|
Post by Zhavirah on Jan 21, 2009 17:26:47 GMT
Afdrukken van voet af drukken bleven in de modder staan. Achter de voetstappen was een sleep spoor te zien van waarschijnlijk een grote zak. De voetsporen waren afkomstig van een nachtwezen, een vampanees om precies te zijn. Zijn lichaam zakte langzaam weg bij elke stap die hij zette. Het had net geregend waardoor de grond flink doorweekt was. In de zak van de vampanees zat het lijk van één van zijn slachtoffers. Hij had haar al een paar nachten geleden leeg geronken maar was vergeten het lichaam te dumpen. Dus dat zou hij deze nacht maar doen. De naam van de vampanees was Lestat du Romanus, bij de één was deze naam zeer bekend en bij de ander onbekend. Hij was onderandere een aanhanger van Steve Leopard. Een hoop vampanezen die meer wilden volgden juist Morton. Maar zijn keuze bleef bij Steve. "Sleep well, you're life meant nothing to anybody" mompelde hij met kilte in zijn stem. Zijn slachtoffers betekende niks voor hem. Net zoals de meeste mensen om hem heen. Na het lichaam in het gat gegooid te hebben pakte hij de dichtsbijzijnde schop. Een paar scheppen met aarde vielen over de zak heen voordat hij merkte dat hij niet meer alleen was.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 21, 2009 18:32:05 GMT
Hij was eigenlijk van plan om zich misschien in de steegjes van de grote stad te mengen, om zo nog een hulpeloze zwerver of dronken tiener te pakken te nemen, maar het toeval had hem hierheen geleid. Hij haatte het toeval, geloofde er niet in en liet dingen zoals het lót en allerlei andere achterlijke onzin buiten beschouwing, maar toch was hij hier. En waarom.. dat wist hij niet. Toen hij de geluiden van iets wat over de grond sleepte hoorde, spitste hij zijn oren en draaide zich meteen om in de richting van het geluid. Nieuwsgierig liep hij die kant op en was eigenlijk niet verbaasd om daar een andere vampanees aan te treffen. Hij wist dat het een vampanees was. Dat rook hij. "GOod evening.." zei hij met zijn typische gladde stem terwijl hij over zjin haar streek en Lestat nieuwsgierig aankeek. HIj knikte naar de zak die gedeeltelijk met zand bedekt was "have you lost someone?". Hij grijnsde, om een vaag gevoel voor humor wat alleen hij kon begrijpen.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 21, 2009 19:08:40 GMT
"Well hello there, I didn't expect to get company this night" antwoorde Lestat op zijn gemak. Iets in hem vertelde dat hij niet bang voor deze vampanees hoefde te zijn. Niet dat hij dat ooit was, hij voelde zich toch altijd al beter dan de andere. Beide handen legde hij op de kop van de schop alsof hij een wandelstok vast had. "No just my meal of a few ays ago. She began to rot, so I'm getting rid of the body" Een korte grinnik gaf hij er achter aan. Se sadistische gedachte er achter beviel hem wel. Normale vampanezen zouden hun maal laten liggen waar ze het gevangen hadden maar bij hem was het probleem dat alles in zijn motelkamer dood ging. Zelfs hij vond een dood lijk voor een paar dagen in zijn kamer ranzig. "And what brings you here tonight if I may ask" sprak Lestat beleefd.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 21, 2009 21:19:52 GMT
Hij grinnikte even kort, als teken dat hji de (voor hem) onbekende vampanees wel mocht. Hij zager niet heel slecht uit, en had naar Leonards eigen mening de juiste manieren. Daarbij had hij geen agressieve houding tegenover hem, iets wat er ook al vrij snel voor zorgde dat Leonard iemand mocht. "That looks clear to me. Clear as water". Hij sprak wel vaker in raadsels, hij had zo het idee d at het wel iets meegaf aan zijn status. Nou ja.. wat er van over was. In ieder geval vond hij het wel grappig om te doen en daarom deed hij het nu dan oko nog. Hij gaapte even, zodat een rij blinkend witte tanden tevoorschijn kwam, en knikte even kort naar Lestat als teken dat de vraag hem niet beledigde. "I'm hungry" bekende hij uteindelijk, stak zijn handen in de zakke nvan zijn mottige versleten grijze jas en staarde voor zich uit.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 22, 2009 16:36:35 GMT
"Well than lets get a snack for you" antwoorde Lestat. Een paar scheppen aarde gooide hij nog over het lijk. Onder deze grond lagen wel meer van zijn slachtoffers. Voornamelijk vrouwen lagen er. Hij had daar wat mee, vrouwen smaakten toch lekkerder dan de meeste mannen. De schop zette hij rechtop in de aarde. Over een paar dagen zou hij hem wel weer opnieuw moete gebruiken. "And do you have a name as well?" vroeg Lestat. Het was altijd wel prettig om de naam te weten van de persoon waar je tegen praatte. En in zijn geval was deze persoon misschien ook nog belangrijk in de toekomst.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 22, 2009 17:48:37 GMT
