|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 10, 2008 16:56:41 GMT
Rust en kalmte heerste er in het hotel dat in Deadshine stond. Niets maakte kabaal of veroorzaakte onrust. De weinige mensen die er in het hotel verbleven lieten zich niet zien. En ook de kamers die ze gehuurd hadden lieten geen tekenen van leven horen op één kamer na; Kamer 029. Een aanhoudende, rinkelende toon fluisterde door de gangen die zijn oorsprong vond in die kamer. Het geluid van een mobieltje. Met een ruk werden de vuilwitte lakens aan de kant geduwd voor een man, enkel nog gehuld in een zwarte boxershort, zich haastig van het bed afsleurde en in de richting van het geluid liep. Zijn doffe, blauwe ogen wierpen eerst een blik op de digitale klok langs zijn bed en kon uit de rode gloed nog net 21:43 afleiden. Dan keek hij rond terwijl zijn krachtige, brede handen kledij en andere rotzooi optilden om het irritante apparaatje te kunnen beantwoorden. Nét voor de toon zou afslaan had de man het toestelletje gevonden en drukte op het groene telefoontje voordat hij het naar zijn oor bracht. "Hallo met Sebastian Claude Latesh." kwam er nog half slaperig vanuit zijn mond waarrond een lichte baardgroei zat. Zijn ogen waren zachtjes dichtgeknepen terwijl hij de stem aan de andere kant hoorde terwijl hij op een ritmische manier knikte. Zijn vrije hand krabte even over de korte, donkerbruine stoppeltjes op zijn schedel voordat hij duidelijk geeuwde. "Thompson! Je hebt geluk dat ik toch sowieso moest opstaan anders kon je dat mooi op die vette buik van je schrijven. Het komt in orde. Ik zal er zijn... Mét het spul uiteraard. Zolang jij het geld maar meerbrengt... Ja, het is in orde! Tot dadelijk!" sloot hij het gesprek af met zijn zware stem waarna hij het toestel onderhands op het bed wierp en naar de minuscule badkamer ging waar nét genoeg plaats was om je te manoevreren tussen het toilet, de douche en de wasbak. Sebastian haastte zich om zichzelf te fatsoeneren en in zijn kledij te kruipen dat bestond uit zijn zwarte, katoenen broek en een lichtblauw, mouwloos hemd dat hij open over zijn borst droeg. De ijzeren schakelketting die functioneerde als een riem rinkelde rond zijn heupen voordat hij snel een zwarte, lederen koffer greep en in zijn schoenen sprong om die aan te doen. "Ver. We gaan." mompelde hij zonder op te kijken van zijn schoenen. Meteen weerklonk een schel geluid dat leek op een mengeling van een hondenblaf en een geeuw. Ook voor de Dobberman Pincher was het nog vroeg voor hun normale doen. Het redelijke grote dier met zijn black and tan kleur tsjokte op haar baasje af en volgde hem dan de kamer uit, die haar baas achter hem sloot voordat hij de trappen afdaalde en richting de lounge liep.
Met een afkeurende blik staarde Sebastian een bruine kakkerlak na die langs zijn voeten kroop in de Lounge waar hij moest wachten op zijn vriend. Meteen reageerde de hond op Sebastians blik door naar het insect te springen en het diertje in haar bek te nemen voordat deze het smakelijk verorberde. Een walgend gezicht van Sebastian volgde er echter op. "Ver! Walgelijke rothond!" huiverde hij dan en duwde de hond weg die hem wou gaan likken. Zijn blauwe ogen keken nogmaals rond in de kamer die enkel gevuld was met een bar, enkele barkrukken wat tafeltjes met stoelen en een grote, stoffen zetel waar hij momenteel inzat.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 10, 2008 19:41:30 GMT
Met zijn schouder wist hij de deur open te duwen terwijl hij achteruit de lobby van het hotel in liep. Dat deed hij aangezien hij zijn handen niet vrij had, omdat hij zichzelf van de donkere mantel probeerde te ontdoen. Wat niet lukte. Hij vloekte even en draaide zich dan opeens woest om, terwijl hij het kledingstuk op de grond liet glijden. Zijn ogen volgden de wanden van de lobby, en hij wierp een blik op de verveelde secretaresse die er uit zag alsof ze al jaren dood was. De vrouw schoot een peuk weg tegen een schilderij, en Cole trok zijn neus even op. De geur van rook was ongelofelijk onaangenaam in zijn neusgaten. Plotseling viel het hem op dat hij hier niet alleen was, en dat stoorde hem wel. Hij nam Sebastian in zich op maar kon hem niet plaatsen. "Wie ben je" zei hij dan en knikte even, alsof Sebastian hier maar mee moest zien dat Cole het tegen hem had.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 10, 2008 19:51:19 GMT
