|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 17, 2008 11:54:37 GMT
Terug bij waar we waren begonnen. Zwijgend liep Cole het kerkhof op en staarde naar de plek waar eigenlijk de hele serie gebeurtenissen in actie was gekomen. De dood van Piper, de woedende Phoebe. Toen was hij weggerend maar rechtstreeks in de armen van mensen die het nog slechter met hem voor hadden. Vampiers die dit gedrag niet goed vonden, want er kwam nog meer ruzie om. Hij had een onschuldig meisje 'gedood', en dat bracht alle vampieren in gevaar. Daardoor moest hij nu weg. Teriwjl hij daar zo liep vrtoeg hij zich af waar Arthur was gebleven, want die had hij ook al lange tijd niet meer gezien. Hij sprong op een auto en wierp een blik in de donkere avondschemering, terwijl de wind langs zijn huid joeg en hem kippenvel bezorgde.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 17, 2008 12:52:35 GMT
De koude kille wind waaide wild door Arthurs haren. Hij was de laatste paar dagen in Deadshine geweest uit verwarring. De afgelopen gebeurtenis was schokkend voor zowel hem als de andere die erbij waren. Het was zo snel gebeurd, een knal en Piper was weg voor goed. De reden van het ongeluk was al verdwenen in Arthurs hoofd, hij wou de waarheid gewoon niet weten. Het gene wat hij wel wou was Cole vinden. gelukkig van hem kende hij Cole aardig goed en was het maar een kwestie van tijd om zijn spoor weer op te pakken. Van een afstand kon Arthur Cole al zien, die op de auto stond. "Waar ben je al die tijd geweest?" vroeg hij al vanaf de afstand, terwijl hij richting Cole liep.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 17, 2008 13:32:11 GMT
Cole draaide zich vliegensvlug om terwijl zijn ogen van Arthur naar een andere auto schoten. Hij haalde diep adem toen het Arthur was en trok nu een gezicht alsof het hem niks kon schelen dat Arthur hem had gevonden. "Jij hier? Kom jij me nu ook al vermoorden? Iedereen is een verrader, van nature" brabbelde hij zonder dat er een touw aan vast was te knopen. Hij was zichzelf niet meer, hij was bang voor iedereen en was op de vlucht geslagen. "Overal en nergens" gaf hij als antwoord op de vraag van Arthur, zonder hem aan te kijken.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 17, 2008 16:28:59 GMT
"Vermoorden?Waarom zou ik, het zou me niet eens lukken" kwam er versteend maar ook verbaasd uit. Hoe kwam Cole opeens op het idee dat Arthur hem zou vermoorden. Het zou hem waarschijnlijk niet eens lukken. Cole was een volle vampier en hij maar een halfje, en naast dat het was zijn mentor. Snel ging hij naast Cole staan, voor een moment voelde alles zoals het was voor het ongeluk, maar bij het aanzien van het kerkhof kwamen de beelden weer terug. Pijnlijk sloot Arthur gelijk zijn ogen, alles was nog zo duidelijk op zijn netvlies geprint. Zijn gezicht draaide naar Cole toe zijn ogen wiijd open. "Overal en nergens?" herhaalde hij. De woorde klonken anders dan hij gewend was van Cole.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 18, 2008 8:50:58 GMT
"Jezus Arthur!" riep Cole wanhopig, op een soort van smekende toon. Hij liet zijn hoofd naar achteren vallen en haalde even diep adem, voordat hij zijn leerling weer aan keek. "Dringt er dan niks door bij jou? Ze denken dat ik Alyssa heb vermoord, dus ben ik een schande voor de vampieren. Einde verhaal. Ik moet dood". Soepel sprong hij van de auto af en trapte tegen een los onderdeel aan, wat drie meter verder weer op de grond viel. Hij zuchtte diep en ging met zijn hand door zijn haar, wat er al redelijk vies uit zag. Net als zijn gezicht, en zijn kleding.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 18, 2008 9:43:39 GMT
Verbaasd bleef Arthur voor een moment staan maar volgde daarna Cole. Het onderdeel wist hij makkelijk te ontwijken. Deze persoon was Cole niet, het kon gewoon niet zo zijn. "Cole" siste hij nog zacht tussen zijn lippen, totdat hij naast Cole weer stond. Een geirriteerde blik wierp hij naar Cole. Snel raasde zijn hand richting Cole's gezicht. "Je bent aan het flippen" riep hij er achter aan. Hopelijk zou Cole weer een beetje bij zinnen komen, en ontwaken uit deze waanzin.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 18, 2008 9:47:36 GMT
Toen Cole de hand tegen zijn wang voelde staarde hij een paar seconden verbluft voor zich uit, totdat hij bij zinnen leek te komen. Hij schudde even met zijn hoofd, waarbij zijn zwarte krullen alle kanten op vlogen, en knikte dan. "Ik bén aan het flippen" stemde hij met Arthur in, en haalde diep adem. Hij leek weer iets rustiger, maar zag er nog steeds niet echt gezond uit. "Ze hebben Setah gestuurd. Voor mij. Om me.. kwijt te raken" zei hij dan moeizaam en slikte even. "Maar ik heb toch niks gedaan? Jij was erbij, heb ik iets gedaan?". Zelf wist hij niet meer wat hij precies op de avond van de dood van Piper had gedaan, en daarom vroeg hij dit dan ook aan Arthur.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 18, 2008 10:44:02 GMT
