastisch om een V te zijn,'glimalchte hij in ahar ahren, terwijl hij een zoen op haar hoofd drukte. Uit zijn ooghoek zag hij Mistrall en zicht het balletje. Het lag te ver weg om er iets mee te doen.
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 26, 2008 20:57:19 GMT
Mistrall keek even afwachtend naar Jason en blafte. met haar neus rolde ze het balletje in zijn richting. Ze had nu wel lang genoeg gewacht, vond ze. Weer keken haar twinkelende bruine oogjes in de richting van Jason.
|
|
|
Post by Aline on Jan 27, 2008 17:34:01 GMT
Agnes leunde tegen Jason aan. Vanuit haar ooghoeken zag ze het wolfje. Ze glimlachte even kort. 'Ik hou van je, Jason. Ik wil je niet kwijt,' fluisterde ze. Ze voelde zich gelukkig nu ze weer zo dicht bij hem was, maar toch voelde het enigszins anders dan voordat hij een V geworden was. Ze keek op naar hem en glimlachte zwakjes. Ze ging met haar vingertoppen over zijn wang en volgde de lijnen van zijn gezicht. Aan de ene kant was hij nog precies hetzelfde, maar aan de andere kant was hij zoveel veranderd... Agnes zuchtte even kort.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 27, 2008 17:52:33 GMT
Jason glimalchet even licht. 'ik hou ook van jou,'zei hij en keek haar toen eitswat vragend aan. 'Vind je me minder mooi nu ik zo ben?' Hij had iets wilds over zich, maar tegelijkertijd was hij ook knuffeliger geworden dan hij was. Toch was hij dakbaar voor zijn verandering. Ze leek nu nog dichterbij hem te zijn dan ooit.
|
|
|
Post by Aline on Jan 28, 2008 16:50:50 GMT
Agnes ging met de rug van haar hand over zijn wang. Haar mondhoeken krulden om in een zachte glimlach. 'Nee,' fluisterde ze, en ze meende het. Ze wist niet of ze hem echt mooier vond dan eerst, maar in ieder geval niet minder mooi. Ze bleef hem een tijdje aankijken, zijn nieuwe gelaatstrekken helemaal in zich op nemend. 'Duurde het echt zo lang om te veranderen?' vroeg ze na een tijdje, aangezien ze hem wekenlang niet had gezien. Ze keek hem vragend aan.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 28, 2008 22:26:59 GMT
Jason dacht even na, schudde zijn hoofd, knikte en schudde opnieuw zijn hoofd. 'Drie weken. Dat is vrij kort voor een transformatie. Het ligt tussen de twee weken en drie maanden dus ik was wel snel klaar. Toch... het is een vreemde ervaring, al ben ik er blij mee.' Hij streelde haar ahren en gezicht en vroeg zich af hoelang hij zonder haar had gekund, voor hij gek zou zijn geworden.
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 29, 2008 6:20:28 GMT
Mistrall blafte weer en begon rond het stelletjes te rennen. De maan begon al langzaam te zakken. Niet dat ze dat doorhad.
|
|
|
Post by Aline on Feb 9, 2008 15:39:03 GMT
Agnes knikte begrijpend. Ze grinnikte even. 'Idioot. Ik was wanhopig van ongerustheid. Waarom heb je het me niet verteld?' Ze had hem ieder uur, iedere minuut gemist dat hij niet bij haar was. Het leek alsof de laatste keer dat ze zo dicht bij hem was geweest jaren geleden was. Ze keek hem weer in zijn ogen, in afwachting van zijn antwoord. Ze hoopte dat hij nu eens echt eerlijk zou zijn. Het deed pijn dat hij tegen haar gelogen had over zijn wens om een V te worden.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Feb 10, 2008 21:42:39 GMT
Jason glimalchte en trok haar nog dichter tegen zich aan, voor hij zijn gezicht tegen de hare plaatse, gewoon, omdat et fijn voelde. 'Ik kon het je neit vertellen, mijn lief. Ik was bang dat ik je zou verliezen. In die drie welken kon ik niks. Ik ben pas net over mijn transofmatie heen. Ik wilde je al gaan zoeken.' Het was de waarheid. Hij was net twee dagen terug uit eht bos en begon zich weer enigzins zichzelf te voelen.
|
|
|
Post by mistrefall on Feb 17, 2008 13:56:27 GMT
Mistrall keek naar de lucht. De maan ging langzaam onder, en verdween tijdends dat proces achter een grote wolk. Langzaam kreeg haar lichaam weer de normale vorm terug en ze hoestte even, door de kou. Ze zat daar nu namelijk in haar pyama, wat versuft.
|
|