Verveeld rolde Sebastian met zijn ogen toen zijn klant weerom te laat was. Hij keek opeens op toen hij geluid hoorde bij de deur en hoopte vurig dat het Thompson zou zijn maar alsnel zag hij aan het silhouet dat de nieuwe gast te mager en te klein daarvoor was. Hij zakte weerom verslagen in de zetel en legde zijn handen weerom beschermend op de zwarte koffer. Dan schoot Vervara opeens overeind. Ze wou net op Cole afvliegen om die te bijten of te bedreigen tot er een gejank opkwam vanaf haar keel. Sebastian had haar nét optijd bij haar ketting genomen om haar tegen te houden. "Hangt er vanaf, jongen." snoof Sebastian diep terwijl hij Cole aankeek die schijnbaar jonger was dan hem. "Hangt er vanaf wie jij bent." herhaalde hij dan en trok zijn wenkbrauwen veel betekenend op voordat hij de hond bij zich hield en op haar snuit tikte toen er een dreigend gegrom uit haar keel kwam. "Be nice now." waarschuwde hij de hond voordat hij zijn blik weerom richtte naar Cole. Hij was wel benieuwd wie hij was en wat hij te zoeken had in een stort als dit.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 10, 2008 19:55:05 GMT
"Oh, dus we gaan dubbelzinnig doen he?" kaatste Cole geïrriteerd terug. Hij was al de hele dag.. nou ja, nacht, in een slecht humeur geweest, door het feit dat hij een slachtoffer dacht te hebben dat toch weer was weggelopen. En daar hield Cole niet van, want het bezorgde hem een slechte naam en hij had geen zin het lachertje te worden van de vampiersberg. Hij bekeek Sebastian even en versmalde zijn ogen even, maar had nog geen idee wie dit was, en voora niet wát hij was. En dat was wel iets belangrijker dan een naam. "Cole Cullen" antwoorde hij dan rustig en keek Sebastian uitdagend aan. Als hij zou beginnen met te vertellen wie hij was, was de kans misschien groter dat Sebastian zich nu verplicht zou voelen hetzelfde te doen.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 10, 2008 19:59:21 GMT
Sebastian rolde even met zijn hoofd rond op zijn nek wat een macaber krakend geluid veroorzaakte voordat hij even zijn lippen samen perstte en nadacht. "Cole Cullen... Cole..." mompelde hij in zichzelf. Er schoot hem niet meteen iets te binnen dat hem zei dat de jongen een relatie kon hebben met de grijpgrage arm van de wet. "Dubbelzinnigheid is mijn natuur, 'Mister' Cullen." grijnsde hij breed voordat hij even nadacht of hij een valse naam zou opgeven. Hij besloot het niet te doen. Het mannetje leek hem niet bepaald een dreigend figuur. "Sebastian Claude Latesh is de naam." zei hij op een tevreden toon en zette zichzelf wat rechter.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 10, 2008 20:11:55 GMT
"Doe er iets aan" bevool Cole terwijl hij even door zijn haren streek maar iedere beweging van Sebastian nauwlettend in de gaten hield. Hij had geen idee wat deze man allemaal kon doen, maar hij moest voorbereid zijn op het ergste. Dat had hij wel doorgekregen na jaren ervaring, want mensen konden zo onvoorspelbaar zijn. "Sebastian Claude Latesh. Ken ik niet" herhaalde hij Sebastians naam. Op zijn nog jonge maar bleke gezicht was een spottend glimlachje te zien "Dan ben je waarschijnlijk niet zo interessant als ik had gedacht, hé? Gewoon de zoveelste idioot die hier rond loopt". Typisch Cole, om het nu meteen al op het beledigen te zetten. Als hij slimmer was geweest had hij misschien langer nagedacht, maar dat deed hij nu niet.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 10, 2008 20:17:34 GMT
