|
Post by mistrefall on Apr 1, 2008 18:08:48 GMT
{Ok xD} "Ik weet zeker dat hij dan een goede V zal worden" Zei Setah, vastbesloten. Seth was in ieder geval al slimmer dan zij, dat wist ze zeker. "Seth loopt graag in het bos, misscien kan je vriend hem daar vinden.." Ze keek Jason even aan. "Genoeg over mij en mn broer, hoe gaat het met jou? Heeft je verandering je veel problemen opgeleverd?" Haar stem klonk weer enthousiast, zoals meestal. Ze had een van de linten van haar zeis afgehaald en speelde er nu wat afwezig mee. Ze moest altijd iets te doen hebben. "Hoe zat het trouwens met de crematie van de vader van Claire? Is het goed verlopen?" Ze had de oude V strijder niet goed gekend, zijn dochter ook niet erg goed, maar toch had ze veel goede verhalen over de oude man gehoord, daardoor was ze ook nieuwschierig.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 1, 2008 20:18:12 GMT
Jason knikte tevredenen en alchte even. 'Eigenlijk was het neit de transformatie, maar meer de leugens eromheen die me in de problemen brachten. Darren was de eerste en enige die ik de waarheid erover zei en zijn reactie was neit bepaald waar ik op had gehoopt. Vanaf dat moment heb ik het voor iedereen verzwegen, zelfs voor Agness. Had je dat eigenlijk gehoord? Ze is mijn metgezellin. Nog steeds, wonder boven wonder. Ze trof me aan als V en het duurde wel even voor ik haar alles ahd kunnen uitleggen.' Hij voelde zich nog steeds schuldig over alle leugens. Als hij eerlijk was geweest vanaf het begin... Hij schudde die gedachte van zich af. Daar was het toch te laat voor. Hij richtte zich op haar laatste vraag. 'Dat ging wel. Het was mooi, zoals elke crematie, maar wel erg verdrietig. Claire is een geode vriendin van mij en haar zo zien deed wel erg veel pijn..' Zijn blik dwaalde af naar de grond, teriwjl hij de huilende Claire weer voor zich zag.
{inspi opeens XD}
|
|
|
Post by mistrefall on Apr 8, 2008 13:38:17 GMT
Setah luisterde even naar jason. "Je moet vanaf het begin de waarheid gewoon vertellen, dat is altijd beter dan liegen.." Zei ze langzaam. ze luisterde nog even naar wat Jason nog meer te zeggen had, over de crematie. "Het is altijd verdrietig, maar beter dan niet gecremeerd worden" Zei ze langzaam, nadat ze erover na had gedacht. haar blik dwaalde even af en ze woelde met haar hand door het zand. "Voor de meesten betekend een crematie een soort afscheid, wat ik niet heb gehad bij mijn moeder en vader, want ik moest vluchten.. " Haar stem was even wat minder opgewekt. "Maar daar kunnen we nu niets meer aan doen.. Ben je nog steeds zo goed in vechten?"
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 13, 2008 11:03:53 GMT
'Beter zelfs, maar heb er nog steeds even weinig behoefte aan,' lachte Jason, heel wat vrolijker dan hij zich voelde. Hij wist dat Setah gelijk had. Hij had vanaf het eerste moment eerlijk moeten zijn tegen Agness. Hij had erop moeten vertrouwen dat ze van hem zou houden, of hij nou een vampier of een V was. Hij haalde licht zijn schoduers op. 'dat vluchten ken ik. Ik heb mijn ouders niet meer gezien. Alleen mijn zusje die ik meenam. Je neemt afscheid van ze in gedachte, maar meer is het ook niet. Ik weet het.' Hij rekte zich een moment uit. 'Toch is de crematie een goede traditie, dat vind ik echt. Het bevrijden van een ziel is altijd mooi. Wij geloven niet in het in stukken hakken van een lijk. Als je slecht bent, zal je het paradijs neit vinden. De zwarte rook zal het aan idereen bewijzen.' Het was vreemd hoe snel hij van geloof was verwisseld. Zijn transformatie had een maand geduurd, maar het overnemen van de gebruiken was een kwestie van een dag geweest.
|
|
|
Post by mistrefall on Apr 15, 2008 5:23:40 GMT
"Jammer, want mijn doel was toen je nog in de vampiersberg rondzwierf, om je éen keer tegenover me te krijgen tegen de latten.." Ze grijnsde even. "En het is me nog niet gelukt." Vervolgde ze vrolijk. Ze dacht wederom even na over de woorden van Jason; over het vluchten zou ze maar niet meer terugkomen, maar ze vond het wel knap dat hij zo snel van gewoontes en geloof kon wisselen. Setah ging weer even rechtop zitten. "Als ik een V zou worden zou het me weken, of maanden duren voordat ik aan alles gewend was, ik wen niet zo snel aan verandering van omgeving en al die zooi." Ze glimlachte weer even en keek naar enkele sluierwolken ie een poging deden de halve maan te bedekken, ze schudde haar hoofd. "Al die extra details die zou ik niet eens willen. Ik zie al scherp genoeg"
|
|