Lilé Diam [Edited]

[Lisa. * ||]

[glow=blue,2,300]Lilé Diam[/glow]

Volledige naam: Lilianne Eleanor Diam
Zo heet ze op het geboortekaartje dat jaren geleden verspreid was. Toch kent niemand haar onder de naam Lilianne, ze noemt zichzelf al sinds haar middelbare school Lilé, naar de Franse plaats en haar 2e naam, gekregen van haar moeder is vrijwel onbekend. Een enkeling kent hem, maar wee zijn gebeente hem uit te spreken.
Lilé Diam, meestal wordt haar achternaam ook nog wel vergeten of niet, ze stelt zich altijd als Lilé voor vanwege de verbitterde herinneringen aan haar ouders.
Roepnaam: (officieel door haar ouders gekozen Lilianne) Lilé
Bijnaam: ×
Leeftijd uiterlijk: 22
Echte leeftijd:
Op haar 16e halfvampanees geworden en na 5 jaar volledige vampanees geworden, ze was op dat moment 21 en zag eruit als 17. De transformatie naar volledige vampanees was en dat was 54 jaar geleden -> 75
Geslacht: Mannelijk/Vrouwelijk
Pb Naam: Tarja Turunen
Pb avatar:

Beschrijving uiterlijk:
Als je door Lilé's vampanese kenmerken zou heen kijken zouden haar felgroene ogen je het allereerste opvallen. Deze zijn alleen te zien als ze al lang geen bloed meer gedronken heeft, dat is namelijk de oorzaak van haar rode ogen. Verder is haar huid bleek en haar lippen ook. Normaal is haar huid purper gekleurd, hoe erg ze het ook vervloekt.

Haar lange steile haren met een lichte slag zijn donkerbruin, soms tegen het zwarte aan. Het ligt aan de lichtinval van de maan, overdag vertoont ze zich zelden.

Ze is ongeveer 170 centimeter lang, precies weet ze zelf ook niet. Ze heeft een slanke bouw en oogt daarom ook helemaal niet groot. Zwaar is ze in ieder geval niet, ze eet eigenlijk vrij weinig.

Lilé's kleding is vrijwel hetzelfde. Zwartgekleurde mantels en makkelijk zittende kleding, het liefst zwart. Verder zijn haar lievelingskleuren rood of groen. Deze krijgen de meeste alleen maar te zien met speciale gelegenheden, als ze het de moeite waard vind om haar zwarte kleding om te ruilen.

Familie:
Ouders:
Michel Trevor Diam & Francien Nina Diam-West - Vermoord
Ze heeft het nooit goed kunnen vinden met de twee, ze werd nogal verwaarloosd en altijd maar als een ding behandelt. Hierdoor heeft ze nooit echt ouderliefde gehad, wat ook deels de reden is van haar kille gedrag. Haar ouders waren de eerste die het ontgingen na haar verandering.
Jacco Mitchel Diam – Overleden
Haar enige bloedeigen broer die het op Lilé zelf na nog het langst volhield van het geslacht Diam. Hij stierf op 46 jarige leeftijd (1976) aan een ziekte. Lilé kon het nooit goed vinden met Jacco. Na de komst van hem ging alle aandacht uit naar hem in plaats van Lilé en begon het verwaarlozen eigenlijk. Waarom ze nooit van hem gedronken heeft weet ze zelf ook niet, ze vermeed de plek waar ze opgegroeid was.

Soort: Vampanees
Van wie bloed gehad: Nathaniel
*Oorspronkelijke soort: Mens
Volledig bloed: Ja

Innerlijk:

