Messenger for Tristan

[Lisa. * ||]

'Ga, zoek Tristan en vertel het hem.' De messenger knikte en draaide zich om, om Tristan de boodschap te brengen. Selena keek de messenger na tot deze uit het beeld was verdwenen en begon nu wel te twijfelen of ze wel de goede woorden had gekozen.

Lieve Tristan,
Hoe gaat het? Het is naar mijn gevoel al weer veelste lang geleden dat we elkaar hebben gezien. Ik weet dat je je om Claire bekommert, logisch.
Het liefst zou ik je zo snel mogelijk zien, al zijn het maar enkele minuten. Maar ik begrijp het als het niet kan. Of je niet wilt. Alleen als je er echt tijd voor hebt en me wel wílt zien.
Liefs Selena / S.

[Madjic]

Tristan glimlachte toen hij de boodschap horde en schudde langzaam zijn hoofd. "Ok, je mag meteen weer een antwoord terug brengen." Zei hij tegen de messenger.

Schoonheid, er is geen moment dat ik niet bij je wil zijn en dan vooral nu niet. En ik als ik geen tijd voor je heb, dan maak ik dat wel.
Met Claire gaat het wel, ze werkt veel en negeerd het hel gebeuren. James en ik houden wel wacht, zeg maar, maar ze heeft me al vaak genoeg weggestuurt. Dan kan ik er dus ook niets aan doen.
Zeg maar waar en waarneer.

Tristan.

Mee hij de jongen de boodschap hoorde herhalen viel het hem op dat hij totaal niet op de zelfde manier praatte als Selene. Dat hjij het moeilijk vond om zivhzelf uit tedrukken en dan vooral via iemand anders.

[Lisa. * ||]

Ze had wat rondgedwaald en nooit gedacht de messenger zo snel al weer terug te zien. Maar bij het zien van de jongen maakte haar hart een klein sprongetje. Ergens, hoe anders de jongen de woorden ook verwoordde, voelde ze zich een klein beetje warm worden. Ze kwamen dan wel uit iemand's ander mond maar ze waren door Tristan 'bedacht.'

Je woorden horen doet goed, ook al hoor ik ze niet van jou. Het voelt weer eens echt positief, woorden die je wilt horen in plaats van al die negatieve.
Ergens begrijp ik Claire wel, ze moet op haar manier dit verwerken. En dat verschilt per persoon.
Morgen, na de schemering? Het maakt mij niet waar, als ik je maar zie.
Liefs S.

[/center]

[Madjic]

Kan wel, maar ik hoor de woorden toch liever uit jou mond dan uit die van een tussenpersoon. Maar ik kan niet wachten. Maar je zegt maar waar (Ik weet het echt niet! XD).
Wat Claire betreft weet ik niet wat ik moet doen. Ze is een mens, niets ergs aan, maar ik weet niet precies hoe ik erop moet reageren.

Tristan

Hij excuseerde zich tegenover de jongen dat hij hem een tussenpersoon noemde, maar dat leek hjij niet erg te vinden.
Tristan keek de jongen na en schudde zijn hoofd.

[Lisa. * ||]

Ze grijnsde. Ze hoorde zijn woorden dan niet en al was het wat minder dan als hij het zelf gezegd had, maar ergens moest ze grijnzen van zijn woorden.

Mensen gaan nou eenmaal anders om met de dood, ze komen er niet vaak mee in aanraking. Denk ik.
Na de schemering, ik weet niet of je nog een plicht of taak hebt te vervullen morgennacht, anders kunnen we misschien naar de bronnen gaan? Ik zou het anders ook niet weten, het liefst deel ik je met niemand. Knipoog.

S.

[/center]

Het laatste sloeg nergens op, maar anders kwam het ook weer zo stom over. Met een snellere hartslag keek ze de jongen na. Ze kon niet wachten tot de volgende schemering voorbij zou zijn.

[Madjic]

Tristan stuurde een kort antwoord terug, vooral omdat hij eigenlijk weg moest. Hij zei tegen de jongen dat hij daar zelf maar wat van moest maken.
Dus de enige boodschap die werkelijjk van Tristan kwam was:

Ik zal er zijn.