Post by Sebastian Claude Latesh on Apr 1, 2008 22:59:07 GMT
{{Over jezelf:
Naam: Valerie Smeers
Hobbies: Rp'en, lezen, wandelen, fietsen, met
vrienden weggaan.. Je weet wel heel algemene dingen
Waar gerpt: Nederlands: actief: The Snapper non-actief: Neopets (Chichihua), Goldennight village, rpfever
Engels: Furcadia, enkele andere fora
Extra}} 1. Sommigen van mijn chars zijn meestal gemeen, afstandig, koelbloedig en vechtlustig. Neem dat aub niet persoonlijk op. Dit is maar een roleplay. Als mijn char hevige ruzie heeft met de jouwe kan ik nog altijd lachen om dingen over msn of via de chat. Ik heb hier namelijk al problemen rond gehad...
2. I don't fear the sun
Over je char:
***
Volledige naam: Sebastian Claude Latesh
Roepnaam: Sebastian, Bast
Bijnaam: None yet
Leeftijd:32
Pb Naam:Pierre Cosso
Pb avatar:
Beschrijving uiterlijk:
Kledij:
Zijn kledij bestaat uit een lichtblauw geruit hemd dat open op zijn borst hangt. En daaronder een grijszwarte
broek die van katoen is gemaakt en redelijk los rond hem hangt. Als riem heeft hij een ijzeren ketting rond
zijn middel hangen die enkel een decoratieve functie
heeft. Soms vervangt hij dat losse hemd wel eens met
een zwart shirt zonder mouwen.
Lichaam:
Sebastian is niet slecht gebouwd. Hij is redelijk sterk gebouwd meer op het machotype aan. Qua grootte heeft hij een normale lengte voor mannen. Hij is niet extreem groot maar klein kan je hem moeilijk noemen... Op zijn borst heeft hij nog een smerig litteken staan van een
ongeluk in weerwolfgedaante. Het is een kruisvormig litteken dat ongeveer in het midden van zijn rechtersleutelbeen staat.
Haar:
Dan zijn we snel klaar. Hij heeft maar kort haar dat zijn schedel bedekt. Het is nauwelijks de moeite om het donkerbruine slagveldje op zijn hoofd te vernoemen. In zijn gezicht heeft hij iets meer haar. Hij heeft redelijk borstelige wenkbrauwen en aan zijn rechterwenkbrauw kan je zien dat hij ooit een litteken heeft opgelopen omdat er geen haar groeit op bepaalde punten.
Verder heeft hij nog een snor en een baard die dezelfde donkerbruine kleur heeft. Die heeft hij wel goed verzorgd.
Gezicht:
Sebastian heeft een normaal gezicht met toch redelijk scherpe kenmerken. Als je hem ziet zie je meteen dat hij niet met zich laat sollen.
Hij heeft redelijk diepliggende ogen die helderblauw zijn van kleur.
Verder heeft hij wel een lichte uitstraling van een badguy en dat is hij ook eigenlijk wel.
Plaatje wolf:
Bijzonderheden wolfuiterlijk?
//
***
*Familie (als je die hebt):
Claude Bernard Latesh {found his grave}: Zijn vader, uitschot van de maatschappij kon je hem wel noemen. Drugsverslaafd, alcoholverslaafd en volledige nietsnut. De tijden dat hij thuis was was de man high of dronken en in beide gevallen erg gewelddadig. Voor de rest bracht hij zijn onnuttige leven door in zijn stamkroeg waar hij ook afspraken maakte met zijn vrienden om weer te gaan stelen zodat hij verder kon leven op drank en drugs.
De relatie met Sebastian was miniem. Het enige wat hij van de man wist was dat hij zijn vader was, wat zijn naam was en de dingen die hij zag. Ze spraken nooit met elkaar en als ze al een woordwisseling hadden was het een scheldtirade.
Marita Sophia Dellargo: {Living with a broken spirit}: Marita zou een perfecte moeder geweest zijn voor een normaal gezin, het gezin dat ze in haar achterhoofd had gehouden toen ze met Claude trouwde. Ze moest echter toezien hoe hij een jaar na hun trouw langzaam aftakelde en naar drugs en alcohol greep om zijn werkloosheidsproblemen te ontduiken. Maar ze hield te veel van hem om hem zomaar in de steek te laten. Alles had ze geprobeerd om hem weer op het rechte pad te krijgen. Met hem kreeg ze ook nog een zoon en een dochter, beide kinderen ook veruit het beeld van een perfect gezinnetje.
