Me, myself and I {closed}

[°°Orange°°]

Mingo rilde en schokte. Hij hoorde de stem van Chrissy's vader maar hij verstond eht niet. Het was gegons in zijn oren, luide schelle tonen. Zijn hoofd bonkte alsof het uit elkaar ging knappen. Hij voelde de pijn niet, die de bloedende wonden aan zijn vuisten veroorzaakte. In een enkele seconde vernaderede alles op slag. Zijn overlevings instict had de pijl opgemerkt die recht op hem afkwam. De pijl zou zich dwars door zijn nek hebben geboord als hij niet zijn hand op had gestoken en de pijlpunt tussen wijs en middelvinger had gevangen. Er heerste een vreemde stilte in zijn hoofd. Hij zag alles weer helder. Hij zag valaine, hij zag Chrissy en haar vader, maar bovenal, zag hij het meisje zitten, daar een eind verderop. Hij zag haar pijl en boog en voelde een schampere grijns op zijn gezicht ontstaan. Hij kwam overeind, de kapot geslagen stenen onder hem vergetend, en tuurde in de verte. Met een enkele beweging stak hij zijn arm uit naar links en ving de pijl die Valaine had kunnen raken, om hem tussen twee vingers te breken.

De stilte voelde vertrouwd en als een koele douche op een hete dag. Zijn grijns werd breder en hij snoof de geur op. het was onbekend en maakte hem wild. Van onder zijn jas vandaan trok hij zijn dubbelbladige bijl en draaide hem rond, alsof eht niks woog. De bijl was van puur metaal, met zwaar houten gevest. Het woog tenminste vijftig kilo, maar hij draaide het rond als had het een zestigste van zijn originele gewicht.
'Moment,' zei hij lachend, waarna hij een blik op Chrissy's vader wierp, die zowel dreigend als vragend kon worden opgevat, waarna hij verdween. Hij bewoog zich zo snel dat hij voor het mensenoog neit eens zichtbaar was. In een fractie van een seconde zat hij naast eht meisje, tilde zijn vout op en zette die met volle kracht op de boog.

[melien]

Chrissy snapte er helemaal niets meer van. Valaine kende ze niet, en nog minder kende ze de Mingo die ze zag. Opnieuw werd ze door haar vader naar achteren getrokken waardoor de pijl haar net aan miste. Haar blik ging daar naartoe waar de pijl vandaan kwam waardoor ze het meisje zag zitten. Ze begon er steeds minder van te begrijpen. Wat was er gaande?
Het feit dat haar vader haar niet los liet maakte haar niet uit, en op dit moment had ze het liefste haar eigen pijl en boog gehad om de pijl te beantwoorden die haar zojuist net niet had geraakt. Haar blik ging weer naar de plek waar Mingo zojuist nog was. Maar ze trof hem daar niet meer aan. Verbazing en verwarring waren nu maar al te duidelijk op haar gezicht te zien. "What on earth gebeurt hier?!" vroeg ze. Dat iemand het hoorde betwijfelde ze, maar daar ging het haar ook niet om.

[×MeReL×]

[/b] Zei ze met een zucht als antwoord en besloot toen achter Mingo aan te gaan, aan gezien ze echt geen idee had wat hij allemaal van plan was. Ze deed dit op een rustig tempo voor haar, al zou het voor een mens bijna rennend zijn.

Aleyna, die sneller was dan een gewoon mens, maar niet zó snel als dat Mingo was was ze nou ook weer niet. Maar toen ze een volgende pijl af wou schieten zag ze zijn grijns en ze had al meteen zo een voorgevoel. Voordat Aleyna verder ook maar de kans had er op te reageren, werd haar boog al uit haar handen geslagen. ( ..? ) Pijnlijk wapperde ze even met haar hand, maar vermande zich toen weer. Ze pakte twee zwaarden tevoorschijn en keek de man aan. [/ul]

Green je zei vout ik dat dat je daar mee vat bedoelde van de bijl Kan ik dus ook niks aan doen xD

En néé hij kan nog niet weten dat dit z'n dochter is check app, meester vermommer

[°°Orange°°]

{Bee, je spaced XD Blijf van die drugs af! Quote: So sad. she don't know. she does drugs XD *huggs achmed*}

Er was iets werkelijk vertederends aan dit meisje, al wist hij niet zozeer waarom. Ze rook nog steeds vreemd en interessant. Ondanks dat ze haar zwaarden tevoorschijn haalde, voelde hij geen angst. Hij liet zijn bijl met de punt van het blad op de grond zakken en steunde met zijn handen op het metalen fraim, om haar vervolgens onderzoekend aan te kijken. Haar snelheid verbaasde hem, maar hij stond er verder niet bij stil.
'Dus, meisje houdt van spelen?' Vroeg hij, met een brede, spottende grijns. Het drong neit tot hem door dat hij haar een meisje noemde, terwijl hij twee relaties had gehad emt meisjes die er jonger uitzagen dan zij. Ze had vaag iets bekends, maar alle mensen leken op elkaar. Hij ademde diep in en genoot van de stilte.

