To much choices! # Open

[Lisa. * ||]

Terwijl buiten de wolken zich opstapelde was het in de cd-winkel rustig. Maar goed rustig. Er stonden enkele mensen in de cd's te bekijken, achterkanten van dvd's te lezen en wat muziek uit te proberen. Mary hoorde bij de laatste groep. In haar hand hield ze de nieuwste cd van de Foo Fighters terwijl de muziek via de koptelefoon haar oren vulde. Haar hoofd bewoog een beetje mee terwijl ze de koptelefoon zo zette dat deze met een oor bij haar oor zat en de andere vrij was, zodat ze niet alles in de winkel zou vergeten.

Ze bedankte degene die haar de koptelefoon had gegeven en dook opnieuw de winkel in, waar ze rek na rek afzocht naar een nieuwe of oude cd die ze helemaal te gek vond. De cd van de Foo Fighters hield ze overigens nog steeds vast. Het was eigenlijk de enige 'rock' groep die ze écht goed vond.

[°°Orange°°]

Vanuit de luisterhoek klonk een hard en schel gezang. Het was neit dat Kyra neit kon zingen, maar als ze eenmaal muziek op had en haar eigen stem neit meer hoorde...
Toch kon het haar neit schelen wata dnere mensen dachten. Ze kwam heir al een aantal weken, besluiteloos, of ze de cd wel of neit zou open. Ze kende inmiddels alle numemrs die erop stonden uit haar hoofd.
Vrolijk meezingend bekeek ze voor de zoveelste maal de titels van de nummers, die ze al even goed kende als de tekst van de nummers zelf. Een jongen die haar al vaker hier had gezien, bleef staan en glimlachte naar haar. Ze merkte het niet op.

Het laatste nummer was afgelopen en ze zette de koptelefoon af. Nog steeds merkte ze de jongen niet op. Met ene geergerd geluid knoopte ze haar bandana los, om hem vervolgens weer goed om haar hoofd te binden. Glimlachend hing ze de koptelefoon weg en keek de winkel rond. Geen bekenden, of toch?

[Lisa. * ||]

Haar vingers tikte de cd's in de rekjes een voor een naar voren. Ze was er ondertussen behoorlijk behendig in geworden. Haar aandacht bleef hangen bij een felgekleurd hoesje met een andere bandnaam op. Nieuwsgierig haalde ze de cd uit het rek, wierp nog een blik over het rek heen en liep toen weer naar de koptelefoons, waar ze ook ineens een geluid opving. Ze grijnsde toen ze zag wie het was.

'Kan ik deze luisteren?'/ vroeg Mary aan iemand die over de koptelefoons ging en ging op de kruk naast Kyra zitten. Ze glimlachde. 'Toevallig ook muziek geluisterd?' vroeg ze nieuwsgierig, aangezien de jongen aan het prutsen was moest ze toch wachten.

[°°Orange°°]

Kyra lachte even. 'Ja, dat doe ik al ruime tijd. Het verbaasd me dat ik nog neit de zaak uit ben getrapt. Ik twijfel nogsteeds of ik de Cd wel wil. Eigenlijk luister ik hem gewoon ent zoalng tot ik hem zat ben, maar ik raak eht maar neit zat. Waarschijnlijk, als ik eindelijk besluit om hem te kopen, he ik er na een paar dagen genoeg van.'
Ze was erg opgewekt, maar dat kwam ook de de muziek, vooral het laatste nummer dat nogsteed in haar hoofd zat.

'En jij? Ik heb je heir toch wel vaker gezien, of zie ik spoken?'
Ze grinnikte even.
'I alway's feel like, somebody's watching me,' zang ze zacht. Opeens merkte ze de jongen op die naar haar staarde en wierp hem een vreemde blik toe. De jongen draaide zich snel om en Kyra schudde onbegrijpend haar hoofd, voor ze zich weer naar Mary omdraaide.

[Lisa. * ||]

Mary grijnsde. Ze kende het, net zo lang naar je lievelingscd luisteren tot je de zaak werd uitgezet, alleen maar omdat je of het geld er niet voor had om hem te kopen of gewoonweg hem waarschijnlijk na een paar dagen zat was. 'Ik ken het. Al zijn er enkele waar ik nooit genoeg van krijg. Albums van bands zelf vervelen zowieso veel minder snel dan van die verzameling dingen.' Ze voelde zich helemaal in haar element, praten over muziek met iemand die waarschijnlijk er net zo over dacht.