Deze relatie was ook weer redelijk miniem. Sebastian kon het niet schelen wat de vrouw ook deed voor hem,
Hoe vaak ze ook geld moest betalen om hem in zijn ergste jaren uit de gevangenis te houden. Hij zag haar als een geldlaatje en iemand die hem sowieso hielp om hem uit zijn problemen te redden.
Maar lang duurde het echter niet voordat ze haar verstand langzaam verloor. Ze kon al snel niets meer en brabbelde nog maar tegen zichzelf. Weinig zin had Sebastian erin om voor zijn moeder te zorgen die alles had gedaan om het in zijn leven gemakkelijker te maken en dumpte haar bij haar broer zodat die verder voor haar kon zorgen.
Sarah Nina Latesh: {May her soul rest in peace} Sarah was enkele jaren jonger dan Sebastian en ook niet de perfecte zus die haar moeder in gedachten had. Ze was een arrogant meisje dat dacht de hele wereld aan te kunnen op haar eentje. Ze kreeg de verkeerde vrienden en raakte op hetzelfde spoor als haar vader.
De relatie met haar was ook erg miniem. Hoewel Sebastian wel probeerde om dichterbij Sarah te komen gunde ze hem dat niet en vermeed hem zo veel ze kon. Uiteindelijk stierf ze op 16-jarige leeftijd nadat ze een weddenschap had aangenomen om alcohol rechtstreeks in haar bloed te spuiten.
Soort: Weerwolf voor de maan
*Door wie gebeten: Gebeten door Trojan, een liefje van zijn zus.
*Voor of achter de maan:Voor de maan
Innerlijk (minstens 5 eigenschappen, waarvan 2 negatief, uitgebreid!!!)
Niet echt hulpvaardig[-]
Helpen is iets dat Sebastian weinig tot nooit zal doen. Een arm vrouwtje helpen oversteken op een drukke straat? Vergeet het maar hij duwt haar nog liever onder een auto in, als dat niet strafbaar geweest zou zijn.
Je moet al een échte goede vriend van hem zijn voordat hij je zal helpen met iets waar hij moeite voor moet doen.
Het enige verschil tussen komedie en tragedie is met wie de slechte dingen gebeuren [+/-]
Sebastian houdt wel van een grapje zo nu en dan. Welke humor maakt niet uit. De mop moet al érg zwak zijn als hij er niet om lacht. Sadistische humor en vrouw onvriendelijke zijn dé moppen die hij graag hoort en verteld. Ook als hij de krant openslaat kan hij wel goed lachen om een gezin dat zonet hun huis heeft verloren.
Daarom krijgt hij vaak ruzie gezien hij niet kan inschatten of de andere persoon zijn humor kan aanvaarden of niet. In zijn ogen is het grappig dus denkt hij dat dat ook wel zo is in de ogen van de andere.
Vrouwonvriendelijk[-]
Vrouwen zijn volgens Sebastian enkel nuttig om plezier mee te maken, te werken en om op te jagen tijdens volle maan. Hij zal ook niet snel een vrouwelijke maat krijgen en al zeker geen vriendin gezien hij meer het type is dat aan one-night stands zal doen. Vrouwen en meisjes die hij niet zit zitten kunnen ook een bitsig antwoord terug verwachten als die met hem beginnen flirten. Maar als het een knap meisje is dat hij wel ziet zitten zal hij vriendelijk doen tegen haar en het spelletje mee spelen en op zijn beurt flirten.
Ik ben een hoger ras[-]
Sebastian ziet zijn 'vloek' als weerwolf eerder als een gave dan een vloek. Hij schept er niet over op dat hij weerwolf is maar hij schaamt zich er ook totaal niet voor. Hij heeft er dus ook weinig problemen mee dat hij andere wezens dood als het volle maan is. Soms speelt hij het ook zo dat hij zijn schuldeisers uitschakelt tijdens volle maan om zijn schulden te ontlopen.
Alles is een wapen[+]
In zijn weerwolfgedaante is het niet moeilijk om zichzelf te verdedigen maar als hij in zijn menselijke gedaante is komt hij ook vaak in de problemen en als hij niet gewapend is dan zal hij wel van zijn omgeving een wapen maken. Hij kan je stikken met gras, ophangen met kledij of je doodmaken met modder.
Hieruit kan je afleiden dat hij eigenlijk wel best slim is. Hij denkt buiten het plaatje en werkt altijd probleemoplossend en in zijn voordeel.
Ik hoop dat het pijn doet![-]
Sadisme is nog iets dat je bij hem erbij kan schrijven. Net zoals met zijn humorprobleempje zal je Sebastian niet snel zien walgen bij het zien van bloed of een aframmeling van iemand. Hij geeft hem eigenlijk eerder een kick dat hij mensen kan kwetsen op een lichamelijke manier. Maar hij zal dat nooit doen zonder enige reden.
