Just had some bad blood.. {Closed}

[mistrefall]

Setah zat op de schommel en spuugte op de grond. Ze moest die verdomde smaak kwijt, waarom had zij nou niet zo'n goede neus voor bloed?
Ze hoestte nog even en keek om zich heen. Het was een rustige nacht, ze was nog geen vampierjagers tegengekomen, dat was vreemd, want meestal zag ze er wel een, of kwam ze ermee in aanraking.
Ze kreeg weer een hoestbui waardoor haar ogen wat begonnen te tranen en waardoor haar lange bruine haren voor haar gezicht waren gevallen.

[°°Orange°°]

'Wat is er met jou? Je lijkt wel ziek. Kan ik helpen?'
Steve stapte langzaam uit de schaduwen te voorschijn. Als je hem niet kende, zou je niet zeggen dat hij een vampanees was. Zwarte handschoenen verborgen de littekens op zijn vingertoppen en een sterke geur van geneeskrachtige kruiden hing om hem heen.
Vriendelijk keek hij haar aan. 'Wil je soms wat water?'

[mistrefall]

"Nee, het gaat wel" Ze hief even haar hand op, maar direct daarna kreeg ze weer wat hoestbui. "Ik heb iets verkeerds binnengekregen denk ik" Zei ze erna, toen ze uitgehoest was. De gore smaak van het slechte bloed proefte ze nog een beetje, maar gelukkig was het minder.
Ze pakte een paar handschoenen onder haar mantel vandaan en trok die snel aan, om de littekens op haar vingertoppen te verbergen. Je had van die mensen.. Ook al had ze het gevoel dat deze jongeman niet helemaal normaal was.

[°°Orange°°]

Steve knikte. 'Je klinkt al beter. Je hebt geen idee hoe vaak het mensen overkomt dat ze ergens in stikken. Mijn moeder is daardoor gestorven. Een visgraat. Iedereen dacht dat het een rokers hoestje was, tot ze blauw aanliep en dood neerviel.'
Hij slikte. 'dat was vreselijk. Ik was nog heel jong.'
Van binnen meesmuilde hij. Hij had zijn moeder vermoord, maar niet met een visgraat.

[mistrefall]

"Ah.. Dat is rot" Zei Setah. Ze klonk ietsje minder meelevend dan dat ze het bedoeld had. Aan een kant klonk het zelfs wel wat lachwekkend. Hoe kon je nou stikken in een visgraat? "Het is een mooie nacht, niet?" Vroeg ze. Ze had expres geen zeis meegenomen die nacht. Het viel nogal veel op, te veel.

[°°Orange°°]

Steve keek omhoog en knikte. Hij gaapte en rekte zich uit. 'Het is een mooie nacht, maar ik zou veel leiver in mijn bedje liggen. Ik ben hier net naartoe verhuist en ben nu alweer verdwaald. Lange dag op werk achter de rug en da nu ronddwalen.. toch, het valt wel mee dat i kjou nu heb ontmoet.'
Hij glimlachte even en draaide toen beschaamd zijn hoofd weg.
'Sorry, ik weet neit wat ik heb, ik ben anders nooit zo.'
Van binnen had hij de grootste lol. Hij had darrens vreindinnetje al een tijd gevolgd. Niet dat ze dat gemerkt kon hebben...

[mistrefall]

"Dat had ik ook, toen ik ergens anders ging wonen" Zei Setah. Ze vertelde er maar niet bij dat ze daarmee verdwalen in de tunnels van de vampiersberg bedoelde, ze loog in ieder geval niet.
Ze drukte even tegen haar laars aan toen ze een van de mesjes die met leer omgewikkeld zaten voelde prikken, zodat deze weer goed kwam te zitten. Het was een heel handige bewaarplaats voor haar wapens.

[°°Orange°°]

Steve knikte. 'Het is altijd moeilijk, om in een nieuwe stad je weg te vinden. Nou, dan ga ik maar denk ik. Ik geloof dat je leiver even alleen bent. Wees wel voorzichtig, straks overkomt je nog iets en dat... zou zonde zijn denk ik.'
Hij draaide opnieuw zijn hoofd weg, alsof hij bang was dat ze hem zou zien blozen.
'Nou, doei!' Hij liep langs haar heen.

