|
Post by Aline on Mar 18, 2008 19:35:31 GMT
Agnes keek op naar Jason en kon een glimlach niet weerstaan. 'Maar toch...' Eigenlijk wist ze niet wat ze tegen zijn woorden in wilde of moest brengen. Ze deed haar mond weer dicht en keek even om zich heen. Op dat moment hoorde ze wat gehoest - ze kon zich niet herinneren dat wolven konden hoesten. Haar ogen zochten het kleine wolfje, maar toen ze het meisje zag zitten begreep ze dat het geen gewone wolf was geweest. Agnes keek Jason even veelbetekenend aan. 'Hoort ze bij jou?'
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 18, 2008 20:54:34 GMT
'Niet echt,' zei Jason wn liet zich door zijn knieen zakken, om een hand op Mistralls hoofd te leggen. 'Ze was hier opeens en als V sta ik erg dicht bij wolven, vooral weerwolven. |Er zijn nog steeds wezens die weerwolf bloed aanzien voor V-bloed.' Hij stond weer op en glimalchte naar haar. 'Het spijt me echt, meer kan ik neit zeggen vrees ik. Ik hoop dat je me kunt vergeven.'
|
|
|
Post by mistrefall on Mar 21, 2008 21:43:09 GMT
Mistrall keek nog steeds verdwaasd om zich heen. Waar was ze? Ze had helemaal niet geweten dat het volle maan was. Ze rilde. het was koud en ze kon alleen maar grauwende geluiden uitbrengen. Dat ging wel over na een paar minuutjes. Ze keek naar Agnes. Ze herkende haar vaag van haar wolfsvorm, maar meer ook niet.
|
|
|
Post by Aline on Mar 22, 2008 14:20:24 GMT
Agnes glimlachte naar het kleine meisje. Daarna keek ze weer om naar Jason. 'Natuurlijk...' Ze ging wat dichter bij Jason staan. 'Tenminste, als je me voortaan niet weer verlaat.' Ze dacht niet dat ze nog zo'n lange tijd in onzekerheid en angsten kon uithouden. Ze was echt wanhopig geworden na een tijdje. Agnes keek Jason doordringend aan.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 22, 2008 15:03:32 GMT
Jason glimlachte en sleog zijn armen om haar heen voor hij haar zoende. 'Geen zorgen. Wat zou ik nog mogelijk kunnen doen? Ik ben al de hoogste rang van de V's en een v opzich ook. Het is niet mogelijk dat ik nog iets zou kunnen doen waardoor ik je zou kunnen verlaten. Ik vreesde dta je mij ging verlaten...' Voor het eerst sprak hij zijn angst uit. Het ging niet om het V zijn, maar hoe zij erop gereageerd zou hebben. Als hij haar neit meer had gezien, zou ze het ook neit kunnen hebben uitgemaakt, of hoe je dat ook noemde als je een metgezel had.
|
|
|
Post by mistrefall on Mar 22, 2008 16:25:09 GMT
Mistrall keek naar de twee zoenende wezens, al snel had ze haar normale stem weer. "Blah, wat smerig!" Het was eruit voor ze er erg in had. Ze pakte de deken die een meter verderop lag en wikkelde die om zich heen, het rillen stopte al snel. Het was verbazingwekkend hoe ze al zo snel weer brutaal kon zijn nadat ze bijgekomen was van haar verandering.
|
|
|
Post by Aline on Mar 31, 2008 14:56:31 GMT
In plaats van Jason met woorden te antwoorden, zoende ze hem nogmaals. Toen ze Mistralls opmerking hoorde, keek ze lachend even om naar het meisje. Ze draaide haar hoofd weer om naar Jason. 'Nou, je hoort al wat zij van ons vindt,' zei ze met een grijns op haar gezicht. Agnes raakte met haar vingers Jason gezicht aan en volgde zijn gelaatstrekken. Hoe meer ze naar hem keek, hoe minder haar de verschillen van hem als V en als vampier opvielen.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 31, 2008 15:18:15 GMT
Jason voelde de warmte en even was alles weer normaal, om opgeschrikt te worden door de kleine Mistrall. Hij lachte en zoende Agness opnieuw, om vervolgens naar Mistrall toe te lopen en bij haar neer te knielen. ZAcht elgde hij zijn hand op haar hoofd. 'Zomaar verpest je zo'n romantisch moment. Dat vind ik nou weer neit lief van jou. Vind je het neit leuk om te zien als twee... mensen verleifd zijn?' Hij had op dat moment echt geen idee hoe hij zichzelf en Agness ineen zin kon noemen. Ze waren geen vampiers, althans, hij neit en zij was geen V. Het werd weer verwarrend...
|
|
|
Post by mistrefall on Mar 31, 2008 15:25:24 GMT
Mistrall keek Jason aan en stak haar tong uit, al was het meer als een 'blergh' gebaar. "Zoenen is smerig!" Ze keek nog eens goed naar de ogen van Jason. "Waarom heb jij wolvenogen?" Ze kon veel herkennen van een wolf, meer dan een klein meisje van negen jaar oud hoorde te doen, maar ze was geen gewoon meisje van negen jaar oud, buiten het weerwolf zijnde om waren haar zwerftochten midden in de nacht nou niet bepaald iets om normaal te noemen voor een meisje van haar leeftijd.
|
|
|
Post by Aline on Apr 2, 2008 18:26:16 GMT
Agnes lachte even om Mistralls mening over zoenen. Ze ging naast Jason staan en keek neer op het kleine meisje. 'Nou, wacht maar tot jij verliefd wordt op iemand. Dan denk je er vast wel anders over.' Om haar woorden kracht bij te zetten drukte ze even een kus op de wang van Jason. Toen Mistrall begon over Jasons ogen, keek ook Agnes naar zijn gezicht. Het was haar niet eerder bewust opgevallen dat hij wolvenogen had, maar het was inderdaad wel zo - maar dat had ze kunnen weten, omdat hij een V was geworden.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 3, 2008 12:31:19 GMT
JAson lachte om Mistral en woelde door haar haren. 'Tja, je zou kunnen zeggen dat ik ook een soort wolf ben, net zoals jij. Alleen ben ik het altijd, en niet alleen emt volle maan, zoals jij.' HIj glimlachte met vlinders in zijn buik bij het kusje op zijn wang. Hij draaide zijn hoofd om naar Agness, maar sprak ondertussen tegen Mistrall. 'Wacht idnerdaad maar, tot jij een jongen tegenkomt die je hart sneller laat kloppen. Maar daarvoor ben je nu ook wel wat jonge eigenlijk. Maar op ee dag..' Hij voelde zich gelukkig, gewoon om Agness te zien. Hij had haar gemist.
|
|