Hij vindt het enkel leuk om mensen te kwetsen die hem zelf iets hebben aangedaan.
Je bent toch niet bang, ofwel?[+]
Sebastian heeft een soort van talent om mensen tot iets aan te sporen. Hij weet meestal wel de juiste argumenten te vinden om mensen aan dingen te laten beginnen waar ze later gegarandeerd spijt van zullen krijgen. En als het niet wilt lukken met woorden zal hij wel zijn andere overtuigende 'kracht' laten zien, lichamelijk geweld.
Doordat hij zo makkelijk mensen kan manipuleren neemt hij meestal de mensen mee, tijdens volle maan, die hij niet meer moet hebben in zijn leven om ze dan af te maken en als hij die maand niemand uit de weg geruimd wil zien neemt hij wel genoegen met een of ander onwetend meisje dat hem ergens aansprak.
Houdt van:
+ uitgaan
+ drank
+ drugs (beperkte mate)
+ de volle maan
+ lezen
Haat:
- helpen
- iets doen waar hij zelf niets bij wint
- vrouwen die denken iets te betekenen in de wereld
*Bevriend met (soort): Buiten zijn haat voor mensen probeert hij zich zoveel mogelijk buiten de oorlog te houden tussen de vampanezen en de vampiers en dergelijke. Hij kan bevriend raken met elk ras en soms wel mensen als deze nuttig kunnen zijn in zijn ogen.
*Vijand met (soort): Mensen
***
Hobby’s:
- Nachtclubs afgaan
- lezen
- Wandelen in het bos als hij wat rust nodig heeft
-
Geschiedenis (uitgebreid!!!):
Voor zijn geboorte:
2 jaar voordat Sebastian ter wereld zou komen ontmoette zijn Franse ouders elkaar in de tuinen van Versailles in Parijs. Claude en Marita waren verliefd op het eerste gezicht. Het was een liefde zoals je die nergens anders zou kunnen vinden. Zo puur en zo echt. Het was niet zo vreemd dat ze al na een jaar gingen trouwen. Met de toestemming van beide mensen hun ouders traden ze in het huwelijksbootje.
Maar niet alles bleef rozengeur en maneschijn voor Claude en Marita. Claude bleef langer hangen in de kroegen en kreeg slechte kameraden die hem ook nog eens aan de drugs hielpen maar Marita bleef trouw aan haar man en hielp hem door alles wat hij tegenkwam.
De kindertijd:
Sebastian werd ongeveer anderhalf jaar na hun trouw geboren in een ziekhuis van een van de naaste dorpjes van Parijs. Hij was een gezond mannetje dat al snel met zijn moeder naar huis mocht gaan. Hun vader is hen nooit komen opzoeken in het ziekenhuis.
Pas een maand nadat Sebastian geboren was kreeg hij zijn vader te zien, niet dat hij zich dat nog herinnerd maar de meeste vaders zien hun kind als die geboren wordt. Bij de woorden: "Kijk, Claude! Ons zoontje; Sebastian!" die zijn moeder zo liefdevol zei tegen haar man trok Claude enkel onverschillig zijn schouders op en keek weer verder naar de televisie. Dat was nog maar een van de vele momenten waaruit bleek dat Claude het weinig uitmaakte of hij nageslacht had rondlopen of niet.
3 jaar was Sebastian toen hij zijn zusje kreeg. Ook Sarah was een gezonde en mooie baby die snel naar huis mocht gaan. Claude kon het weerom geen barst schelen dat hij een nieuwe telg had rondlopen in zijn huis. Hij voedde ze toch niet met het geld dat hij verdiende of kreeg door te gaan stempelen. Hij maakte dat op aan drank en drugs.
Marita had een zware taak eraan om voor twee kinderen en een man te zorgen. Maar ze deed alles met liefde en zorg. Ze kookte, waste en verzorgde ze allemaal evengoed en als ze tijd overhad deed ze wel eens her en der een klusje voor wat vrienden die haar daarvoor geld gaven zodat ze kon overleven. Maar ze had er simpelweg de tijd niet voor om haar kroost te beschermen tegen de slechte invloed die de televisie en hun omgeving soms konden geven.
Toen Sarah 4 jaar was en Sebastian dus 7 begonnen de echte woede-uitbarstingen van zijn vader pas echt. Op een moment was de man zo dronken dat hij zijn dochter wilde afslaan met een gebroken fles maar Sebastian voelde iets van broederliefde voor zijn zusje en wilde haar beschermen waardoor hij de klappen kon opvangen. Op zijn rechterwenkbrauw staan de gevolgen ervan nu nog in de vorm van 3 plaatsen waar geen haar meer groeit. De littekens op zich zijn zo goed als weg tenzij je er met een vergrootglas gaat op zitten gluren om ze te zien.