Sebastian snoof enkel spottend toen de 'jongen' hem aan bevool om niet zo dubbelzinnig te doen. Hij was nu nét niet de persoon die zich zou aanpassen aan iemand. Ze moesten hem maar nemen zoals hij was en anders het oprotten of vermoord worden door hem. Zijn spottende grijns verdween echter meteen toen hij hoorde hoe Cole hem begon uit te schelden. "Ahzo... Misschien dat je mijn 'straatnaam' wat beter kent? Bastard word ik zoal genoemd in het milieu." mompelde hij dan voordat hij langzaam opstond uit zijn zetel en even in zijn broekzak vistte naar zijn boksbeugels die hij in zijn hand liet rinkelen. "Als ik jou was zou ik nu die grote bek van je houden voordat ik je ga laten zien wààrom ik Bastard genoemd word." Hij stapte tot op een goede meter van Cole en zag vanuit zijn ooghoek hoe de Dobberman Pincher zich opstelde vlak achter haar meester, klaar om aan te vallen bij elke onverwachtte beweging.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 11, 2008 5:18:31 GMT
Cole's maag keerde even om toen hij de naam Bastard hoorde, iets wat hij wel een beetje herkende. Maar zijn blik zei nog steeds van niet. Zwijgend keek hij voor zich uit en versmalde zijn ogen, en liet geen enkel teken van herkenning blijken. "Bastard he?" herhaalde hij zijn naam en grinnikte even goedgehumeurd "Dat blijkt dan ook wel weer uit je naam wat voor type je bent" voegde hij er dan aan toe. Hij deed een stapje achteruit toen hij zijn boksbeugels zag en voelde zich niet meer compleet op zijn gemak. De hond negeerde hij volkomen, maar hij had zijn ogen gericht op de ijzeren dingen die Sebastian in zijn hand had. Op zijn beurt deed hij een stap achteruit "je hebt me nog geen eens verteld welke soort je bent" voegde hij er dan aan toe.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 11, 2008 15:04:06 GMT
Sebastian kon er niet om lachen. Deze jongen had in zijn ogen een érg flauw gevoel voor humor. Iets dat zeldzaam was. Sebastian moest namelijk lachen om de flauwste grappen met het laagste niveau. "Laten we zeggen dat ik het type ben dat het zich weinig kan schelen of iemand crepeert van de pijn of niet. Dat is nog redelijk flauwtjes uitgedrukt." grijnsde de man die de afstand tussen hem en Cole op een goede meter hield. Toen het joch hem vroeg welke soort hij was begon hij zachtjes te lachen. Cole moest dus zelf ook iets speciaals zijn of hij moest een mens zijn met ervaring. "Un loup garou. Frans voor weerwolf." verklaarde hij op een spottende toon voordat hij de boksbeugels bevestigde rond zijn vingers.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 11, 2008 15:46:12 GMT
"Weerwolf" herhaalde Cole snerend en wierp een blik op het raam, maar zag geen schijnsel van de maan. "Het is geen volle maan vanacht he?" zei hij dan grinnikend "Beter voor mij dan". Hij ging wijdbeens staan zodat hij wat stabieler op de grond stond voor het geval Sebastian een of andere hele laffe uitval zou doen. "Denk je dat je kans hebt tegen een vampier?" voegde hij er dan duister aan toe. Op zijn bleke gezicht was nu een heel valse glimlach verschenen. De glimlach die Cole ook op zijn gezicht had gehad toen Piper was gestorven. Zijn ogen waren maar half zichtbaar door de krullen die ervoor hingen.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 11, 2008 16:15:00 GMT
Zachtjes sloot Sebastian zijn ogen toen hij hoorde dat de jongen voor hem een vampier was. Hoewel hij het constant ontkende kon hij niet op tegen een vampier. Zonder volle maan was hij een normaal mens. En hoewel hij gemene trucjes kende en redelijk sterk was voor een mens kon hij nooit een vampier aan die zowat 10 keer zo snel en zo sterk waren als hij nu. "Quel dommage! J'aurais aimé voir comment vous pourriez ressembler à un tas sanglants..." zuchtte hij op een treurig toontje voordat hij zijn handen samen klapte. Misschien zou het wel eens tijd zijn om wat vampieren of vampanezen bloed te verzamelen. Hij zou in een V veranderen gezien hij wolvenbloed had. Hij snoof diep en keerde zijn gezicht weg van de jongen voordat hij zijn afstand weer nam. Bij vroegere bendenovervallen hadden ze al vaker een vampier of vampanees een lesje moeten leren maar toen waren ze veruit in de meerderheid. Met zijn zessen ofzo en toen nog was het moeilijk geweest.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 11, 2008 16:29:05 GMT