'Finally ready with talking?' #
Door haar opvoeding heeft ze eigenlijk nooit zin gehad om netjes en beleefd met hele zinnen te antwoorden. Dé reden waarom ze vrijwel altijd bot en kortaf is. Niemand was toch ooit geintereseerd in haar mening dus waarom zouden ze naar een lange zin luisteren als het met een paar woorden ook gezegd wordt. Tegen vreemden en vijanden zal ze altijd kortaf en bot blijven doen, tegen diegene die haar hart veroveren zal ze bot zijn op een typische Lilé manier.
'I'm fierce, any problems with it?' #
Ze is verbitterd tot op het bot. In al die jaren heeft ze nooit liefde gekend, geen wederzijdes liefde in ieder geval. Die paar keer is ze afgewezen en dat samen met de verwaarlozing van haar ouders en het voortrekken van haar broertje Jacco hebben haar gemaakt tot wie ze is. Een kil en verbitterd persoon die niet lijkt te geloven in liefde. Lijkt. Het enige wat ooit in de buurt gekomen is, is de verzorging van haar mentor. Hij was de enige die het leven van de jonge meid iets kon schelen.
'I just won't talk about it! Clear?' #
Aan haar mensenperiode wil ze nooit meer herrinerd worden. Ze zag het als een zwarte periode van haar leven en blijft erbij dat de jaren als mens verspilling van haar leven waren. Daar wilt ze het sowieso niet over hebben. Als iemand ernaar vraagt zal ze ook die vraag bot beantwoorden. Ze is nou eenmaal gesloten als het op verledens aankomt.
'If that is my livestyle, I haven't to be insensitive..'#
Ze is gevoelloos. Tenminste dat zouden velen zeggen als je ze zou vragen Lilé te omschrijven. Of koudbloedig. Het doet haar niks te moorden om bloed binnen te krijgen, draait haar hoofd niet weg bij het vermoorden van een of andere willekeurige voorbijganger en zou zeker niet walgend weglopen als er ineens een lijk zou liggen. Maar welke vampanees zou daar nou wel last van hebben? Degene die haar kennen en haar als gevoelloos omschrijven zullen dan ook vaak niet weten dat het gewoon in haar aard ligt. Er zijn niet veel échte vampanezen die zich wel ergeren aan moorden,lijken of anderen dingen die er nou eenmaal bijhoren. 'Dan had je maar geen wezen van de nacht moeten worden.'
'Sorry, but you're plan is so not going to work. Like duh.' #
Koppig. Punt. Lilé laat zich niet zo makkelijk overtuigen. Ze kent de gevaren van de nacht en zal zich zeker niet door een in haar ogen onervaren iemand laten overhalen iets te doen. Zeker niet als het in haar ogen een plan is wat al gedoemd is te mislukken. Ook al vindt ze niks leuker dan uitdagingen met zichzelf aangaan maar haar leven op het spel zetten voor iets stoms waarvan ze toch al weet dat het nooit wat wordt, nee daar is het haar toch iets te dierbaar voor.
'I can't lie! Happy now?' #
Weer een trekje van haar vampaneese aard. Ze kan niet liegen. Hoe graag ze ook iets niet vertelt, als ze eenmaal haar mond opengedaan heeft om te praten zullen er nooit leugens uit komen. Daarom probeert ze vragen waarop ze niet wil antwoorden te vermijden. Door er over heen te vragen of te zwijgen. Maar dat lukt lang niet altijd en zo heeft ze in het verleden al vele rotopmerkingen naar haar hoofd gekregen door 'mensen' die het leuk vonden om haar eens te pesten. Vrijwel geen een daarvan leeft nu nog.
'Flee is for losers.' #
Onder het motto; 'Je vlucht niet' leeft Lilé. Je bent een lafaard als je wegvlucht van een uitdaging en kunt maar beter sterven dan leven met de pijnlijke herrinering. Beter je leven vergooien dan je trots, wat er later allemaal over je gezegd wordt doet je toch niks meer. En eens gaan we allemaal dood. Of je nou binnen nu en een jaar sterft of uiteindelijk van ouderdom. Zelf zou ze niet door ouderdom de dood willen tegenkomen, nee dan maar in een strijd de strijd van tegen de dood verliezen.
++ ###
Maar, als je door alle negatieve kanten en vooroordelen van Lilé heen kan komen, verdien je misschien haar vriendschap. Dan zal je ook nooit vergeten. Een vriend is voor het leven. Ze zal voor je door het vuur gaan en jou vijanden beschouwen als die van haar. En naast je strijden als je daarom vraagt. Misschien zijn die enkele vrienden die het leven het waard maken voor Lilé.