"Leonard Linge, but you can call me Leonard". Hij maakte er een soort vreemde buiging bij, plukte een verloren pluisje van de zoom van zijn jas. Het had nog niet veel gescheeld of hij had al kwijlend aan de voeten van Lestat gelegen. Alles om anderen een goede indruk te geven. De hele wereld was uit op zelfbehoud. Met hem erbij. Waarom zou hij dan nog doen alsof hij er niet bij hoorde en alles met overdreven achterdocht bekijken? "There's a hole in the world like a great black pit, And it's filled with people who are filled with shit! And the vermin of the world inhabit it... But not for long". Hij maakte de tekst niet af, alhoewel het waarschijnljik een onverstaanbaar in zichzelf gemompel was. Toch voelde hij zich bekeken met Lestat in de buurt, en zou zich daarom dan zo normaal mogelijk gedragen. Hij rechte zijn rug en streek over zijn haar, over de witte pluk in het midde. "Sounds like a good idea, to me" gaf hij dan toe "But where are you going to find it". Hij grijnsde even kort. Hij mocht Lestat wel.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 22, 2009 20:11:33 GMT
"A pleasure to meet you Leonard." Lestat leek een soort buiging terug te maken. Een beweging alsof hij een denkbeeldig hoed afzette maakte hij erbij. "Lestat du Romanus" hij mocht Leonard wel. Iemand die begreep dat hij niet veel beter dan hem was. Zelf had hij dan ook een hekel aan wezens die zichzelf helemaal geweldig vonden. Ook al dat ook met uitzonderingen was. "The order of the vampaneze will come" voegde Lestat toe aan de woorden van Leonard. Een flinke grijns verscheen op zijn gezicht waarna hij zich omdraaide. De enige mensen waar je wat aan had waren vampets. Die luisterden toch wel naar hem en dus kon hij vampets al de rotklusjes laten doen. "There are stupid humans everywhere. The only question is who taste the best. So what do you prefer to drink? male or female?" ging Lestat rustig verder. Hij wist zat plekken om simpel mensen op te kunnen pikken.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 22, 2009 20:51:21 GMT
"Maybe a c o c k (XD)tail with male and female blood" opperde hij terwijl hij nog steeds bezig was de grote bos haar in model te brengen. Hij had ooit een verhaal gehoord over dat haar doorgroeide na iemands dood. Het klonk erg ongeloofwaardig, maar interessant genoeg voor hem. Hij vroeg zich af of het echt waar was. Dan was het trouwens nog niet interessant genoeg om dat nu te bekijken. Hij zou waarschijnljik nog erg lang leven dus hij had geen haast. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Lestat, haalde diep adem en schraapte met zijn nagels over een grafsteen. "Maybe the best idea is to go towards the city. Lots of people out there who are drunk after a whole night of partying". Hij walgde van dronken mensen. Hoe je jezelf zo kon laten gaan. Maar het was een amkkelijke prooi. Het bloed smaakte niet óptimaal, maar hij had geen zin moeite te doen.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 22, 2009 21:14:40 GMT
"A couple you mean? Mayby you can mix the blood together in a wine glas. The taste is very unique of it. Did you try it before?" Bij de gedachte aan bloed liep het water al bij hem in de mond. Waarschijnlijk was hij onder de vampanezen één die de meeste mensen leeg dronk in een jaar. Zijn kenmerken als vampanees waren dan ook erg sterk te zien. Zijn handen gleden over zijn mouwen om wat aarde er af te halen. "Than it will be the city. But why would you take a human who's drunk if you can get a whore for free. I know the perfect place" Lestat had zo zijn connecties in de stad. Zo kwam hij ook om de zoveel tijd aan een gratis maal. Zacht gesis was er voor een moment te horen. Een felgekleurde koningslang verscheen uit Lestats mouw. Zijn slang droeg hij bijna overal mee naar toe. Het reptiel wikkelde zich om zijn lichaam meestal heen waardoor het amper te zien was dat hij het dier bij zich had.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 23, 2009 6:53:22 GMT
(ik geef het op xD ik ga nederlands typen)