Maar dat was het moment waarop hij besefte dat hij wel veel om Sarah gaf.
De tienerjaren:
Zoals verwacht groeide Sebastian op als een pestkop die er genoegen inschepte om zwakkere kinderen hun geld af te troggelen om zelf wat te kunnen eten. Zijn vrienden waren niet veel beter dan hem of die vrienden had hij omdat ze simpelweg bang waren om een van zijn slachtoffers te worden.
Verder was het ook zijn bezigheid om zijn zusje in de gaten te houden. Ze was een prachtig meisje maar makkelijk beïnvloedbaar en makkelijk om te praten door jongens. Dus hield hij er nog een extraatje op na om de liefjes van zijn zus goed te keuren of af te keuren. Maar na een tijd vond Sarah dat natuurlijk niet goed. Al de jongens die hij afkeurde vond zij net de leukste en de jongens die hij dan weer goedkeurde waren meestal onbenullige seutjes waar ze niets in zag. Zo begon Sarah weg te groeien van haar broer terwijl die enkel bezorgder om haar werd.
Toen hij 17 was werd hij gebeten door een weerwolf. Het was gekomen door zijn zusje die haar nieuwste liefje had meegenomen naar huis en naar haar kamer. Hij vertrouwde hem niet, net zoals al die anderen maar deze keer had hij gelijk gehad. De jongen, Trojan veranderde in de kamer van Sarah en toen hij haar hoorde gillen is hij meteen in actie geschoten en heeft haar beschermd. Door middel van zijn talent om in alles wapens te zien kon hij Trojan afschrikken maar kwam er zelf niet ongeschonden uit. De beet die hij had was niet levensgevaarlijk maar later ontdekte hij dat hij niet meer menselijk was.
Weg uit Parijs, weg van het verleden."
Twee jaar nadat hij een weerwolf was geworden had hij het al wat onder de knie. Hij hield de maankalender in de gaten en zorgde ervoor dat hij in meer afgelegen gebieden ging veranderen om de achterdocht van hem weg te houden.
Buiten het feit dat hij nu een weerwolf was veranderde er niet veel meer. Hij had nog steeds slechte vrienden en werd gemener en brutaler met de jaren tegen zijn ouders en tegen meisjes ook maar nog niet in de mate dat hij dat jaar zou ontwikkelen.
Nadat Sarah een sleep-over-party had gehouden met wat goede vriendinnen wou Sebastian kijken hoe het met hen ging en of ze nog iets nodig hadden maar wat hij daar aantrof was alles behalve het gene dat hij verwachtte. Zowat iedereen was meer dan stomdronken en onder hen bevonden zich zelfs enkele doden, waaronder Sarah. Pas later uit de autopsie en de reconstructie bleek dat de meiden elkaar hadden aangespoord om alcohol rechtstreeks in hun bloed te spuiten. Voor sommigen had dat enkel een alcoholvergiftiging veroorzaakt, anderen hadden gefaket maar waren stomdronken doordat ze het op de normale manier hadden binnengekapt maar anderen waren eraan gestorven.
Hierdoor kreeg hij een echte haat tegenover vrouwen en meiden en begon ze te verafschuwen. Nog 3 jaar zou hij die haat intensief volhouden voordat hij ze weer gebruikte in zijn voordeel.
Hoe dan ook, al na de begrafenis van zijn zusje liepen de dingen slechter en slechter. Zijn moeder ging er zienderogen aan onderuit en zijn vader was ook nog maar een verre schreeuw van de romantische, perfecte man die hij eens was, volgens zijn moeder. Nog datzelfde jaar kon hij zijn vader begraven ten gevolge van een overdosis. Dat verlies deed hem niets. De man had enkel ellende veroorzaakt in zijn leven dus waarom zou hij tranen laten om hem? Zijn moeder die er nu helemaal onderuit was gegaan dumpte hij bij zijn oom voordat hij Frankrijk helemaal verliet om naar Tabanan te verhuizen op 20 jarige leeftijd.
Tabanan, een nieuwe 'thuis'
Naar aanraden van enkele van zijn schoolvrienden was hij naar Tabanan verhuisd. Waarom weet hij allang niet meer maar het leek hem wel beter dan Parijs.
