|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 19:26:04 GMT
Was dit werkelijk veiliger dan boven de grond? Hij betwijfelde het, maar als dit zou werken, zou het misschien de manier zijn om Odina te kunnen blijven zien. Hij had al ontdekt dat er een put was, vlak bij haar huis. Misschien zou hij het voor elkaar krijgen om heen en weer te glippen, zonder dat iemand hem betrapte!
Maar stel dat hier iemand kwam... Wat zou een V denken, als hij hem door het riool zag kruipen? Wat zou Odina denken...
Steve kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Nu stonk hij. Wat zou ze wel neit van hem denken als hij nu bij haar aan klopte?
HIj bleef staan en wreef over zijn slapen. Ze verdoezelde zijn geest, volledig. Hoe kwam het dat hij opeens neit meer helder nadacht? Waarom had hij er niet aan gedacht dat hij naar die beerput zou gaan ruiken?
Hij dacht diep na, hopend op een antwoord.
|
|
|
|
Post by Zhavirah on Mar 28, 2008 19:51:22 GMT
Een klein rond licht verscheen in de rioolen toen een riooldeksel werd verschoven. Een gedaante gehuld in donkere kleren schoot het riool in en sloot snel de putdeksel. De persoon hijgde lichtelijk sinds hij net een groot eind gerend had, wat net te veel voor hem was geworden.
Zijn ogen hadden blijkbaar geen tijd nodig om aan het donker te wennen en zagen al gelijk alles alsof het overdag was. Deze jongen was Arthur een half vampier. Wat hij hier in de rioolputten deed was door dat hij geen zin meer had in het zonlicht en zich bijna nergens anders kon verbergen. "Good choice Arthur" mompelde hij tegen zichzelf toen hij de stank van het riool door zijn neus kreeg.
|
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 20:07:43 GMT
Steve voelde zijn bloed stollen. Niet alleen werden alle geluiden weerkaatst in de kleine gang, maar zijn zintuigen vingen ook de geur op. Het was geen mens...
Hij draaide om zijn as en voelde dat hij hijgde. Waarom? Waar was hij bang voor? Dat eht een V was, aangezien hij in de V-zone was en hij door elke V werd opgejaagd?
Plotseling werd hij overvallen door een nieuwe emotie. Een compleet neiwue ervaring. Haat, diepliggende haat, voor een onbekend persoon. Niemand zou hem dwarsbomen om Odina te zien!
Hij dacht er neit emer aan dat dat toch al onmogelijk was en als het een V was, hij het hoogstwaarschijnlijk neit zou overleven. Grommend als een luipaard, sloop hij geruisloos de gang door, zoekend naar de indringer.
|
|
|
|
Post by Zhavirah on Mar 28, 2008 20:45:59 GMT
Geschrokken keek Arthur om zich heen toen hij een persoon hoorde bewegen. De kap de over zijn hoofd zat haalde hij er vanaf zodat zijn hoofd nu zichtbaar was en hij makkelijker om zichheen kon kijken. "Wie is daar?" mompelde hij niet verwachtend dat hij een antwoord terug zou krijgen. Korte passen nam hij richting de plek waar hij het andere geluid vandaan hoorde komen. Zijn passen waren onzeker of hij er wel echt naar toe zou gaan.
|
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 29, 2008 15:31:22 GMT
De voetstappen kwamen zijn richting op en de adrenaline kolkten door zijn aderen. De V was wel erg zeker van zichzelf, om zo luidruchtig te lopen! Hij had de onzeker tred neit in de gaten, enkel de weerktsing van de geluiden tegen de smerige wanden om hem heen. Hij bleef staan en wachtte tot de persoon de hoek om zou komen. Hij pakte met zijn hand zijn pistool vast en trok die. Wat kon er erger zijn voor een V, dan vermoord worden door een pistool?
Steve grinnikte vals en een rilling liep over zijn rug.
|
|
|
|
Post by Zhavirah on Mar 29, 2008 17:03:58 GMT
Een vreemde blik gaf Arthur toen hij merkte dat er geen antwoord terug kwam. Wat korte geirriteerde woorden mompelde hij waarbij hij kort stil bleef staan. Uit nieuwsgierigheid begon hij toch maar verder te lopen sinds de persoon of wat dan ook daarom de hoek zat. Hij vangde lichtelijk de geur al op van een ander persoon ookal het erg vertroebeld werd door de smerige rioollucht. Met een paar grote stappen bewoog hij verder zodat hij net om het hoekje kwam. Hij verwachtte alleen niet dat de man een pistool in zijn handen zou hebben.
|
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 30, 2008 11:24:38 GMT
Net voor hij de kogel afschoopt, ontdekte Steve zijn fout. In de fractie van de seconde wist hij zijn pistool nog te draaien, waardoor deze niet meer op Arthurs hart, maar richting zijn schouder ging. Het lawaai dat ontstond zodra het pistool afging glamde door de nauwe doorgang en deed zijn oren tuiten. Niet zijn beste idee vanavond, maar ook niet zijn slechtste. Dit was gewoon neit zijn dag...