Hij keek even Lestat aan, verwonderde zich over het antwoord van de andere vampanees en fronstte zijn wenkbrauwen kort. "nee' gaf hij dan toe en vroeg zich af of dat een minpunt was. "Nee, heb ik nog nooit geprobeerd. Het zal inderdaad wel een zeer delicate smaak zijn". Weerom stak hij zijn handen in de zakken van de grijze jas en trok de gerafelde delen er van af. Hij lie eigenlijk al jaren met deze jas rond, die oiot een keer van een zeer welvarende man was geweest. Maar door de jaren heen was hij er toch wat minder flitsend uit gaan zien dan eerst. Hij keek Lestat aan en versmalde zijn ogen, terwijl hij de woorden over zich ehen liet komen. [pb]"oke"[/b] gafhij dan toe "Laten we daar heen gaan en-". Zijn stem stokte bij het zien van de slang, ook al was het maar een kleine. Kleiner dan Nagini, maar slangen maakten hem over het algemeen niet zo heel erg blij.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 23, 2009 16:04:58 GMT
"Echt niet? Zonde het is echt heerlijk. Zeker aan te raden om een keer te proberen" antwoorde Lestat terug. Het maakte hem niet uit hoeveel mensen er dood moesten voor een paar druppels bloed. In tegenstelling hij genoot er zelfs van om de hulpkreten van mensen te horen als ze langzaam leeg bloedde. Zo had hij in tijden ook geen slaapgas meer uitgeademd om een mens te bedaren. "Tijd voor een nieuwe jas? Er loopt daar vast wel ergens een mens rond met kleren naar jou smaak" zijn eigen kleding had hij ook van een mens gestolen. Hij had wel het geld om het zelf te kopen maar hij hield van winkels. Veel te druk naar zijn mening. En de mensen hadden allemaal zulke felle lichten in hun winkel. Met zijn hand gleed hij over het schubbige lijf van het reptiel. "Volg mij maar. Het is een klein clubje maar die man geeft al zijn afdankertjes weg aan vampanezen. Ook vervelende klanten worden opgevoerd aan de vampanezen" Hij mocht Leonard wel. De meeste andere kregen dan ook niet te horen waar hij zijn maaltijden vandaan haalde.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 23, 2009 16:09:45 GMT
"Mijn jas is nog heel goed" antwoorde hij, iets ijziger dan de vorige dingen die hij tegen Lestat zei. Maar als je aan Leonards jas kwam, kwam je aan hem. Door de jaren heen was hij gehecht aan het ding geraakt, en het zat gewoon heel lekker. Daarbij was hij van mening dat Lestat zich helemaal niet in de positie bevond dat soort dingen over hem te zeggen. "Neem me niet kwalijk" mompelde terwijl hij even over zijn voorhoofd wreef, en zijn rug uiteindelijk weer rechtte. Hij negeerde de slang en luisterde naar lestat, terwijl hij goedkeurend knikte. "Klinkt goed genoeg voor mij, laten we gaan". Hij was onrustig, dankzij de dorst. Hij had al veels te lang niks meer gedronken. Hij maakte aanstalten om te gaan lopen "vreemd dat dit de eerste keer is dat wij elkaar hier treffen. Veel andere vampanezen ken ik wel..
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 23, 2009 16:35:01 GMT
"Ok dan." Voor een moment wreef Lestat in zijn handen. Af en toe deden de littekens op zijn vinger toppen nog wel pijn. Vooral sinds hij er nog een paar extra had van een mens die hij zelf had veranderd. In zijn ogen was dat jammer genoeg geen succes geworden. Waar die vampanees nu rond hing maakte hem niet eens meer uit. Het reptiel om zijn armen kroop weer terug onder de kleding. Het leek nu net alsof de slang er niet eens meer was. Zo ging het elke keer met zijn slang. "Ik ben een druk bezet man. Heel veel zaken om te regelen voor de opkomst van de jonge heer" De jonge heer, de man die hij zo graag diende al een hoop jaren. Voor hem zouden er ook nog een hoop jaren erop volgen.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 23, 2009 22:23:00 GMT
"Prima" antwoorde hij, nog steeds iets ijziger dan normaal. De opmerking over zijn jas had er duidelijk in gehakt. Hij kon niet zo goed tegen persoonlijke verwijten, hoe klein ze ook mochten zjin. Hij streek over de zwarte stof, die ruw onder zijn vingers aan viel. Als hij van dramatiek had gehouden zou hij nu in huilen zijn uitgebarsten. Maar dat deed hij niet. Hij draaide zich weer om naar Lestat en fronstte zijn wenkbrauwen, terwijl hij ieder woord zorgvuldig in zich opnam om te begrijpen wat ermee bedoelt werd. "Dat is grappig. De man voor wie ik werk verricht ook grootse dingen . Vreselijk, maar geweldig"
|
|
|
Post by Zhavirah on Jan 25, 2009 12:25:19 GMT
"Echt waar? Spreken we niet over dezelfde persoon misschien?" niet dat Steve nog veel aanhangers over had na hem. De meeste waren in de vorige slag overleden of stonden nu aan Mortons kant. Zelfs vampets waren een zeldzaamheid geworden. Maar daar zou naar zijn zicht nog flink verandering in komen. "Zegt de naam Steve Leopard u iets?" vroeg hij er op. de makkelijkste weg was uiteindelijk toch om er naar te vragen. Onder zijn vraag door begon hij al met lopen naar de stad. Zelf kreeg hij ook wel een beetje trek ook al was zijn laatste slachtoffer nog maar amper een week geleden.
|
|