Houdt van:
# Nachtleven
# Spot
# Houtsnijden
# Uitdagingen aangaan & zichzelf daarmee op de proef stellen
# De enkele dierbare die de naam vriend waard zijn
Haat:
# Ouders, de haat om het feit dat ze vrijwel niet met liefde is behandelt draagt ze nog steeds met zich mee.
# Het feit dat ze niet kan liegen, ze zwijgt liever dan over sommige dingen de waarheid te zeggen.
# Haar uiterlijke kenmerken van vampanees zijnde
# Mensen
# Haar echte naam
# Het feit dat ze soms onderschat wordt omdat ze een vrouw is
Bevriend met:
# Geen speciaal soort
# Ze heeft enkele vrienden hier en daar
# Ze zal nooit wolven/weerwolven in hun wolvenvorm afmaken.
Vijand met:
# De rest
Aardsvijand/rivaal:
Die heeft ze (nog) niet.

Geschiedenis:

Een donkere winteravond - 1932 - 20 December
Er lag een dik pak sneeuw en dat verhinderde dat de geboortekaartjes niet na 1 dag maar na een week pas de deur uitgingen. De afzenders van de geboortekaartjes vierden de geboorte van hun 2e kind, een dochter genaamd Lilianne Eleanor Diam. Een prachtig leven leek voor haar te liggen, het tegendeel is waar.
Haar ouders waren altijd al verzot geweest op haar oudere broer en hij was eigenlijk de reden dat ze een tweede kindje wilde. Maar de in hun ogen ‘perfecte’ zoon was meer aanwezig dan de stille Lilianne. Ze huilde niet vaak, vanaf haar geboorte was ze eigenlijk al een opkropper. Zo gaven haar ouders haar dan nog wel wat te eten en brachten haar naar haar bed, meer dan dat was het dan ook niet. Alle aandacht was voor de perfecte Jacco.
Zo groeide Lilianne eigenlijk op in een gesloten omgeving. Op verjaardagen of feestjes had iedereen oog voor Jacco, haar ouders prijsde hem bij iedereen dat de meeste vaak gewoonweg vergaten dat ze nog een tweede kind hadden. Maar ze dacht dat het normaal was, ze kwam bijna nooit bij iemand anders thuis dus merkte niet op dat het eigenlijk niet echt normaal was.

The time of being 'normal'
Op de basisschool veranderde dat. Terwijl zij eigenlijk al vanaf dag 1 zelf naar school moet zag ze daar klasgenootjes hand in hand lopen met ouders en samen fietsen of afscheid nemen. Ze wist dat de meeste ook 2e kind waren dus het maakte haar erg verdrietig van binnen. Het was eigenlijk het begin van de persoon die ze nu is.
Haar basisschool verliep gewoontjes. Ze was geen uitblinker maar ook niet iemand die nergens goed in was. Ze was overal gewoon gewoon in. Ze was niet populair maar werd wel opgenomen in de groep. Ze had een paar vrienden maar dat stelde niet zo veel voor.
Als een soort muurbloempje ging ze naar de middelbare school. Thuis werd ze nog steeds zo verwaarloosd behandeld, ze was stil en zat ook het grootste deel op haar kamer, achter haar oude computer. Het was haar toegangspoort tot de wereld. Meestal zorgde ze voor brood op haar kamer dat ze eigenlijk alleen van haar kamer af hoefde voor de douche, wc en school. Verder makte ze wat huiswerk maar het grotendeels zat ze op internet, praatte ze met mensen van haar stad over de nacht en de wezens die het voorbracht en zocht er zo veel informatie over op. Het fascineerde haar op een of andere reden. Op school had ze wel enkele vrienden, het waren gewoon eigenlijk een stel muurbloemen bij elkaar. Toch hadden ze ieder zo hun interesses en die paste gewoon goed bij elkaar. En hoe verschillend ze ook waren met z'n allen, samen vormde ze een groep die elkaar steunde. Die vrienden waren de eerste waarbij ze iets voelde wat leek op vriendschap, liefde en misschien wel belangrijk, het gevoel dat ze gelijk is en niet een of ander ding.
Lilianne veranderde haar naam. Ze haatte hem omdat het haar ouders waren die hem gegeven hadden. Lilé, naar de Franse stad, zo wilde ze genoemd worden. Een die makkelijk was en neit zo lang. De leraren gingen haar zo noemen, de kinderen en na een jaar kende niemand meer Lilianne Diam. Nee zelfs op officiële papieren was het Lilé Diam. Zo groeide ze op, in haar eigen wereld van enkele leerlingen waarmee ze de fascinatie voor de nacht deelde en thuis achter haar computer haar toegangspoort tot de wereld. Als je niet beter wist, zou je denken dat het doodnormale tieners waren die praatte, maar ze zouden eens moeten weten. Tot op een nacht, waren ze gewoon mens, met fascinatie voor de nacht.

