|
Post by melien on Mar 19, 2008 18:43:16 GMT
Chrissy keek even bedenkelijk en deed alsof ze even over zijn vraag nadacht. "Nou... op dit moment voornamelijk aan jou geloof ik.." zei ze. Het klonk een beetje twijfelend maar er verscheen bijna meteen een glimlach op haar gezicht. "Maar aan wat..... tja, dat is voor mij een weet en voor jou een vraag." voegde ze er plagend aantoe. Een plagende gezichtsuitdrukking verscheen op haar gezicht.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 19, 2008 19:09:38 GMT
'he wat ben jij gemeen,' zei Mingo emt een tevreden grijns, alsof gemeen zijn een goede eigenschap was. Hij streelde opnieuw door haar haren, negeerde de innerlijke vampanees nog steeds en voelde een grote golf van genegeheid voor haar. Ze was zo lief, zo teder en toch zo vol passie. Ze was sterk, maar toch ook zacht, zoals een vrouw hoorde te zijn. Zo waren de v-soorten niet. was dit het geheim van de charmes van een mensenvrouw? De zachtheid? Hij wist eht niet en eigenlijk deed het er neit toe. Daar zou hij zich later wel op storten, Nu was zij het belangrijkste.
|
|
|
Post by melien on Mar 27, 2008 16:07:17 GMT
(*gaapt* ok,... we gaan een kleine verassing inbouwen xD *kijkt naar pa* jaja...) "Oja? Ben ik gemeen?" vroeg Chrissy met een glimlach. Ze keek hem aan, en langzaam bewoog haar hoofd naar de zijne. "Daar kan ik wel mee leven.." voegde ze er aan toe. Bijna meteen daarna raakten haar lippen de zijne, en haar oogleden gingen dicht. Wat ze echter niet wist was dat een bekende van haar vader ineens voor de deur stond, en haar vader naar beneden kwam. En aangezien de radio aanstond kon je het niet horen. De geluiden in de gang werden gewoon overstemd door het geluid van de radio waar één of ander vrolijk liedje gespeeld werd.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 27, 2008 20:33:48 GMT
Mingo was zo verzonken in Chrissy, dat hij de geur en de geluiden neit opving. Of eigenlijk, hij rook en hoorde de twee mensen wel, maar het drong neit tot hem door. Zelfs toen zijn innerlijke Vampanees hem tot de orde probeerde te roepen, bleef zijn aandacht gericht op het meisje bij hem. 'Ik ook wel. Volgens mij vind ik je gemeen zelfs nog leuker dan leif,' zei hij zacht, met een speelse glimlach die om zijn lippen speelde. Hij streelde haar hraen, neit erbij stilstaand dat er gevaar dreeg. Een mens was niet goed voor hem...
|
|
|
Post by melien on Mar 28, 2008 7:53:53 GMT
De twee mannen kwam dichterbij de woonkamer. "..Het spijt me dat ik nog zo laat langskom, maar we moeten dringend iets bespreken..." had je de ene horen kunnen zeggen. "Het maakt niet uit, mijn dochter heeft alleen visite, dus ik denk dat ik die twee even naar boven stuur." zei Chrissy's vader. Precies tussen twee liedjes in. Chrissy ging met een hand door Mingo's haar en had de neiging om zo gewoon voor altijd te blijven zitten. "Nou, dan zijn wij het er tenminste over eens." zei ze met een speelse glimlach. Ze hoorde wel wat haar vader zei, maar het drong niet helemaal tot haar door.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 19:42:56 GMT
Mingo voelde ene speelse grom uit zijn keel komen en rilde even. Vreemd, wat deze vrouw met hem deed. Waarom voelde hij zich zo warm? Waarom wilde hij alleen maar bij haar zijn>? Waarom had hij neit in de gaten dat hij voor eens naar zijn innerlijke Vampanees moest luisteren? 'Ik ben benieuwd waar we het nog meer over eens zijn,' zei hij zacht, met een twinkeling in zijn ogen. Haar vader staat daar! Bulderde de stem van zijn innerlijke vampanees, maar Mingo reageerde er gewoon neit op. Dit was geen negeren meer, dit was compleet vergeten van zijn bestaan. Vreemd. Ze waren al met z'n tweeen sinds het begin...