[mistrefall]

"Ik vind het niet erg om gezelschap te hebben" Zei Setah, die haastig opstond. "Ik zou het juist fijner vinden" Zei ze daarna. Ze hield er niet erg van om alleen te zijn. Het was schattig dat hij zich zorgen maakte, vond ze. 'Hij moest eens weten..'
Het enige was dat zij niet wist wat hij allemaal toch wel wist.

[°°Orange°°]

Got ya.
'Meen je dat?' Verlegen draaide hij zich om en wreef even mijn zijn hand door zijn nekhaartjes voor hij glimalchte. 'Misschien ook wel beter. Stel dat er dan iets slechts aankomt... dan kan i khema fleiden terwijl jij jezelf in veiligheid brengt. het geeft niet als ik zou sterven...'
Hij zweeg even en slikte, alsof er iets was, war hij vreslijk mee zat en glimaclhte toen weer naar haar.
'Ik heb allemaal verhalen gehoord over.. vampiers en weerwolven enzo.'

[mistrefall]

"Echt waar?" Setah keek Steve even aan. Hij was lief.
Ze hield zich maar van de domme over de vampiers en de andere wezens.
"Maar ik zou nooit iemand laten sterven omwille van mezelf" Vervolgde ze. Ze glimlachte even terug en keek achterom bij een risteling die een normaal mens niet gehoord zou hebben. Soms was het irritant om versterkte zintuigen te hebben.

[°°Orange°°]

Steve deed net of hij haar bewegingen verkeerd begreep. 'Oh het spijt me! Ik weet dat ik nogal.. stink. Ik heb last van een chronische verkoudheid, al sinds mijn jeugd. Ik zit vol met allemaal kruiden enzo.'
Hij deed een stap achteruit, om haar lucht te geven.
'Maar, ik zou het voor je doen. Ik bedoel.. ik kan je moeilijk laten vechten, of zel vluchten toch? Maar.. volgens mij zijn vampiers niet zo erg. Wat ik heb gehoord, zijn ze eigenlijk al die eeuwen verkeerd begrepen. Toch maak i kme wel zorgen om weerwolven en een of andere nieuwe soort vampier, waarvan ik even niet op de naam kan komen...'
Dit moest zijn beste acteer prestatie ooit zijn.

[mistrefall]

"Geloof me, ik heb op verschillende vechtsporten gezeten" Zei Setah."En je stinkt niet hoor, die kruides ruiken niet verkeerd" Ze keek Steve onderzoekend aan. "Waar heb je dat gehoord? Van die vampiers en weerwolven bedoel ik?" Vroeg ze. Ze ging weer op de schommel zitten en zette een beetje af met haar voet, zodat ze heel langzaam heen en weer schommelde. Ze bleef gedukdig wachten op antwoord.

[°°Orange°°]

Steve dacht even na, terwijl hij zich op de schommel ernaast liet neerzakken. 'Ik weet niet meer precies. Het was een vrouw. Ze was heel... gevaarlijk. Teminste, dat lee ze. Ze bleek wel aardig te zijn. Ik vroeg haar, of het waar was over al die verhalen over vampiers die over deze stad gaan. Ik kwam haar tegen, toen ik heir net aankwam, een aantal uur terug. En toen vertelde ze me erover. Vampiers drinken wel bloed, maar ze moorden niet. Er is wel een soort die wel dood, maar niemand weet van hen. Van weerwolven wist ze weinig af helaas.'
Hij had nooit met iemand gesproken, maar wel een vrowuelijke vampier jager gezien. Je wist het nooit... misschien kwam het nog eens van pas.

[mistrefall]

"Ah" Zei Setah. Ze keek even naar boven, de lucht was helder en vele sterren schenen, ook zag ze de maan, die nog niet vol was.
"Voor weerwolven hoeven we niet te vrezen, denk ik" Zei ze. Ze grijnsde en streek even wat van haar haren uit haar gezichtsveld.