|
Post by °°Orange°° on Apr 7, 2008 21:20:51 GMT
Leslie lachte en aaide Damien over zijn hoofd. 'Geen probl;eem hoor, ik had het ook wel verdiend.' Hij knipoogde naar hem en lachte om de hond. Een kind, een hond en een vrouw... was dit hoe een gezinnetje voelde? Zijn hart klopte sneller dan ooit en hij was dankbaar dat het mensen waren. Zij zouden eht niet horen. Hij rekte zich uit en glimalchte. 'Nou, zullen we dan maar gaan? Ik moet jullie nog een heel eind naar huis brengen voor ik zelf naar huis kan. Ik kan jullie toch niet alleen laten gaan?' Zelfs al ahd hij het gekund, hij had het niet gewild. Hij wilde dit moment niet laten verdwijnen.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 7, 2008 21:40:54 GMT
Damiën hield zijn hoofd schuin. "Maar ik ben thuis." Zei hij simpel, aangezien de straat vrijwel zijn huis was. Claire keek daarop grijnzend naar Leslie, benieuwd wat hij daarop zou zeggen. Dat Leslie hen zou brengen zou haar vader, als hij het al merkte, waarschijnlijk wel minder erg vinden dat ze zomaar weg was gegaan.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 8, 2008 9:53:16 GMT
Leslie grijsnde breed. 'Dat heb ik dan snel gedaan. Moet wel een record zijn, zo snel ik als ik jou heb thuis gebracht.' Hij aaide Damien opnieuw over zijn hoofd. 'Ga je anders mee om Claire naar huis te brengen? Ze kan we twee sterke mannen gebruiken om haat te beschermen, vind je niet?' Hij keek op naar Claire met een triomfantelijke blik, die haar blik beantwoordde. Hij was niet van plan het op te geven. Hij moest en zou haar bewijzen dat hij zelfs voor een koppig, verdrietig jongetje kon zorgens, als was het zijn eigen zoon.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 8, 2008 16:05:54 GMT
Damiën dacht even na, maar knikte toen hevig. "Ja ik kan haar heel goed beschermen! Doe ik altijd!" Riep hij toen moedig. Claire keek Leslie bijna trots en bewonderend aan. Vervolgens keek ze naar Damiën en lachte. "Ja, jij beschermd me altijd." Ze knielde even neer en gaf hem een knuffel. "En met jou in de buurt zal niemand ons durven aan te vallen." Zei ze toen ze hem losliet en weer opstond.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 8, 2008 18:30:32 GMT
Leslie knikte, ook trots, al wist hij zelf niet helemaal waarom. 'Nou,m kom op dan, grote man. Dan gaan we deze dame maar beilig thuis brengen. Dan kan zij lekker gaan slapen, en dan breng ik jou ook weer naar hui... en dan ga ik zelf mijn eigen dingetjes doen.' Zijn nacht was nog jong. Hij was al uren wakker, maar was deze nacht nog niet klaar. Misschien zou hij Tabanan nog even controleren op Bloedwolven.. Hij gaf Damien een hand en gaf Claire een kus. Op dat moment, voelde het echt als ene gezinnetje.
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 8, 2008 18:52:53 GMT
Damiën keek twijfelend naar Leslies hand, hij wist eerst even niet wat hij ermee moest. ALs hij de hand pakte dan... Hij keek van Leslie naar Claire, maar legde zijn trillende hand toen in die van Leslie. Claire knikte. "Ik voel me al helemaal veilig."
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 9, 2008 12:56:19 GMT
'Kom op, dan gaan we. Twee dappere ridders die de prinses moeten verdedingen. Ben je er helemala klaar voor? En je schilhond ook?' Hij voelde Damiens trillen en het kloopen van zijn hand, maar was neit van plan om zich erdoor te laten tegenhouden. Hij moest eht jongetje hieroverheen laten komen. Als hij die angst niet van zich af wist te zetten, zou hij misschien voor altijd alleen blijven.
Met een grijns wendde hij zich tot Claire. 'Mag ik uw arm, oh schone prinses?' Hij kon een lach niet onderdrukken. Zij was ook wel een beetje zijn prinses, niet dat hij een prins was... maar de gedachte was leuk. Was hij een ridder? Om die gedachte moest hij alleen maar harder lachen. Een V ridder...
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 9, 2008 14:07:13 GMT
Damiën knikte zicht en keek naar Fly. "Schildhond?" Fly keek op en blafte een keer. TOen lachte Damiën en knikte toen overtuigender naar Leslie. Het was dan wel een aardige man, hij was toch nog een beetje eng.
Claire haakte zijn arm grinnikend aan de zijne. "Prinses? Werkelijk, je ziet me voor iemand anders aan. Zie je soms stiekem iemand anders?" Vroeg ze plagend.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 13, 2008 10:46:06 GMT
'Wie weet. Je weet noit wat een V wel of niet ziet,' zei hij op plagende toon en gaf Claire zacht een kus op haar mond, voor hij haar en Damiën meenam. Hij voelde de onzekerheid van het jongetje nog, maar het deed hem neit veel. Hij was tenslotte geen mens en dit was de eerste keer dat Damiën echt met hem had gesproken. Hij moest geen wonderen verwachten en geduldig zijn. Dat kon hij wel. Als het echt moest. Hij glimalchte, terwijl hij luisterde naar de voetstappen in het duister. Als je al zolang leefde als hij, dan moest je toch wel inmiddels geduld hebben geleerd, of niet?