|
|
|
Post by melien on Mar 28, 2008 19:54:32 GMT
De deur van de woonkamer zwaaide open en haar vader kwam binnen lopen. Hij glimlachtte toen hij zag wat er gebeurde, hij vond het niet erg. Niet echt. Hij kuchtte even om hun aandacht te trekken. "Chrissy, misschien kunnen jullie beter even naar boven gaan?" stelde hij rustig voor. Chrissy wilde Mingo een kus geven, maar haar wereld werd verstoord door een vage verschijning achter Mingo. Ze focuste haar blik en herkende uiteindelijk haar vader. Haar blik was eerst geschokt, maar na een tijdje liep ze alleen maar rood aan. "We hebben bezoek.." mompelde ze tegen Mingo.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 20:03:33 GMT
Het duurde een aantal seconden voor Mingo opmerkte dat Chrissy wat zei en dat haar vader in de deuropening stond. Hij staarde als gehypnotiseerd naar het meisje, nog steeds wachtend op haar lippen, tot hij bijna letterlijk op zijn hoofd werd geslagen. Hij maakte wel eht gebaar alsof hij werd geslagen en kreunde even. PAs toen viel het hem op dat ze neit alleen waren. Hij srpong op, Chrissy van zich af gooiend, maar greep haar meteen weer vast, te snel om te zien voor het menselijk oog. Hij had in geen decenia meer de oduers ontmeot van een van zijn geliefdes. Hij was gewend uit huis gejaagd te worden, bedreigd met zijn leven en voelde dan ook op dit moment de blinde paniek,. zelfs al had hij niks te vrezen van dit mens. Zijn hart klopte snel en hard in zijn keel.
|
|
|
Post by melien on Mar 28, 2008 20:21:00 GMT
Chrissy had pas door wat er allemaal gebeurde toen het al voorbij was. Ze keek naar Mingo die haar alweer vast had, zodat ze niet was gevallen, en daarna keek ze naar haar vader. Ze slikte even en merkte op dat ze waarschijnlijk behoorlijk rood was geworden. Ze pakte Mingo's hand. "Misschien wel een goed idee." zei ze richting haar vader. In plaats van een uitbarsting van wat voor soort ook, die Chrissy eigenlijk wel verwacht had, barstte haar vader bijna in lachen uit. "Sorry, ik wilde jullie niet laten schrikken, maar nog luidruchtiger binnenkomen had niet echt gekund." zei hij grijnzend, zijn lach onderdrukkend. Chrissy schaamde zich alleen nog maar meer toen ze zag dat er een kennis van de familie was die alleen maar met grote ogen naar Mingo staarde. "Kom.." fluisterde ze naar Mingo.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 28, 2008 20:31:52 GMT
Mingo schaarpte even zijn keel en knikte naar de man, nu pas echt bessefend hoeveel oduer hij was dan Chrissy en schaamde zich. Wonderlijk, die emotie kende hij al bijna een eeuw neit meer. Hij knikte naar Chrissy en probeerde naar haar vader te glimlachen. Het mislukte en werd eerder een wrange grimas. In hem werd er feest gevierd. Je staat volledig voor schut! wreef zijn innerlijke vampanees hem het erin, maar Mingo snoof alleen maar. Hij hield Chrissy's hand stevig vast, maar niet zo dat hij haar pijn zou kunnen doen.
