Long time no bread {Open}

[mistrefall]

Zijn haren waren weer op normale lengte, hij rook niet meer sterk naar wolven en hij had weer normale kleding. Seth liep rustig de eetzaal van de burcht binnen, met een rammelende maag. De laatste weken had hij enkel te eten gehad wat de wolven hem brachten, hij wilde niet eens weten wat dat allemaal was geweest, maar nu had hij gewoon trek in iets als brood. Gewoon brood.

Ongeveer vijf minuten later zat hij aan een van de lege tafels. Het was nu ongeveer midden in de nacht, een vreemde tijd om te 'ontbijten' dus was dit voor hem eigenlijk een soort lunch. Hij keek om zich heen en vroeg zich af waar Leslie was. Hij wilde hem graag bedanken.

[°°Orange°°]

Jason stormde de zaal binnen, keek om zich heen, vloekte en stoof de zaal weer uit. Hij was opzoek geweest nar Leslie, voor de zoveelste keer die nacht, maar de luitenant leek in rook te zijn opgegaan. Zodra de deuren achter hem sloten, stond de V echter opeens voor zijn neus.
Jason staarde zijn vriend een moment lang aan.
'Jou moest ik hebben,' grijnste hij vervolgens, Leslie volgend, opnieuw de eetzaal in. Leslie glimlachte.
'Sorry Jase, ik heb het nogal druk vannacht. Ik was opzoek naar een nest, moest nog kijken of mijn gezinnetje veilig was, en ik was opzoek naar...'
Zijn blik viel op Seth en hij slaakte een opgeluchte zucht. Hij maakte zijn zin neit af en lie recht op de jonge V af.
'Welkom terug, Set Seer, V,' glimlachte de V trots.

[mistrefall]

Seth keek op toen Jason de zaal binnenrende en nam nog een hap van het brood dat hij in zijn hand had. De smaak was welkom na weken bloed en vlees. Al gauw had hij een groot deel van het broodje naar binnen gewerkt, en net toen hij een volgende hap wou nemen zag hij Leslie, hij liet een grijns zien. "Bedankt, Leslie" Zei hij tegen de luitenant, die ervoor had gezorgd dat hij hier nu zat, en dat hij er nu zo uitzag. "Het is vreemd om weer brood te eten na krap een maand vlees. Merkte hij op.