Nooit heeft hij zijn studies voor chirurg afgemaakt. Hij heeft wel een jaar gewerkt als taxichauffeur maar dat werd hij al snel beu en ging dus stempelen. Het geld dat hij daarvoor binnenkreeg was bijlange niet genoeg dus zocht hij andere manieren. Uiteindelijk kwam hij in aanraking met een groep mensen die elkaar aan zwart werk hielpen en ook vaak rondhingen in kroegen. Hoewel hij mensen verafschuwde sinds hij weerwolf was sloot hij zich toch bij hen aan en kreeg dezelfde ongezonde gewoonten als zijn vader maar dan in mindere vormen.
Het leven is zo slecht nog niet.
Na 11 jaar in Tabanan was hij 31 geworden en in die tijd had hij al een hele reputatie opgebouwd als zijnde een moeilijke man waar je niet graag problemen mee wilt krijgen.
Maar ook hij verloor zijn hart uiteindelijk aan een vrouw. Pas later ontdekte Sebastian dat het pure puppyliefde was. De relatie met de vrouw duurde ongeveer een jaar voordat hij haar weer beu werd. Met volle maak lokte hij haar mee naar een afgelegen plaats om haar daar in zijn weerwolfgedaante van kant te maken.
Hij brak in haar appartement met haar sleutels en nam alles mee dat van waarde kon zijn en daar vond hij ook Vervara als een puppy. Omdat hij wel van honden hield besloot hij het beestje mee te nemen en zelf groot te brengen. Nog steeds is de Doberman Pincher in zijn bezit en is het hondenwijfje opgegroeid tot iets wat hij is: afstandig, agressief maar speels tegenover mensen die ze wel aardig vind.
Woont: Her en der. Hij huurt meestal een kamertje in een motel of een hotel voor een nacht voordat hij verder trekt naar een andere. Soms blijft hij wel eens slapen bij een vriend maar hij denkt erover om een appartement te huren of zelfs te kopen.
*Beroep: Officieel is hij werkloos maar hij is zwartwerker waar hij zowat alles doet wat hem wordt voorgelegd. Van taxichauffeur tot drugsdealer.
Wapens:
- Een boksbeugel en een dolk. Soms een geregistreerd handwapen als hij weet dat het gevaarlijk gaat worden maar dat draagt hij bijna nooit.
Plannen droom: Hij heeft nooit echt een droom gehad. Hij leeft zijn leven zoals het komt en is niet van plan om het drastisch te gaan veranderen.
Angsten:
- Politie: Hij is niet doodsbang voor ze maar hij heeft liever geen armen der wet in zijn buurt.
- Het graf van zijn zusje: Hij weet niet waarom maar als hij rondslentert op het kerkhof probeert hij dat graf zo goed mogelijk te ontwijken, misschien omdat hij vindt dat het zijn schuld is dat ze is doodgegaan
*Huisdieren: En Doberman Pincher die luistert naar de naam Vervara
Extra (vertrouweling, beschermeling, andere)://
---na eerste char weglaten----
****
Rp voorbeeld/ intro (Uitgebreid!!!):
Met een zachte klik viel de voordeur in zijn slot waarna al giechelend een mooi meisje met prachtig, glanzend zwart haar de trap opsloot, op de voet gevolgd door een zichtbaar oudere jongen met doordringende groene ogen. Af en toe wierp het meisje haar bruine ogen op de jongen en giechelde telkens wat luider en luider. Eenmaal ze haar slanke been op de bovenste
trede had gezet inhaleerde ze scherp bij het zien van een jongen die nonchalant tegen de deurpost van een kamer leunde. "Sarah Latesh... Wie heb je nu weer bij je?" vroeg de jongen zonder Sarah noch de jongen achter haar aan te kijken. Hij leek meer geïnteresseerd in de witte vloerbekleding gezien zijn helderblauwe blik er niet vanaf keerde. "Ach, Sebastian! Koop toch een leven! Je moet je niet bemoeien met mijn leven! Je bent mijn vader gelukkig niet! Dus het gaat jou niets aan dat ik Trojan bij me heb!" tierde het meisje naar de jongen die opeens opkeek. Hij had een intimiderend uiterlijk. Een erg
kort geschoren kapsel op zijn schedel en een beginnende baard-en snorgroei om zijn roze lippen. Ook het litteken op zijn wenkbrauw had iets intimiderends. Je kon zo al zien aan hem dat je geen ruzie met hem wilde maken. Sebastian grijnsde enkel breed toen Sarah toch had gezegd wie ze bij zich had. "Gezien we niet bepaald een vader hebben neem ik die verantwoordelijkheid, als broer, op mijn schouders. Zolang je je maar gedraagt is het goed." Met een duidelijke afschuwende blik keek hij de twee mensen na en hoe ze verder liepen naar de kamer langs die van Sebastian. Met zijn gespierde armen hield hij Trojan toch even tegen. "Als jij haar ook maar enigszins kwaad doet op welke manier dan ook, dan zweer ik je dat je zou wensen dat je nooit een voet hier had binnengezet!" mompelde hij voordat hij de grip op diens schouder even verstevigde tot een redelijk pijnlijke knijp voordat hij Trojan ruw van zich afduwde.