'Net nog. Maar volgens mij heb ik je inderdaad wel eerder gezien. Maarja, verlegen om aan te spreken hé.' Ze glimlachde, keek naar de jongen en moest daardoor grijnzen. Ze nam de koptelefoon aan met de 2e cd die ze wilde luisteren. Voordat ze ging luisteren keek ze nog eens naar Kyra. 'Maar je luistert ook zo veel muziek?' Muziek was gewoon dé manier om alles te vergeten. Het kon altijd wel aangepast worden aan je situatie.

[°°Orange°°]

Kyra lachte. 'Ik ben blij dat je me begrijpt. Ik maakte me even zorgen dat je misschien langzaam achteruit zou schuivelen, om eht vervolgens op een lopen te zetten, al roepend: 'GEstoord kind, gestoord kind!'
Ze lachte en rekte zich uit als een kat. Ze voelde zich in deze winkel bijna een normale tiener, met normale tiener liefde voor muziek, normale tiener liefde voor vriendschap met normale tienervrienden... Bijna alsof ze geen vampanees jager was.

Grinnikend knikte Kyra. 'Daar heb je groot gelijk in. Zomaar iemand aanspreken kan tot vreemde reacties leiden. Stel je voor, ik had ene of adenr gek mens kunnen zijn dat hard numemrs door een winkel gaat meezingen. Maar ik doe niks liever dan hier de muziek luisteren.'
Behalve Vampanezen vermoorden.
'Als er een nieuwe cd is, ben ik vaak de eerste die hem luisterd. Die jongen daarachter,' ze knikte naar een jongen van een jaar of vijventwintig,' laat me tegenwoordig weten welke cd's er binnen komen. Echt cool.'

[Lisa. * ||]

Mary grijnsde. 'Nee joh! Ben al blij dat je niet zo'n vaag typje bent dat als die hoort dat er een leuk nummer is dan denkt leuk te zijn door hier een beetje te gaan 'hangen'. De die hard muziek fans, die moeten hier zijn.' Grijnzend keek ze naar Kyra, eindelijk iemand die de liefde voor muziek deelde. 'Was eerder bang dat jij van mij zou schrikken en dan door de winkel rennen van'Haal haar weg!' Ze moest lachen. 'Echt heerlijk. Normaal worden mensen gek van me dat ik eigenlijk continu oordopjes in me oren heb of muziek heb aanstaan. Maar daar wordt je gewoon vrolijk, beter, minder chagerijnig energievoller van.' Tevreden keek ze, had ze goed gezegd vond ze zelf.

Daarna viel haar mond open. 'Oh! Jaloers. Maar wel vet leuk. Meestal kom ik er via internet achter dat bands nieuwe cd's hebben. Niet lang daarna zit ik meestal hier. Maar wat erg dat ik je dan nooit eerder heb gezien. Nouja, nooit eerder heb aangesproken.' Ze grijnsde

[°°Orange°°]

Kyra grinnikte zelfvoldaan. 'Blijf dan maar gewoon bij mij, dan laat ik je wel weten wanneer er nieuwe cd's uitkomen.' Het voelde fijn... ergens voelde praten met Mary heel vertrouwd. Een korte herinnering.
Was ze in haar gewonen jaren niet ook heel spontaan geweest? Ze wist het niet meer. Die tijd was zo lang geleden, toen Elyna er nog was... maar zelfs de geddachte aan haar dode tweelingzusje maakte haar niet minder vrolijk. Het was gewoon onmogelijk om neit vrolijk te zijn als je nt iemand had ontmoet met wie het meteen klikte.

Ze lachte en haalde haar schoders op.
'Ik ben neit bepaald iemand die zoiets zou ropeen, al is eht wel een leuk idee. Hoe zouden mensen reageren als ik dat zou roepen? Zouden ze in paniek raken en rondjes rennen? Zouden ze me aankijken en mij naar het gekkenhuis brengen, of zouden ze ons gewoon compleet negren en denken dat we gewoon stoned zijn?'
Ze had weleens gesmoked, maar was er al erg snel weer van afgestapt. Toen haar vader haar ahd betrapt.. daar wilde ze leiver niet aan terug denken. Niet alleen omdat de starf erg was geweest en zijn woede ook, maar vooral omdat ze hem miste en zijn preken...

