Work to forget {open}

[Madjic]

Met een vermoeit gezicht en een dienblad in haar handen liep Claire de eetzaal rond. Zoals haar normale werk was nam ze bestellingen op en gaf ze deze door aan de keuken. Dat ze zich nogsteeds beroert voelde over het verlies van haar vader probeerde ze te onderdrukken.

Omdat Claire niet eens het huis indurfte en daarom maar in de V-stad verbleef, had James Damiën ook meegenomen. De jongen en de weerwolf zaten aan een tafeltje. Damiën had een glaasje limonade die hij via een rietje aan het drinken was, terwijl James met een glas water voor zich en een bezorgd gezicht naar Claire keek.
Hij was het er niet mee eens dat Claire gewoon maar ging werken en deed alsof er niets was. Maar hoe boos hij was, hij kon Claire niet overtuigen dan liep ze gewoon weg. Dus hij kon niet anders dan haar maar gewoon in de gaten te houden.

[Lisa. * ||]

Door een zachte duw ging de deur van de herberg langzaam open. Mary stapte naar binnen terwijl Dido dichtbij haar been liep. Ze had geen idee of je uberhaupt wel een hond mee naar binnen mocht nemen, maar dat zagen ze dan wel weer. Mary was in Aloyze omdat ze een jeugdvriend ging opzoeken. Eigenlijk de buurjongen waar ze maandenlang naar keek omdat zij op jonge leeftijd niet naar buiten mocht. En toen ze eindelijk mocht, was hij verhuisd.
Voordat ze hem opzocht wilde ze nog wat drinken, om met een enorme dorst daar aan te komen vond ze ook onbeleefd. Rustig nam ze de omegeving in zich op. Er hing wel een sfeer. James en Damiën waren haar nog niet opgevallen, Claire ook niet. Al herkende Dido Damiën wel, van die ene keer dat ze samen gespeeld hadden. Het was dat Mary haar tegenhield en niet doorhad waarom de hond onrustig was, anders was Dido richting Damiën gegaan.