Meteen verdween hijzelf in zijn eigen kamer en plofte neer op het meubelstuk dat de naam bed droeg. Zonder te kijken tastte hij de vloer langs zijn bed af, zoekend naar zijn boek en viste dat uiteindelijk onder een rondslingerende broek voordat hij verder begon te lezen.
De uren verstreken en al snel begon de nacht te vallen. door het schemerlicht had Sebastian zijn ogen al lichtjes dichtgeknepen om de letters in zijn boek nog te kunnen onderscheiden van elkaar maar het begon nutteloos te worden. Met een diepe zucht knipte hij de nachtlamp aan en liet zijn ogen over de pagina gaan waar hij was geëindigd om weer verder te kunnen lezen. Net op het moment dat hij zijn zin weer had gevonden hoorde hij een harde klap, gegrom en gegil. Gegil dat enkel van Sarah kon zijn. Nadenken deed Sebastian niet hij gooide het boek in een hoek van zijn kamer en sleurde zichzelf zo snel mogelijk van het bed af. In nog geen twee seconden stond hij voor de kamerdeur van zijn zus en bonsde hard op de deur. "Wat is er, Sarah? Doe open! Doe die godverdomde deur nu open!" riep hij terwijl hij nogmaals klopte. Hij hoorde de droge klik van het omdraaiend slot en duwde zichzelf naar binnen. Wat hij daar voor ogen kreeg konden zijn ogen niet vatten. Zijn zusje doodsbang tegen de deur aangedrukt en achterin de kamer iets dat leek op een mengeling van een mens en iets heel erg pluizigs. Toen het mensachtige dier of de
dierlijke mens opkeek kon hij zien aan de doordingende groene ogen dat het niemand anders dan Trojan kon zijn. "Wat is dàt?!" bracht hij met veel moeite uit. Met zijn hand greep hij naar de bureaulamp en keerde de kop ervan naar Trojan toe en kon niets anders besluiten dat die in iets dierlijks was aan het veranderen. Een wolf aan de geluiden te horen en sommige kenmerken die zich al blootgaven. Met een pijnlijk gezicht trok Sebastian zijn hand weg van de bureaulamp die te heet was geworden om nog langer vast te houden waardoor het licht weer van het dier afgleed en zijn licht bundelde in een goudgeel vijvertje op het bureau.
Beschermend ging hij voor Sarah staan en wachtte tot er misschien iets ging gebeuren en dat ging er ook. Hij hoorde gekletter van metalen kleerhangers die tegen de grond gingen voordat hij het zwartgrijze beest op hen af zag duiken. Met zijn armen voor zijn gezicht gevouwen kon hij de eerste aanval afslaan en het dier, of wat het dan ook was, weg krijgen. Meteen kwam hij echter in actie door de bureaulamp van te grijpen en het gloeiende ding beschermend voor hem te houden. Het dier sloeg weer toe waarna hij de hete, metalen kop tegen het oog van het dier ophield dat meteen klagelijk begon te janken en ineen kromp om enkel nog razender te grommen naar zijn prooi. Maar de aanval bleef wat uit nu. Al ijsberend gluurde het woeste dier naar Sebastian en Sarah waarbij hij zijn gewonde oog angstvallig dichtkneep. De vacht over diens oog was helemaal weggebrand en de huid was gerimpeld en op sommige plaatsen bruin en zelfs zwart. Hij had de lamp dan ook hard tegen het oog aangedrukt en de lichtbron was dan ook wel érg warm geworden door de lange tijd dat het had moeten werken.