[Lisa. * ||]

'Daar hou ik je aan, eh.. Hoe heet je eigenlijk?' Ze keek Kyra schijnheilig aan en schoot in de lach. 'Lekker, we weten eerder van elkaar dat we muziekfans zijn dan naam, logische volgorde.' Ze bleef een grijns op haar gezicht houden, ze was de vriendinnen die ze had kwijtgeraakt toen ze uit huis ging. En Kyra stelde haar op haar gemak, normaal was ze niet echt spontaan en open tegen nieuwe mensen, eerder verlegen en afwachtend. Niet dat ze het erg vond.

Mary moest moeite doen om het niet uit te proesten.'Ik denk eerder een combinatie, een vrouw gaat gillen, zakenmensen denken wtf is daar aan de hand en andere bellen een inrichting. Of ze kicken mij gewoon de winkel uit en klaar. Of, tja wat boeit het.' Ze miste de tijd waarin ze lol kon hebben om helemaal niks en leek dat nu even teruggevonden te hebben. 'Wat doe je eigenlijk als je hier niet rondhangt?'

[°°Orange°°]

Kyra lachte en stak ahar hand uit.
'Kyra March en ik ben wwel vaker van de vreemde volgordes. Soms doet het er niet toe, maar adnere momenten juist wel. Volgens mij kan eht geen kwaad als ik eerder je muziek smaak ken dan je naam.' Eerst doden, dan vragen stellen, dacht Kyra en glimlachte. Dat was haar motto geweest, maar tegenwoordig leek ze te vragen, terwijl ze wezens uitmoordde. Vreemd hoe makkelijk dat sorot dingen haar afgingen, terwijl ze normaal gesproken dichtklapte, zodra er een mens in de buurt was. Dit meisje moest wel heel bijzonder zijn...

De nonchalante manier waarop Mary sprak, gaf haar een veilig gevoel en maakte een vergeten, spontane kant in haar los. Ze grijnsde breed en rekte zich uit.
'Laat de mensen maar denken wat ze willen. Alsof ze zelf zo normaal zijn en als ze eht zijn, dan zijn ze saai. Hun probleem.'
Op haar vraag bleef Kyra even stil. Wat moest ze daar nou op antwoorden? Ze besloot maar gewoon de waarheid eruiit te gooien.
'Ik jaag op vampanezen, slaap, eet, of zit bij mijn vriendje. En jij?' Ze zei eht heel kalm, alsof het doodnormaal was. Ze vertelde er maar niet bij dat haar vriendje een vampier was. Sommige dingen moest je rustig aan doen.

[Lisa. * ||]

Ze grijnsde en schudde Kyra's hand. 'Mary Jones, aangenaam Kyra. Nee, gelukkig niet. Je zal maar eerst voor een auto geduwd worden en daarachter te komen dat degene die je duwde je buurman ofzo moest hebben.' Het sloeg totaal nergens op maar ergens moest Mary er gewoon om lachen. Als je melig was, was alles grappig. Bijna dan. Ze draaide wat rond op de kruk waar ze op zat en grijnsde vrolijk. Was lang geleden zo gelachen te hebben.

'Jíj snapt hem. Mensen die normaal zijn, zijn zo saai. Altijd maar hetzelfde doen op een dag, dezelfde mensen, dezelfde gesprekken. Hallo, de wereld bestaat uit meer dan hetzelfde. Lang leve de lol.' Mary draafde een beetje door in haar vrolijkheid en werd iets rustiger. Ze hoorde Kyra's antwoord aan. Ergens vond ze het maf dat iemand zoiets, zosnel aan iemand vertelde, maar aan de andere kant voelde ze zich vereerd. Kyra leek nou niet iemand die zomaar alles aan iedereen vertelde. 'Meer aan het rondhangen overal en nergens, af en toe werken bij een winkel of oppassen of iets dergelijks maar dat wisselt vaak. De plek waar ik woonde ook vaak maar denk nu wel een leuk huisje gevonden te hebben.' Het laatste was iets van trots in haar stem te horen, ze had tientallen kamers en appartementen bewoond, vaak voor niet meer dan een paar weken. Maar nu zat ze goed. Dacht ze.