In the cold (open)

[Madjic]

Een koude windvlaag sloeg in har gezicht. Het vocht op haar wangen leek even te bevriezen, maar toen was het weer weg en werd het weer warm. Ze veegte de tranen weg met haar hand, die welliswaar in een handschoen zat. Zo bleven haar handen tenminste wel warm.
De laatste keer dat ze hier was was het nog zomer geweest en nu lag er overal sneeuw en stonden er her en der sneeuwpoppen. Het was ook zo makkelijk om zich gewoon maar bij de V's te verbergen. Maar in de winter werd hun burcht zo koud en dat vond ze maar niets. Ookal werden de nachten langer,m waardoor ze Leslie en de andere veel meer zag, kon ze maar niet aan hun ritme wennen. Ze bleef overdag wakker en wilde snachts echt gaan slapen. Het was wel zo dat ze langer wakker bleef dan normaal, maar ze was nog altijd vroeg wakker. Dit kwam wel meer door de nachtmerries dan door een echt ritme, maar dat maakte geen verschil voor haar gevoel.

Toen ze voorbij liep hield een oude vrouw achter een kraampje op met haar werk en keek geschrokken naar de blonde vrouw. "Claire?" Zei ze vragend en half geschrokken, net alsof ze een spook zag. Claire bleef even staan en keek naar de vrouw. Ze zag hoe deze haar kraampje verliet en snel naar haar toeliep. De vrouw hield haar met twee handen vast, zodat Claire zeker niet weg kon. Maar het leek net of ze gewoon zeker wilde weten of ze haar vast kon houden. De bestuderende blik vond Claire maar niets en maakte haar onrustig. "Je leeft nog..." Fluisterde de vrouw zacht en leek het bijna niet te geloven dat ze het zelf zei.
Claire schudde haar hofds en keek de vrouw verbaasd aan. "Hoezo ik leef noig? Miijn vader is overleden, ik niet." De vrouw sloot haar ogen even. "Toen we hoorde dat je vader overleden was maakte we ons zorgen om je. En toen we bij je wilde kijken, was je nergens te bekennen. We waren bang dat je..." Ze kon haar zin niet afmaken, ze omhelste Claire al met tranen in haar ogen. En Claire begon het te begrijpen. Ze had ook niemand vertelt waar ze heen was, ze had zelfs helemaal niets meegenomen naar de burcht. Ze had alleen Damiën opgezocht en hem meegenomen. Misschien was het niet het verstandigste geweest, maar toen was dat helemaal niet belangrijk. "Dat ik mezelf van kant had gemaakt." Maakte ze mompelend de zin van de vrouw af. De vrouw leit haa niet los, maar begon zachtjes te snikken. Mensen om hen heen keken een beetje vreemd op, het was ook een vreemd gezicht.

[Nightlioness]

Een hand pakte een oud boek, twee ogen bekeken het. Een mooie sterke kaft, een goed geschreven verhaal. Een mond die glimlachte en vroeg hoeveel het boek koste. De man achter de kraam glimlachte ook “Voor jou maar 2 euro.” De hand reikte naar de tas die het droeg en pakte een beurs. Nadat het boek betaald was ging het meteen de tas in, veilig opgeborgen. Odina speurde wel vaker de markt af naar mooie boeken, en de kraam waar ze net geweest was, was een wekelijks bezoekje waard. Ze keek een beetje om zich heen, eigenlijk al klaar om naar huis toe te gaan. Ze stapte naar de overkant van de markt waar ze opeens een bekende stem hoorde. Ze keek een beetje om en zag nog net hoe Claire werd vastgepakt door een oud vrouwtje. Het vrouwtje leek erg ontdaan om Claire weer te zien. Odina kon geen stap meer zetten en de beelden van schommels en het speeltuintje flitsten voor haar. Maar ook het verdrietige nieuws van haar pas overleden vader spookte nu door haar hoofd. Claire...waar was ze al die tijd? Ook al had ze Claire amper gezien, de keren die ze elkaar zagen waren altijd goed geweest. Ze wende haar gezicht af, niet haar zaak. Ze wilde zich niet met andermans dingen of leven bemoeien. Odina stapte zuchtend naar een andere kram met sieraden. Kijkend naar de vele ringen en armbanden dacht ze toch aan Claire. Hoe zou het met haar gaan? Waar woonde ze nu? Ze fronste haar wenkbrauwen, waarom kon ze die gedachten nou gewoon niet los laten?

(( Madje? Weet jij nog de ontmoeting tussen Steve en Claire? Daar weet Odina niets van XD En dat vind ik leuk! Ook weet Claire niet dat Odina wat met Steve heeft XD *zucht* wat is Nl toch leuk XD ))

[Madjic]

Claire deed zodanig haar best om de vrouw te kalmeren, aangezien het snikken even aanhield. Maar toen ze haar losliet keek ze Claire juist vrolijk aan. "Het is goed dat je terug bent. Je bent toch terug?" De vrouw leek bijna te smeken of bleef, maar Claire kon niets anders dan te bekennen. "Nee, ik denk het niet tenminste. Ik ga niet in het huis van mijn vader wonen, dat voelt niet... juist. Maar kom wel een aantal keren terug hierheen, gewoon omdat het nog een beetje thuis voelt." Ze zag het gezicht van de vrouw en wist welke vraag ze ongestelt liet. "Ik woon bij een vriend van me." Zei ze snel om geen vervelende vragen te krijgen en om te voorkomen dat de oude kwebbeltante nog wat dingen ging rondbazuinen. De vrouw knikte goedkeurend en vertelte nog dat Claire altijd welkom was om een keer langs te komen en ook als ze nog onderdak zocht. Claire konh niet anders dan glimlachen en knikken om de vrouw niet te beledigen.
Ze zuchtte opgelucht toen de vrouw terug naar haar kraampje werd geroepen omdat er een klant was. Ze schudde haar hoofd en streek even over haar jas. Het was vooral vervelend geweest omdat ze de vrouw helemaal niet zo goed kende, haar vader wel. Haar vader kende bijna iedereen wel goed en daarom kende Claire hen van gezicht. Maar niet echt zo goed om nou te zeggen dat ze hen gaat omhelsen en gaat staan snikken midden op straat.
Ze keek nog even rond en glimlachte naar de mensen die haar wat verbaasd aankeken. "Een oude bekende." Zei ze snel tegen een man en liep toen weer door. "Verschrikkelijk." Mompelde ze tussen haar lippen door, geirriteerd en gegeneerd. Odina ontging haar volledig omdat ze zo veel mogelijk de blikken van andere probeerde te ontwijken.

(Ja dat weet ik nog XD het is inderdaad wel grappig... ben benieuwd hoe ze gaan reageren XD)