Sebastian hield zich weer klaar toen het dier weerom naar hen toesprong. Hij had echter niet gerekend op de scherpe klauwen en werd maar al te gemakkelijk aan de kant geworpen door de weerwolf. Hij kreunde pijnlijk toen zijn rechterschouder doorboord werd door een metalen pin die aan het bed van Sarah was bevestigd. Hij schreeuwde het uit van de pijn maar trok zichzelf snel van de harpoenachtige pin en draaide zich weer om. Sebastian viste van de vloer een schoen die hij naar de kop van Trojan slingerde. Het gewenste effect volgde daarop. Trojan verloor alle interesse voor zijn zus en concentreerde zich weer op Sebastian, het feit dat die was aan het bloedden was enkel een extra stimulans voor de hongerige lycantroop. Wanhopig zochten de helderblauwe ogen van Sebastian naar iets om zich mee te verdedigen en uiteindelijk vond hij een naaldhak. Hij klopte met de punthak hard op het gezicht van het wilde monster en grijnsde elke keer als hij het dier hoorde janken van de pijn. Pas dan schreeuwde Sebastian het echt uit van de pijn. De krachtige kaken van het dier sloten zich om zijn arm en hij voelde zijn bot daar al langzaamaan veranderen tot gruis. Een pure wanhoopsdaad volgde waarbij hij de naaldhak een aanslag liet doen op het al gewonde oog van de wolf en stak het dier zijn oog uit met de naaldhak. Jankend en kronkelend van de pijn liet het dier zijn prooi los waarna het buitelend en struikelend naar het raam rende om erdoor te springen en uit het zicht te verdwijnen.
Uitgeput zat Sebastian tegen het bed aan en hijgde diep van de adrenaline, pijn en vermoeidheid. "A-alles in orde?" hoorde hij zijn eigen stem nog vaagjes vragen voordat hij langzaam wegzakte, door de shock, in een zwarte leegte.
Naam: Valerie Smeers
Hobbies: Rp'en, lezen, wandelen, fietsen, met
vrienden weggaan.. Je weet wel heel algemene dingen
Waar gerpt: Nederlands: actief: The Snapper non-actief: Neopets (Chichihua), Goldennight village, rpfever
Engels: Furcadia, enkele andere fora
Extra}} 1. Sommigen van mijn chars zijn meestal gemeen, afstandig, koelbloedig en vechtlustig. Neem dat aub niet persoonlijk op. Dit is maar een roleplay. Als mijn char hevige ruzie heeft met de jouwe kan ik nog altijd lachen om dingen over msn of via de chat. Ik heb hier namelijk al problemen rond gehad...
2. I don't fear the sun
Over je char:
[glow=black,2,300]Sebastian Claude Latesh[/glow]
![]()
Plaatje char
[/img][/center]***
Volledige naam: Sebastian Claude Latesh
Roepnaam: Sebastian, Bast
Bijnaam: None yet
Leeftijd:32
Pb Naam:Pierre Cosso
Pb avatar:
Beschrijving uiterlijk:
Kledij:
Zijn kledij bestaat uit een lichtblauw geruit hemd dat open op zijn borst hangt. En daaronder een grijszwarte
broek die van katoen is gemaakt en redelijk los rond hem hangt. Als riem heeft hij een ijzeren ketting rond
zijn middel hangen die enkel een decoratieve functie
heeft. Soms vervangt hij dat losse hemd wel eens met
een zwart shirt zonder mouwen.
Lichaam:
Sebastian is niet slecht gebouwd. Hij is redelijk sterk gebouwd meer op het machotype aan. Qua grootte heeft hij een normale lengte voor mannen. Hij is niet extreem groot maar klein kan je hem moeilijk noemen... Op zijn borst heeft hij nog een smerig litteken staan van een
ongeluk in weerwolfgedaante. Het is een kruisvormig litteken dat ongeveer in het midden van zijn rechtersleutelbeen staat.
Haar:
Dan zijn we snel klaar. Hij heeft maar kort haar dat zijn schedel bedekt. Het is nauwelijks de moeite om het donkerbruine slagveldje op zijn hoofd te vernoemen. In zijn gezicht heeft hij iets meer haar. Hij heeft redelijk borstelige wenkbrauwen en aan zijn rechterwenkbrauw kan je zien dat hij ooit een litteken heeft opgelopen omdat er geen haar groeit op bepaalde punten.
Verder heeft hij nog een snor en een baard die dezelfde donkerbruine kleur heeft. Die heeft hij wel goed verzorgd.
Gezicht:
Sebastian heeft een normaal gezicht met toch redelijk scherpe kenmerken. Als je hem ziet zie je meteen dat hij niet met zich laat sollen.
Hij heeft redelijk diepliggende ogen die helderblauw zijn van kleur.
Verder heeft hij wel een lichte uitstraling van een badguy en dat is hij ook eigenlijk wel.
Plaatje wolf:
Bijzonderheden wolfuiterlijk?