The time to change
Op een nacht, Lilé was intussen 16, zwierf ze door de bossen. De angstkreten die mensen haar hadden toegeroepen deden haar weinig. Ze geloofde in het bestaan van de wezens van de nacht en was er niet bang voor. Het liefst wilde ze er een ontmoeten en gewoon praten. Na enkele nachten kwam ze Nathaniel tegen. Eigenlijk zag hij haar als een tussendoortje maar Lilé had op tijd door dat hij van haar wilde drinken. Daarop, voordat hij toesloeg vroeg ze hem of ze zich bij hem aan kon sluiten. Of ze een nachtwezen kon worden. Ze wist wat de consequenties waren, ze had intussen zoveel te weet gekomen, dat dacht ze intussen. Eerst was de oudere vampanees verward maar na haar bloed getest te hebben wist hij dat het verspilling was als hij van haar zou drinken en haar zou vermoorden. En met Lilé deed hij iets wat hij nooit van plan was, een assistent aannemen. Hij vertelde haar in het kort wat het inhield, met name het onvruchtbaar worden. Hierop plaatsten ze de, na sneetjes in de vingertoppen te hebben gemaakt de toppen tegen elkaar en zo stroomde het bloed van de vampanees naar Lilé en andersom. Eerst was ze verzwakt maar het speeksel van de vampanees zorgde er wel voor dat ze het zou halen. Nathaniel nam de zorg van haar over. Het enige wat Lilé gedaan had voordat ze zomaar ‘verdween’, was een boodschap aan haar vrienden doorgegeven. De tekst: ‘Ooit zullen we elkaar weer zien.’ zei genoeg. Ze had op dat moment nooit gedacht hoe letterlijk die tekst was.
Na het briefje vertrok Lilé als de assistent van Nathaniel. 5 jaar lang leerde ze de gebruiken van de vampanezen, hoe verstandig aan bloed te komen en voornamelijk te leren vechten. Ze leerde met verschillende wapens om te gaan en ook van Nathaniel leerde ze hout te bewerken, een hobby die ze nu nog steeds heeft. Daarnaast leerde ze ook wat gebruiken van de vampiers kennen, zover die bij de vampanezen bekend zijn. Ook leerde ze andere vampanezen en haar eigen mannetje te staan in een clan die voornamelijk uit mannelijke leden bestaat. Die 5 jaar hebben eigenlijk al haar karaktereigenschappen gevormd tot wat ze nu zijn. Het heeft altijd al in haar gezeten en is daardoor eigenlijk alleen maar tot stand gekomen.

The time to complete something that was started 5 years ago
Na die 5 jaar besloot Nathaniel dat het tijd was voor Lilé een volledige vampanees te worden. Opnieuw pompte hij bloed in haar en dat betekende het einde van de dagen voor Lilé. Ze was nu officieel een wezen van de nacht. Alsof Nathaniel het had zien aankomen. Ongeveer 4 maanden na haar transformatie stuitte de 2 vampanezen op een krankzinnige vampier. Deze vond het nodig het tweetal aan te vallen en daarbij stierf Nathaniel. Vlak daarna vermoordde Lilé de vampier en liet zich bij het lijk van haar leermeester neervallen. Ze kon niet geloven dat de enige persoon op deze wereld die ooit iets om haar gegeven had was heen gegaan. Ze gaf hem een persoonlijke begrafenis waarop de woorden ‘Dat hij ook in de dood nog mag triomferen’ de enigste waren. En na enkele dagen besefte ze pas dat ze er vanaf nu alleen voor stond.

