Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 20, 2008 13:50:18 GMT
"Weet ik." Zei ze terwijl ze haar hoofd sloom op en neer bewoog als een soort knikken. "Sorry, ik merk dat ik overal aan twijfel. Overal waar ik eerst heel zeker van was." Ze fronste haar wenkbrauwen en keek naar de deur. Nu ze het zo over leslie hadden, wilde ze alleen maar meer dat hij kwam. Ze had het gevoel dat ze nog niet mocht huilen zolang hij er nog niet was.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 22, 2008 15:06:07 GMT
JAson schudde zijn hoofd. 'Maak je nou maar nergens zorgen over. Deze gevoelens zijn heel normaal nu. Ik denk dat Leslie er zo wel is, anders ga ik hem wel halen.' Hij zweege ven en spitste zijn oren, voor zover zijn menselijke oren dat konden. Hij hoorde de snelle tred van iemand die zijn kant op flitte en glimalchte. 'Volgens mij is hij er bijna.'
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 24, 2008 16:06:43 GMT
"Hoe kan ik me nergens zorgen over maken?" Vroeg Claire verbaasd aan Jason. "Elke vezel in mijn lichaam is bang voor wat er gaat komen. Ik moet Leslie antwoorden, maar ik weet niet wat ik zelf wil. Naar die ceremonie kijk ik nou oook weer niet uit. En mijn hele jeugd heeft mijn vader voor me uitgestippelt, bijna elke stap die ik zette. Ik denik dat het zijn bedoeling was dat ik voorzichtig in aanraking zou komen, zodat ik niet alleen was op deze dag! En nu word ik ineens los gegooit..."
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 24, 2008 21:03:13 GMT
Lachend schude Jason zijn hoofd. 'Je hoeft je echt geen zorgen te maken. Daarmee verspil je kostbare tijd. Jullie mensen leven al zo kort. Denk toch niet aan alle vreselijke dingen die zouden kunnen gebeuren. Denk juist aan alle fijne dingen. Laat de dingen gebeuren zoals ze zijn. Vertrouw op je gevoel en op de wezens die van je houden.' Zijn scherpe gehoor ving voetstappen op en grinnikte. 'Zoals hij,' zei hij, en op dat moment vloog de deur open. Leslie stond in deur opening en hijgde licht.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 24, 2008 21:41:36 GMT
Claire wilde antwoorden dat ze dat nu echt niet kon. Maar zodra ze Jasons laatste en de deur hoorde veerde ze overeind. En nog voor haar hersenen doorkregen wie er bij de deur stond rende ze al op hem af. Pas toen ze Leslie bereikte hadden haar hersenen door dat hij het echt was. Ze wilde alleen nog bij hem zijn, dan was ze veilig, beschermd en kon ze alles aan.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 25, 2008 21:21:31 GMT
Leslie zei niks, maar opende enkel zijn armen om haar tegen zich aan te trekken en zijn hoofd op de hare te leggen. Hij voelde de tranen opnieuw over zijn wangen lopen en snifte een keertje. 'Voor nu... is eht even geregeld,' zei hij zacht. 'Voor de komende dagen ga ik ook neit weg. Blijf je hier, met mij? Met ons?' Bij dat laatste keke hij naar JAson, die hem glimalchend een goedkeuerend knikje gaf. hij liep geruisloos langs hen heen, keek nog even om naar Claire, glimalchte en vertrok, de deur zacht achter zich sluitend.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 25, 2008 21:31:45 GMT
Claire liet zich in zijn armen sluiten. Ze wilde als antwoord knikken, maar haar hoofd wilde enkel stil tegen hem aan blijven liggen. Ze besloot, toen ze dit merkte, dat ze toch haar stembanden moest gebruiken. "Ja." Zei ze kort en met een hese stem. Het was dan wel minder dan wat ze eigenlijk wilde zeggen, maar het was voldoende voor nu. Ze hoorde Jason niet vertrekken, op dat moment wilde ze eigenlijk helemaal niets horden dan Leslies stem, adem en hartslag. Het lukte vrij aardig tot ze merkte dat de geluiden doorbroken werden door een gesnik. Ze lichtte haar hoofd een beetje op en bracht haar hand langzaam naar haar wang. Ze ging er met drie vingers langs en staarde toen verbaasd naar het vocht. Toen ze opnieuw een snik hoorde besefte ze dat zij het zelf was.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 26, 2008 13:14:59 GMT
Leslie was al overdonderd door haar antwoord. Hij had helemaal niks verwacht, zelfs geen knikje. Dat ze nog kon praten was een goed teken. Zonder haar iets te zeggen, tilde hij haar voorzichtig op en legde haar op de bank neer. Hij liet zich naast haar neerzakken en streek over haar wang, terwijl er over zijn eigen wangen nog steeds tranen rolden. 'Ik zou willen dat alles achter de rug was. Dat we al afscheid hadden genomomen en ons enrgens meer zorgen over hoeften te maken.' Het was een enorme opluchting dat ze bij hem wilde blijven. Ze zou niet in deze kamer mogen blijven, dus zou hij bij haar in een lagere kamer moeten intrekken. Althans, voorlopig.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 26, 2008 21:11:58 GMT
Claire bleef even naar haar vingers kijken alsof ze ze nog nooit gezien had. Toen Leslie haar optilde keek ze wel op naar hem, ze kon moeilijk anders. Toen ze eenmaal op de bank lag voelde ze dat ze best uitgeput was, maar niet moe. Ze wilde niet eens aan slapen denken! Ze was bang dat ze dan door allerlei verschrikkelijke dromen geteisterd zou worden en dat het slapen een ware nachtmerrie zou worden. Ze draaide haar hoofd opzij naar Leslie en glimlachte vreugdeloos. "Ik wou dat we nooit afscheid hoefte te nemen." Zei ze zacht.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 27, 2008 21:13:41 GMT
Leslie knikte even langzaam. 'Als dat toch eens kon..' Hij draaide het glas rond tussen zijn vingers en keek toe hoe de rode vloeistof begon te kolken. Hij wilde nu niks liever dan jagen en zichzelf er volledig in laten verdwijnen. Of zich lamdrinken aan alcohol, gewoon om alles kwijt te zijn, maar hij kende zichzelf. Als hij eenmaal begon.. dan was het einde zoek. Hij moest er zijn voor Claire. Dat moest... en dat zou hij ook. Hij glimalchte even naar haar. 'Het enige dat ik je kan zeggen, mocht het een troost zijn, is dat ik voorlopig nog nergens heen ga.'