Opgelucht zuchtte Arthur gelijk dat Cole geen onzin meer ging uitkramen. Had de klap toch geholpen blijkbaar. "Fijn dat het duidelijk is" mompelde hij nog steeds een beetje geirriteerd. Geintresseerd luisterde hij naar de rest wat Cole te vertellen had, de woorden klonken deze keer alsof hij er echt over nagedacht had. "Wat er gebeurde...? Je wurgde Alyssa bijna, die kwam los botste ergens tegen aan en toen viel er een auto. Ben ik nog iets vergeten?" somde Arthur op, dit was precies zoals hij het zich herrinerde ook al ging alles zo snel. Het enige wat hij zich nu af vroeg was hoe dit alles de prinsen had bereikt.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 18, 2008 11:02:41 GMT
"Dus ben ik onschuldig. Gedeeltelijk" mompelde Cole in zichzelf en knikte even. "Oke, dat is goed. Dat is goed, als ik dat tegen de raad zeg dan geloven ze me wel toch?". Vragend keek hij Arthur aan en schudde dan zijn hoofd en plofte op de grond neer. "Ik heb het grandioos verprutst!" riep hij terwijl hij met zijn armen aangaf hoe groot het dan wel niet was, door een rondje te maken. Hij haalde diep adem en liet zijn hoofd tegen de auto aan rusten.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 18, 2008 12:47:01 GMT
"Gedeeltelijk ja, het feit dat je Alyssa bijna wurgde is nog niet weg" merkte Arthur nog op, naast dat had Cole wel gelijk. Ze konden hem daarvoor toch geen doodstraf geven, of wel? De wegen van de vampier waren nog zo verwarrend. "Ik hoop voor je dat ze het geloven, anders leef je niet lang. Na Setah zullen ze waarschijnlijk andere vampieren op je af sturen, de vraag is of je het wel redt tot de vampiersberg" Arthur volgde Cole's voorbeeld en kwam bij hem op de grond zitten. Hopelijk zou Cole nu niet opeens gaan vluchten en konden ze een oplossing vinden.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 18, 2008 20:37:53 GMT
"Jij zou me kunnen helpen?" zei Cole plotseling op een poeslieve toon terwijl hij glimlachtte. "Ik bedoel.. Ik heb jou ook geholpen, dingen geleerd. Ze vermoorden jou écht niet, neem ik aan" voegde hij er dan op een onschuldige toon aan toe en keek Arthur afwachtend aan. Het was niet zo handig dat hij hierheen was gegaan, want nu keek hij de gebeurtenissen van het verleden recht in hun ogen. Hij had het zich weer herinnerd wat hier was gebeurt.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 19, 2008 21:04:14 GMT
"Ik?" kwam er aarzelend uit, zijn blik ging zwijgend naar de grond. "Zouden ze wel naar mij luisteren, dat is de vraag?" een grote verwarring stormde door Arthurs hoofd heen. Hij had nog nooit één van de prinsen gezien alleen de generalen. Nu zou hij voor hun moeten staan ter verdediging van Cole's leven. Starend naar de grond bleef hij enkele seconden zitten tot zijn gezicht weer naar Cole keek. "Je hebt mijn hulp" op zijn gezicht probeerde hij een glimlach te toveren ook al deze maar zwakjes was.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 24, 2008 9:25:43 GMT
"Bedankt!" zei Cole, opeens een stuk opgewekter, en veerde soepel overeind waarbij zijn donkere krullen door de snelle beweging even golfden, maar daarna weer tot stilstand kwamen op zijn hoofd. Hij keek om zich heen en grijnsde dan naar Arthur. "Heb je nog wat van Alyssa gehoord?" zei hij dan zacht. Hij kon zich voorstellen dat laatstgenoemde niet heel erg vrolijk was.
|
|
|
Post by Zhavirah on Jul 25, 2008 7:13:32 GMT
Een kort knikje gevolgd door een glimlach was Arthurs enige antwoord erop. Zelf bleef hij nog zitten en volgde Cole met zijn ogen. Toen hij de woorden hoorde moest hij nadenken voor een moment. "Alyssa...die heb ik een tijd niet meer gezien. Het is alsof ze zomaar is verdwenen" kwam er afwezig uit. Raar maar waar, ze was zomaar verdwenen zonder enig spoor. Misschien ook wel beter dat Cole en Alyssa elkaar een tijd niet zouden zien.
|
|
|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jul 25, 2008 8:56:56 GMT
"Oh, lijkt me vervelend voor.. hoe heet'ie ook al weer, Akimo" zei Cole op een nonchalante toon alsof het hem allemaal vrij weinig kon schelen. Zwijgend keek hij weer voor zich uit en kon in de verte een grote witte vrachtwagen onderscheiden van andere auto's. Dat deed hij ook als hij zich verveelde : Hierheen gaan en auto's kijken. Het klonk vrij menselijk maar Cole vond het zelf wel leuk.
|
|