The time of standing alone
Haar dagen als wezen van de dag waren nu echt afgelopen. Lilé leefde eigenlijk voor het wreken van Nathaniel en probeerde daardoor krankzinnige vampieren op te sporen. Door het hele ongeval heeft ze een hekel aan vampiers gekregen, een haat tegenover krankzinnige. Ze heeft de jaren doorgebracht, vaak alleen, soms met een ander door zichzelf steeds te beproeven. Trainen in de vechtkunsten, zichzelf meten met anderen of gewoon houtsnijwerkjes maken. Vele vinden het suf maar dat kan Lilé niet zo veel schelen. Onder de vampanezen staat ze bekend als iemand waar niet mee te sollen is, wat eigenlijk bij iedere vampanees wel zo is. ‘Beoordeel haar als een gelijke, niet minder omdat ze een vrouw is.’ Nieuwelingen willen haar nog wel eens onderschatten, maar na een keer tegenover haar gestaan te hebben valt dat behoorlijk tegen.

The time of memories
Tot haar grootste verbazing is ze ongeveer 10 jaar geleden iemand tegengekomen die ze herkende. Het was een van de kinderen waar ze haar schooltijd mee had doorgebracht. Na zo’n 80 jaar, zag ze hem en ook hij was niet veel veranderd. Zij zag eruit als 23, hij als een jongeman van 28. Hun confrontatie ging moeizaam. Ze kwam erachter dat hij nu een volledige vampier was. Ze was weggerend, ze kon hem niet onder ogen zien. Eigenlijk zou ze hem het liefst opzoeken en weer spreken. Maar iets houdt haar tegen.

The present
Nu zwerft ze door de nacht, bloed drinkend van onschuldige mensen zonder ooit maar een sprankje van medelijden te voelen. Zichzelf steeds metend met grotere objecten in het leven van de nacht en daarnaast tot rust komen met houtsnijwerk. Het idee om nooit een assistent aan te nemen heeft ze eigenlijk overgenomen van Nathaniel, maar wie weet wat de tijd zal zeggen? Ook hij had zijn beslissing herzien.

Geboren in: Tabanan
Woont: Overal en nergens / soms Deadshine
Wapens:
Een lange, ongeveer net zo’n lang als haarzelf, 1,70 meter houten stok. Ze heeft hem een aantal jaar terug zelf gemaakt en is er erg op gesteld. Ze Hij is gewoon een ronde stok waar ze toch wel klappen mee kan uitdelen als ie beter in het ontwijken door de tegenstander te laten denken ‘dat twijgje’ in tweeën te laten splijten.
Verder heeft ze nog een zwaard, die ze eigenlijk alleen in nood of in het snel moorden gebruikt. Ze werkt liever met haar stok dan het zwaard. En als ze zonder wapens is probeert ze haar handen te gebruiken, maar dat heeft ze nog lang niet goed onder de knie.

www.bonesandblades.co.uk/catalog/images/dagger%20new.jpg
[Maar dan langer ]

Rang: ×
Echtelijke staat: Alleen
Plannen droom:
Niet bepaald. Eigenlijk wilt ze zich wreken op degene die verantwoordelijk is voor de dood van de enige persoon die ooit om haar gaf. Ver weg wilt ze eigenlijk de liefde vinden die ze door haar ouders is misgelopen maar dat zou ze nooit toegeven.
Angsten:
# Eerloos ten onder gaan
# Verliezen van een mens
# Zich nooit kunnen wreken op Nathaniel
# Altijd alleen blijven (geeft ze niet toe)
*Huisdieren:
Geen echte huisdieren, al kent ze wel een wolf al jaren en ziet die vaak als ze in het bos zwerft ’s nachts. Hij, Spot, is de enige reden waarom Lilé nooit een wolf/weerwolf zou kunnen aanvallen/vermoorden.
Extra: ×
Andere chars op dit forum: Selena Woods, Damy Cleric, Mary Jones, Dmitri Ivanov