"En nou in normaal nederlands?" schamperde Cole terwijl hij zijn jas recht trok, die naar zijn mening toch vrij strak om zijn hals zat geklemd. Met een vlugge zwaai die bijna niet zichtbaar was voor het menselijk oog trok hij zijn jas uit. Het kledingstuk viel naast zijn voeten op de grond, en hij trapte het weg. "Nou, kom je nog? Of durf je niet meer". Redelijk overtuigd van zichzelf zette hij een stap richting Sebastian. Op het grijze shirt dat hij aan had waren vaag bloedvlekken te zien, maar dat was van een ongelukje waar hij was uitgeschoten, omdat hij normaal gezien zijn prooi niet doodde.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 11, 2008 16:50:43 GMT
Al spottend lachtte Sebastian toen Cole hem niet kon verstaan. Hij had al zoiets gedacht dat er maar weinig mensen in Tabanan Frans konden spreken. "Een lesje Frans: Hoe jammer. Ik had je nog zo graag willen zien als een hoopje bloederige resten." vertaalde hij dan niet al te letterlijk. Toen hij Cole zichzelf verplaatste rolde Sebastian enkel met zijn ogen. "Een vampier tegen een weerwolf als het geen volle maan is? Ik weet niet.. Ik moet op een klant wachten en als hij me ziet met een bebloed shirt maakt dat niet zo een goede indruk, ofwel?" trachtte hij zichzelf er dan uit te praten. Hij hield er niet van om te weten dat hij zwakker was. Even wierp hij een blik op de klok en zag dat zijn klant al meer dan een uur te laat was. "Vervara... La valise." mompelde hij enkel terwijl hij zag hoe zijn hond naar de koffer ging en er met haar volle gewicht op ging liggen en rond haar heen keek alsof ze het met haar leven ging bewaken. Hij moest dan ook niets kwijtgeraken wat daar inzat. Voornamelijk drugs en geld. Een straatwaarde van over 3.000 zat erin zonder het geld erbij te tellen dan zou je aan een goede 6000 komen. Sebastian keerde zich weer om naar Cole en keek spottend naar hem. Het agressieve gedrag stond het kleine ventje niet echt.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Apr 11, 2008 16:56:19 GMT
"Je weet niet eens zeker of je je klánt wel gaat zien vanavond, he?" zei Cole op een nare opgewekte manier "Oke, misschien komt hij niet. Maar misschien kom jij hier ook niet vandaan". Hij krastte met zijn nagels in de versleten spijkerbroek en keek Sebastian op een glimlachende manier aan, alsof hij een kind probeerde zijn vertrouwen te geven. Hij ging even met zijn hand door zijn haar maar week geen centimeter van zijn oude plaats. Hij had al een week niet echt een goed humeur gehad, voornamelijk door ruzie met Alyssa en andere, dus had hij ook wel behoefte aan iets waar hij zijn frustratie op kon afreageren.
|
|
|
Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 11, 2008 17:04:04 GMT
Sebastian smakte even met zijn tong en trok zijn wenkbrauw omhoog. "Hij kan maar beter komen. Me uit mijn bed bellen en dan niet opdagen.. Daar staat een strafje op en dat weet dat ranzig everzwijn maar al te goed." snoof Sebastian diep en stapte terug naar de zetel waar hij zich in liet ploffen. Hij moest op zijn tellen passen. Met Thompson samen zou hij misschien een kans maken tegenover deze vampier, hij zag er niet extreem gevaarlijk uit maar alleen zou hij het er niet al te goed vanaf brengen. Hij keek al rond zich, zoekend naar wapens die hij zou kunnen gebruiken. Een plant, de potaarde, een assebak en wat lege flessen. Hij zou de vampier wel een tijdje van zich kunnen afhouden daarmee. Gelukkig dat hij zulk een geschifte geest had dat hij van zowat alles een wapen kon maken anders had hij het vaak niet gehaald gehad.
|
|