It can't be you... {closed}

[°°Orange°°]

De kok stond verscholen achter een dikke muur, zodat niemand zijn angstaanjagende verschijning hoefde te zien, maar de serveerster stond midden in de ruimte. Haar dienblad op haar arm, haar doek om, maar er was niks knaps aan haar. Het was nauwelijks emnselijk te noemen. Mingo had nooit geloofd dat ze ene emns was. Ze rook niet eens naar ene mens. Eerder naar ene lijk. Een soort van bloedwolf.... Of een...
Hij had geen idee. Het deed er ook niet toe. Het bloed smaakte zoet.
Uiteraard was dat maar een uitdrukking. Bloed was zoutig en smakte naar metaal, maar hij kon de smaak zeker waarderen. Hij was in de war. Alles met Valaine en Chrissy.. die vreemde nieuwe jager... Het zat hem dwars. daarbij had hij het gevoel aslof er iets ernstigs aan de hand was. iets dat ging komen. Iets slechts... En dan had je nog zijn kind.

Mingo kende neit eens het geslacht. Hij wist neit of het een jongen of een meisje was. Hij kende de naam niet en ook het uitelrijk was een raadsel. Leek het op hem of op Valaine? Misshcien op geen van beiden. Misschien was eht wel een welp.. tenslotte bezat het kind wel erg veel wolvenbloed.
Zuchtend nam hij nog een slok uit de warme kruik met bloed. Het smaakte niet zo goed als bij een mens, maar het was voldoende, voor nu. Hij moest sterk zijn. Hij moest op zijn heode zijn. Er werd gejaagd... En nog wel op hem./ Wat ahd hij gedaan? Behalve af en toe een mens vermoorden, verliefd worden op een mens, zijn lieve metgezellin verraden en zijn kind verlaten...
Hoe vaker hij het dacht, hoe schudliger hij zich voelde. Het was zijn kind. Zijn bloedeigen kind! Waarom ahd hij het niet geweten? Hij liet zijn armen opp de tafel zakken en verborg zijn hoofd in de opening.
'Je bloed stolt,' zei de behulpzame, maar dode stem van de serveerster naast hem. Hij negeerde haar. Hij had teveel aan zijn hoofd om zich zorgen te maken over stollend bloed.

[×MeReL×]

Valaine liep een klein beetje ongemakkelijk het Café binnen. Het was niet een van haar favo plekken, dus kwam ze er ook liever niet. Niet dat je vaak mensen -nou ja mensen- zoals Valaine zag, en daarom had ze vaak nogal wat bekijks. Ze had zo veel mogelijk gewone kleren aangetrokken, waaronder haar wapens verborgen waren, en haar haar zat los. Ze stapte naar binnen en keek wat rond. Eigenlijk zocht ze iemand.. De serveerster kwam naar haar toe. Ze vroeg of Valaine ergens wou gaan zitten en of ze wat bloed wou. "Doe maar wat bloed.. En ik kijk even verder of ik.. Gevonden." Zei ze met een glimlach toen ze Mingo zag. Hij zag er slecht uit vond ze. Stilletjes liep ze naar hem toe en ging naast hem zitten. Ze bekeek hem een tijdje voordat ze iets zei. Was het allemaal zo aangrijpend geweest voor hem? Net als voor haar eigenlijk.. De serveerster gaf haar haar bloed en ze nam een slokje. Toen ze haar beker (?) weer neerzetten, ging ze met een hand door zijn haren. "Wat is er allemaal? Je lijkt zo.. zo.. tja Moe? Ouder? Ik weet niet.." Zei ze met een vriendelijke stem en ze bleef naar hem kijken.

[°°Orange°°]

Mingo kwam ahl;f voereind en glimlachte zwak naar de jonge vrouw voor hem. Ze leek althans nog zo jong en voor een v was ze dat ook. Hij zuchtte zacht en knikte.
'Ik voel me ook ouder. Ik ben plotseling ook een ouder, vergeet dat niet.' het was een flauw woordgrapje, maar eht maakte de zorgen wel een stuk lichter. Hij keek nar de kruik en voelde dat die idnerdaad afkoelde. Hij stak zijn vinger in drank en haalde er een vel uit, van gestold bloed. Hij keek ernaar en veegde eht vervolges aan het tafelblad af. In een enkele teug wierp hij de rest naar binnen. Hij bleef naar de kruik kijken en draaide hem tussen zijn handen.
'dank je in elk geval, dat je die bemoeiel van een serveerster hebt weggejaagd. Ik erger me dood aan haar. Het is alsof ze elke keer dat ze me ziet vervelender wordt. Ik eet niet genoeg, ik drink neit genoeg, ik laat alles koud worden... volgens mij heeft zij het gevoel dat ik met de dag jonger wordt.'
Hij grinnikte even en keek weer nar valaine. Ze was mooi, zoals altijd en hij kon de liefde die er voor haar zat niet ontkennen. Dat zou hij nooit kunnen, maar hij wist ook dat er voor hen geen toekomst lag. Nu nog althans. Misschein ooit. Ooit.
'En hoe gaat eht dan met jou? je ziet er prachtig uit... maar ergens ok neit zo vrlijk als je ooit was.'

[×MeReL×]

"Ja ze wordt sip van je.. Je bent veels te jong voor haar.. Misschien is ze daarom ook bang voor mij.." Grapte Valaine en keek even naar de Serveerster. Een beetje een bijzonder typje.. Maar goed, het was ook een apart café/restaurant. Valaine had nogsteeds het gevoel alsof ze van alle kanten aan werd gestaard en daar kon ze eigenlijk niet zo heel goed tegen. Konden sommige wezens nooit iets voor zichzelf doen ofzo? "Ik vergeet niks. Truth about girls, we Forgive but we never forget. Dus maak je borst maar nat." Zei ze knipoogend en ze nam zelf ook een slokje. Met de rug van haar hand veegde ze haar mond af. Daar ging haar lippenstift. Niet dat het normaal was dat ze Make-up op had.. Maar zo nu en dan had ze dat wel op.. Dat was gewoon iets wat ze wel leuk vond om wel eens te doen. "Dankje.. Jij bent ook nog even beeldschool als altijd hoor.. Maar ja, Ik heb de laatste tijd veel zitten denken.. Ik weet het gewoon niet goed.. Ik wou dat ik een hint kreeg ofzo.. Een tip, of iets waaraan ze te herkennen is ofzo." Zuchte Valaine. Ze wist wel dat Mingo wist waar ze het over had, nou dat hoopte ze dan.