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 27, 2008 21:33:03 GMT
In haar glimlach kwam langzaam een klein beetje vreugde, soort van vreugde. "Dat is meer dan een troost. Ik wil nu nergens anders zijn dan bij jou." Zolang ze bij hem was voelde ze zich tenminste niet eenzaam. Iets van haar vader zat nog in hem. Of liever gezegt, iets van hem had in haar vader gezeten. Dat voelde ze nu meer dan ooit. Maar dan niet in de zin dat Leslie al ouder dan hem was, maar dat ze elkaar al die jaren gekent hadden. De dingen die hij haar over haar eigen vader nog kon vertellen, zo zou ze hem nooit vergeten en altijd blijven zien als de man die hij was en niet als de oude man die de afgelopen jaren niets heeft kunnen doen dan in zijn bed liggen. Herinneringen die net zo onuitwisbaar waren als haar uiterlijk dat ook van hem was geweest. Haar gezichtsuitdrukking werd rustiger terwijl ze dit bedacht, al bleven haar wangen vochtig.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 27, 2008 21:41:18 GMT
Leslie knikte, maar bleef het glas draaien. 'Ik weet dat eht vreemd klinkt en dt je er helemala niet op zit te wachten, maar ik wil op dit moment niks liever dan over hem praten. Over alles wat we hebben meegemaakt, gewoon... zodat ik zeker weet dat ik hem nooit vergeten zal. om zeker te zijn dat ik niet alles heb verzonnen. Dat onze vriendschap echt was. En dat jij bent wie ik voel dat je bent.' Hij keek haar aan, met ogen die niks dan liefde toonde, hoogtuit verdriet. 'De geweldige dochter van een even geweldige man. Een vrouw die de kracht bezit van een V, de schoonheid van een prinses, de leiftalligheid en elegantie van een wolvin in maalicht.' Hij stond er neit bijstil dat dat voor haar misschien lang neit zo mooi klonk als het voor hem voelde.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 27, 2008 21:57:27 GMT
Haar blik werd zach en ze ging een beetje omhoog zitten. "Dank je. Ik hoop alleen dat ik zijn kracht erf en dat je me niet overschat, ik wil je niet teleurstellen. En ik zou het juist fijn vinden als je over hem vertelt. Ik wil graag alles over hem weten, vooral nu." Ze glimlachte. "Maar wees niet bang dat je hem vergeet, want ik ben er om je aan hem te blijven herinneren. En ik zal hem zeker niet vergeten... Dankzij jou." Ze was er heilig van overtuigd dat ze hem nooit zou vergeten en dat ze andere hem niet zla laten vergeten.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 19:35:53 GMT
Leslie knikte en trok haar tegen zich aan. Hij kuste haar voorhoofd en staarde naar de muur. Opeens leek het of hij terug was in de tijd, een jaar of dertig eerder. 'Je vader was koppigger dan welk mens ook. HElaas voor hem, was ik nog een tikje erger en sterker dan hij. Maar het maakte hem ook vastberaden. Hij gaf nooit op. Ik heb weleens drie dagen en nachten achter elkaar met hem getraind, zonder pauzes. Je had hem meoten zien.' Als jongen was Dustin gespierd geweest en zeker knap. Als hij eenmaal zonder shirt liep, vechtend met het zwaard, werd hij constant bekeken door vrouwen, zowel V's als mensen. Hij merkte niks. Hij was ging volledig op in elk gevecht. Een van de dingen die LEslie zo aan hem bewonderde.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Mar 28, 2008 22:44:24 GMT
Claire leunde tegen hem aan en luisterde naar hem. Ze hoopte dat ze niet in slaap zou vallen, of misschien juist wel. Het idee dat ze tegen hem aan in slaapviel, gesust door zijn stem die over haar vader vertelde. Dan was ze niet bang voor nachtmerries of andere spoken van de nacht. Ze probeerde zich haar vader voor te stellen. Het koppige lukte wel, maar hem trainend was wat moeilijker. Ze kon zich haast niet meer herinneren dat hij maar moeizaam vooruit kwam. "Ik probeer het." Gaf ze als antwoord op zijn 'Je had het moeten zien'.
|
|