In de verte hoorde hij de stemmen van Valaine en Chrissy. Hij verstond ze wel, maar voelde geen drang om een antwoord naar ze te schreeuwen. Het zeldzame gevoel van schaamte stroomde door zijn lichaam. Hij had zich gedragen als een psychopaat... misschien was hij dat ook wel, maar daar ging eht niet om. Chrissy ahd hem niet zo mogen zien. Niemand had hem zo mogen zien. Hij begreep eht dat haar vader haar mee sleurde en...
Met een schok draaide hij zijn hoofd richting eht meisje en haar vader. Hij nam haar mee... hij voerde haar weg! Hij trok haar uit zijn leven vandaan, zoals Leslie dat bij Valaine had gedaan! Angst, haat, woede en verdriet drongen om voorang, waardoor hij de vrouw met de wapens voor zich vergat.

{Bee, hij heeft GEEN IDEE dat zijn kind uberhaupt een meisje isXD Natuurlijk heeft hij geen ideeXD hij is lomp (A)}

[melien]

Chrissy had ontzet naar Valaine gestaard. Een antwoord had ze niet echt verwacht, maar toen het wel kwam was het toch wel even schrikken. Toen het tot haar doordrong dat ze ten eerste staarde en dat Valaine alweer weg was schudde ze even haar hoofd. Waar was ze mee bezig? Ze trok zich los uit de greep van haar vader, daar weg was zo'n beetje het laatste wat ze wilde. "Ja ik kijk uit, en nee ik ben geen baby meer." Over haar schouder kijkend sprak ze met haar vader. Een boze blik erbij zorgde ervoor dat hij haar met rust liet, maar hij bleef daar wel staan. Soms ergerde ze zich toch best wel over haar overbezorgde ouders.

Haar blik ging weer naar de plek waar Mingo naartoe was gerend. Haar ogen vonden Mingo en ze kwam in beweging. Van buiten leek ze rustig, maar ze was alles behalve dat. Ze wilde weten wat er aan de hand was, maar als ze zou blijven staan zou het waarschijnlijk nog een tijdje duren voordat ze erachter kwam. Dus liep ze nu maar achter de andere twee aan. Mensen mochten haar voor gek verklaren, maar dat kon haar helemaal niets schelen. Haar blik verliet Mingo niet terwijl ze steeds dichterbij kwam. Even beet ze zachtjes op haar lip, maar toen ze nog maar een paar meter van het drietal vandaan was hield ze daar ook mee op. "Wat is er aan de hand?" vroeg ze zachtjes aan Mingo toen ze binnen gehoorsafstand was. Aleyne negeerde ze compleet, ook Valaine besteedde ze geen aandacht aan. De zwaarden van Aleyna hield ze vanuit haar ooghoeken echter wel in de gaten.

[×MeReL×]

[moeilijk hé melien xD namen van m'n chars XD]

[flut ik weet = no inspi]

[°°Orange°°]

Als in een reflex stak Mingo zijn hand op en ving het lemmet van het zwaard op in zijn hand. Het redde zijn hoofd, maar prettig was het niet. Het metaal sneed door zijn vel en raakte zijn bot, dat gelukkig er harder was dan dat van een mens, anders had hij de rest van zijn leven emt een halve hand kunnen verder gaan. Hij gromde, vloekte en blokt met zijn bijl haar andere zwaard. Op slag was hij weer daar op het dak en niet bij zijn vriendinnetje. Hij staarde haar aan, met zijn rode ogen en bleef het gevoel houden dat er iets was... iets wat hem ervan werhield om haar open te snijden en haar bloed te drinken alsof ze een krat wijn was. Behalve dan natuurlijk dat zijn leive mensenmeisje toekeek.
'Je bent een arrogant, en stompzinnig nest, wist je dat?' gromde hij, razend op haar, zonder echte reden. Meestal vopnd hij een mens dat kon vechten lachwekkend, of tenminste de moeite waard, maar om de een of andere reden voelde het... bijna kwetsend.
Zijn donkere rode bloed droop in straaltjes over zijn arm en kleurde het metaal van Aleyna's zwaard rood. Zijn kostbare bloed, waarvan hij niet wist hoeveel het op het hare leek. Hij kreeg de behoefte om haar.... neit te vermoorden, maar gewoon te slaan. Niet hard... of wel hard? In gevecht met zichzelf, opnieuw, staarde hij haar aan, twijfelend aan zijn volgende zet.

[melien]

[/i]
Haar lippen hield ze op elkaar, dat zij de zwakste van alle vier was hoefde je haar niet te vertellen, ze wist het. Ook haar lichaams taal verried niets. Alleen aan haar ogen kon je het zien. De dodelijke blik die ze Aleyna toewierp was ook niet echt onbegrijpbaar.

(jullie kunnen niet echt verwachten dat ik met amper inspi een lange post kan maken bij een topic waar mijn char sowieso bar weinig kan doen..... )
[/ul]