{waaa, zinloze post XD}
|
|
|
Post by melien on Mar 28, 2008 20:36:20 GMT
Chrissy keek de twee mannen niet aan. Ze trok Mingo zachtjes mee de kamer uit. Achter hen trok ze de deur dicht. Ze hoorde de vreemdeling nog net zeggen: "...dat laat je zomaar toe?". Ze negeerde het. Ze trok Mingo mee naar boven, naar haar kamer. Daar deed ze de deur op slot. Ze zei niets voor een poosje. Ze deed alleen maar het licht aan. "Ok, nu geen verassingen meer." zei ze toen ze haar stem weer gevonden scheen te hebben. Ze was nog niet helemaal bekomen van de schrik. Waarom moest er ook per se die avond iemand langskomen?
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 29, 2008 15:42:46 GMT
Mingo volgde haar en stond even zwijgend in haar kamer. Het was eng stil. Niet in die kamer, maar in zijn hoofd. De vampanees zweeg en dat was een verwarrende ervaring. Wilde hij eindelijk eens raad... Al was het maa rom die te negeren. Langzaam keek hij haar aan, met een gekwelde blik in zijn ogen. 'Zit... ik bedoel..' Hij dacht even na. Hoe zei je zoiets? Hij schraapte zijn keel. 'VInd je.. het niet moelijk om met mij te zijn? Ik bedoel, neit alleen ben ik een vampanees, maar... ik ben ook zoveel jaar ouder dan jij. Niet alleen maar omdat ik een vampanees ben, maar ook als man ben ik ouder.. zie ik er ouder uit.' Zo dat was eruit. En direct had hij er spijt van. Wat wilde hij van haar horen? Wat als ze het verkeerde zei? Stilte, gevolgd door een vlaag van eenzaamheid.
|
|
|
Post by melien on Mar 29, 2008 15:49:23 GMT
Chrissy luisterde naar wat Mingo zei. In haar groeide alleen maar een gevoel van verbazing. Ze had er nog niet eens bij stil gestaan. Ze wist niet wat ze daarop moest antwoorden, waarschijnlijk zou het er toch alleen maar verkeerd uitkomen, zichzelf kennende. Het duurde een hele poos voordat het in haar opkwam om ook maar iets te doen. Ze ging tegen hem aanstaan en sloeg haar armen om zijn nek. Een glimlach verscheen weer op haar gezicht. "Ik heb er geen problemen mee." zei ze zachtjes. Ze gaf hem een kus. "Ow, en als iemand er wel problemen mee heeft is dat zijn schuld. Ze mogen vinden wat ze willen." voegde ze er nog aantoe. Als ze ruzie willen kunnen ze dat krijgen, maar het kan me echt niet schelen wat wie dan ook van wat dan ook vindt... toch??
|
|
|
Post by °°Orange°° on Mar 29, 2008 16:18:55 GMT
Dus dit was wat hij wilde horen. Hij wist eht pas toen een gevoel van utliem geluk zich door zijn lichaam verspreidde als vlidners emt ADHD en hij zijn armen stevig om ahar heen sleog, zich net optijd inhoudend. Hij wilde zich stevig tegen zich aan terkken, maar wist dat hij haar zo zou breken. Met een glimlach zoende hij haar zacht op haar mond en voelde dat het goed zat. 'Mij ook niet. Ik ben blij dat je je dat vindt. Ik zou niet willen dat ik je ongelukkig maak.' Zijn hart klopte sneller dan ooit.
|
|
|
Post by melien on Mar 29, 2008 19:25:36 GMT
Het voelde alsof haar hart een salto maakte, en daarbij kwam ook nog eens dat het overuren draaide. "De enige manier waarop dat kan, is als jij niet meer bij me bent." zei ze zachtjes in zijn oor. Ze beet zachtjes in zijn oorlel en gaf een kus in zijn nek. "En trouwens, nu kan er echt helemaal niemand meer binnen komen. Tenzijn ze door het raam kunnen springen. Dus gestoord worden zit er neit meer in." zei ze met een glimlach. Ze keek hem even aan, maar kon het al gauw niet meer laten om hem weer te zoenen.
|
|