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 16, 2008 17:52:06 GMT
Damiën zag de kus vanuit zijn ooghoeken en glimlachte ondeugend. Hij had het wel vaker gezien en vond het heel grappig. Claire grinnikte en kneep in zijn hand. "Hey hey, straks moet ik me nog gaan afvragen hoe trouw V's wel niet zijn." Zei ze op de zelfde toon. Ergens wou ze dat Damiën er niet bij was, dan kun ze misschien wel de hele avond bij Leslie zijn.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 22, 2008 18:42:40 GMT
Leslie trok zijn wenkbrouw naar haar op en lachte. 'Wat heeft trouw zijn nou emt V-zijn te maken? Ik hou van jou en daarom heb ik niemand anders nodig dan jou. Al zouden alle vrouwen achter me aanzitten... dan zou er iets zmis zijn, want dat is wat Jason altijd voerkomt.' Hij lachte opnieuw en schudde zijn hoofd. 'Kom op, je vat nog kou. Laten we je maar snel nar huis brengen.' Hij had Damien wel zien kijken en voelde eignelijk alleen nog maar maar voor dat kleine jongetje. Precies zoals een zoontje moest zijn...
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 22, 2008 18:56:46 GMT
Claire grijnste geamuseerd. "Denk je nou echt dat ze die kans krijgen. Ze hoeven er maar aan te denken en ze hebben zo'n groot probleem dat ze je niet eens meer kunnen zien." Grijnste ze. Ze legde haar hoofd even tegen zijn schouder. "Als het moet." Zei ze zo zacht dat Damiën haar niet kon horen. Ze keek even naar het jongetje en grinnikte om de glimlach op zijn gezicht. Damiën keek naar Leslie. "Waar woon jij eigenlijk? Want moet jij niet ook naar huis voor iemand boos word dat je te lang opblijft? Meneer Claires papa word wel altijd boos als zij te lang opblijft."
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 24, 2008 14:12:04 GMT
Leslie lachte op Damiens bezorgdheid en woelde door zijn haren. 'Er zijn er wel een paar die boos zouden kunnen worden, maar dat maakt me helemaal niks uit. Ik ben oud genoeg om mijn eigen beslissingen te maken en dat weten ze. Ik ga mijn eigen weg, maak mijn eigen keuzes en als dat ze niet aanstaat... dan stop ik oordopjes in mijn oren zodat ik ze neit hoor zeuren.' Hij knipoogde naar hem en grijnsde breed naar Claire, voor hij zijn hoofd zacht tegen het hare liet steunen. 'Ik kan je vanavond weer ontvoeren...'fluisterde hij zacht tegen haar en toen hardop: 'Ik heb geen idee of je hen de kans geeft, maar pas als Jason van de aardbodem verdwijnt, heb ik kans dat de vrouwen achter me aan komen.'
|
|
Madjic
Living
Claire ((M)) Tristan ((V)) Dami?n ((M))
Posts: 829
|
Post by Madjic on Apr 24, 2008 15:40:50 GMT
Met ondeugend kijkende ogen keek Claire naar Leslie. "ZOu ik helemaal niet erg vinden." Fluisterde ze. Damiën maakte een sprongetje. "Ik ook!!" Riep hij triomfantelijk. Hij was ervan ovetuigt dat niemand hem meer kon zeggen wat hij moest doen. Claire trok een wenkbrauw op. "Ja dat had je gedacht. Jij bent nog veels te klein om je eigen weg te gaan, ookal loop je telkens weg." Damiën keek beteuterd naar Claire en toen naar Leslie. "Zij is gemeen!!" "Leer ermee leven." Zei ze nog tegen Damiën voor ze naar Leslie keek. "Dan zorg ik ervoor dat dat niet gebeurd, want dan ben ik er zekerder van dat je van mij bent."
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 28, 2008 14:57:47 GMT
Leslie voelde de warmte van zijn liefde voor haar en kon een glimlach niet odnerdrukken. Hij grijnsde breed toen Damien zo opgewekt reageerde op zijn puberale gedrag. Misschien was het niet het verstandigste geweest om te zeggen tegen een jongetje dat altijd wegliep, maar toch... Hij boog zich voorover naar Damien en knipoogde naar hem. 'Soms luister je naar mensen omdat je weet dat ze gelijk hebben. Pas als je weet dat je oud genoeg bent om je eigen beslissingen te maken, en je genoeg ervaring hebt om te weten wanneer je iets wel en niet kan doen, dan kan je je eigen keuzes maken. Tot die tijd meot je misschien toch maar luisteren naar Claire, of misschien zelfs naar mij. Dan doen we samen gewoon onze eigen zin, maar wel op een veilige manier, zodat er altijd iemand is om je te helpen.'
|
|