Gruis viel in gordijnen omlaag, waardoor het zelfs voor Steve's goeie ogen niet te zien was wat er nou precies was gebeurd. Wat deed eht er eigenlijk toe. Het was geen vampanees...
|
|
|
|
Post by Zhavirah on Mar 30, 2008 11:52:52 GMT
Verbaasd keek Arthur naar Steve maar schoot snel weg toen hij de knal van het pistool hoorde. Zo snel als hij kon als een half vampier zat hij tegen de muur van de tunnel aangedrukt. Geirriteerd keek hij toen delen van het plafon naar beneden viel en in het kleine stroompje water belande. "Waar was dat voor?" mompelde hij geirriteerd toen de beving door de tunnel stopte. Zijn ogen gleden over de persoon heen hij kon er niet veel uithalen wie het was maar dat zou nog wel komen. Hij deed een poging misschien een geur te herkennen van de persoon maar dat lukte ook niet. Zijn geur werd verstoord door al de rook en rioolgeuren die omhoog waren gekomen.
|
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 31, 2008 14:31:56 GMT
Steve gromde licht en voelde zijn haat opnieuw opborrelen. De geur van de vampier bereikte zijn neus en hij snoof. Hij stopte zijn pistool terug. Hij had geen zin om het mens te spelen. Met kordate, trage stappen liep hij het gordijn van stof door, tot hij vlak voor Arthur stond., Zijn ogen waren kil, zijn wenkbrouwen gefronsd, zijn mond een dunne, woedende streep.
'Wat brengt een halfmonstertje als jouzelf hier?' sneerde hij. Hij had nu bij Odina moeten zitten, in plaats van zijn tijd verspillen emt een halfvampiertje, in een riool onder de V-zone.
|
|
|
|
Post by Zhavirah on Apr 1, 2008 12:55:39 GMT
Zo snel had Arthur niet verwacht dat Steve al bij hem stond en nam gelijk een stap naar achteren. Hij liet zijn ogen over de persoon glijden terwijl hij de vraag aanhoorde. Eigenlijk wou hij de vraag terug kaatsen met de vraag hoe hij wist dat hij een halfvampier was maar het antwoord schoot hem al te binnen. "De zon werd me iets te veel" zei hij op een manier die voor de meeste irritant werd gevonden.
|
|
|
|
Post by °°Orange°° on Apr 4, 2008 11:11:29 GMT
Steve gnuifde.
'Oh, werkelijk? Een halfmonstertje dat last heeft van de zon? Dat zou ik graag zien.'
Hij deed een stap naar voren en vroeg zich af of de jongen zou schreeuwen als hij naakt in de zon zou liggen. Waarschijnlijk niet en de kans dat een V hem daarvoor zou gaan zoeken was groot. De gedachte aan Arthurs lijden was verleidelijk, maar opgejaagd worden door V's stond hem niet aan.
Hij dacht diep na. Hij wilde bij Odina langs gaan, maar dat was op dit moment geen beste gedachte, met zijn 'Eau de Riool'. Moest hij dan werkelijk hier blijven staan en zich vermaken emt een halfvampiertje?
|
|
Nightlioness
Kind of alive
"I'm up here. You're down there. Now who's the lower life form?"
Posts: 262
|
Post by Nightlioness on Apr 14, 2008 7:59:15 GMT
De wind speelde een beetje met haar haar toen Odina naar buiten liep. Ze had een tas bij zich en was van plan om de stad in te gaan, gewoon wat boodschappen doen. Haar eigenwijze kat, Moeshy, liep zoals gewoonlijk ook mee. Iets wat Odina niet leuk vond omdat er veel verkeer in de stad was. Ze stapte de voortuin van haar huis uit en liep de stoep op. Ze deed een plukje haar goed, de wind had kuuren vandaag. Ze had geen idee wat er zich onder haar afspeelde en dat Steve naar haar toe wou, een gedachte die haar buik deed tintelen als ze het al wist.
Moeshy stopte opeens en spitste haar oortjes. Had ze nou de nachtwezen gehoord waar haar baas zo gek op was? nieuwsgierig stapte ze naar een putdeksel en snoof eraan. Ook krabbelde ze met haar pootjes toen ze de juiste geur rook.
Odina keek verbaasd naar haar kat, waarschijnlijk had ze de ratten geroken die in de rioolen zaten. Ze schudde haar hoofd en zuchttte "stom beest" zei ze zacht en deed weer een paar passen.
|
|