//
***
*Familie (als je die hebt):
Claude Bernard Latesh {found his grave}: Zijn vader, uitschot van de maatschappij kon je hem wel noemen. Drugsverslaafd, alcoholverslaafd en volledige nietsnut. De tijden dat hij thuis was was de man high of dronken en in beide gevallen erg gewelddadig. Voor de rest bracht hij zijn onnuttige leven door in zijn stamkroeg waar hij ook afspraken maakte met zijn vrienden om weer te gaan stelen zodat hij verder kon leven op drank en drugs.
De relatie met Sebastian was miniem. Het enige wat hij van de man wist was dat hij zijn vader was, wat zijn naam was en de dingen die hij zag. Ze spraken nooit met elkaar en als ze al een woordwisseling hadden was het een scheldtirade.
Marita Sophia Dellargo: {Living with a broken spirit}: Marita zou een perfecte moeder geweest zijn voor een normaal gezin, het gezin dat ze in haar achterhoofd had gehouden toen ze met Claude trouwde. Ze moest echter toezien hoe hij een jaar na hun trouw langzaam aftakelde en naar drugs en alcohol greep om zijn werkloosheidsproblemen te ontduiken. Maar ze hield te veel van hem om hem zomaar in de steek te laten. Alles had ze geprobeerd om hem weer op het rechte pad te krijgen. Met hem kreeg ze ook nog een zoon en een dochter, beide kinderen ook veruit het beeld van een perfect gezinnetje.
Deze relatie was ook weer redelijk miniem. Sebastian kon het niet schelen wat de vrouw ook deed voor hem,
Hoe vaak ze ook geld moest betalen om hem in zijn ergste jaren uit de gevangenis te houden. Hij zag haar als een geldlaatje en iemand die hem sowieso hielp om hem uit zijn problemen te redden.
Maar lang duurde het echter niet voordat ze haar verstand langzaam verloor. Ze kon al snel niets meer en brabbelde nog maar tegen zichzelf. Weinig zin had Sebastian erin om voor zijn moeder te zorgen die alles had gedaan om het in zijn leven gemakkelijker te maken en dumpte haar bij haar broer zodat die verder voor haar kon zorgen.
Sarah Nina Latesh: {May her soul rest in peace} Sarah was enkele jaren jonger dan Sebastian en ook niet de perfecte zus die haar moeder in gedachten had. Ze was een arrogant meisje dat dacht de hele wereld aan te kunnen op haar eentje. Ze kreeg de verkeerde vrienden en raakte op hetzelfde spoor als haar vader.
De relatie met haar was ook erg miniem. Hoewel Sebastian wel probeerde om dichterbij Sarah te komen gunde ze hem dat niet en vermeed hem zo veel ze kon. Uiteindelijk stierf ze op 16-jarige leeftijd nadat ze een weddenschap had aangenomen om alcohol rechtstreeks in haar bloed te spuiten.
Soort: Weerwolf voor de maan
*Door wie gebeten: Gebeten door Trojan, een liefje van zijn zus.
*Voor of achter de maan:Voor de maan
Innerlijk (minstens 5 eigenschappen, waarvan 2 negatief, uitgebreid!!!)
Niet echt hulpvaardig[-]
Helpen is iets dat Sebastian weinig tot nooit zal doen. Een arm vrouwtje helpen oversteken op een drukke straat? Vergeet het maar hij duwt haar nog liever onder een auto in, als dat niet strafbaar geweest zou zijn.
Je moet al een échte goede vriend van hem zijn voordat hij je zal helpen met iets waar hij moeite voor moet doen.
Het enige verschil tussen komedie en tragedie is met wie de slechte dingen gebeuren [+/-]
Sebastian houdt wel van een grapje zo nu en dan. Welke humor maakt niet uit. De mop moet al érg zwak zijn als hij er niet om lacht. Sadistische humor en vrouw onvriendelijke zijn dé moppen die hij graag hoort en verteld. Ook als hij de krant openslaat kan hij wel goed lachen om een gezin dat zonet hun huis heeft verloren.
Daarom krijgt hij vaak ruzie gezien hij niet kan inschatten of de andere persoon zijn humor kan aanvaarden of niet. In zijn ogen is het grappig dus denkt hij dat dat ook wel zo is in de ogen van de andere.
Vrouwonvriendelijk[-]
Vrouwen zijn volgens Sebastian enkel nuttig om plezier mee te maken, te werken en om op te jagen tijdens volle maan. Hij zal ook niet snel een vrouwelijke maat krijgen en al zeker geen vriendin gezien hij meer het type is dat aan one-night stands zal doen. Vrouwen en meisjes die hij niet zit zitten kunnen ook een bitsig antwoord terug verwachten als die met hem beginnen flirten. Maar als het een knap meisje is dat hij wel ziet zitten zal hij vriendelijk doen tegen haar en het spelletje mee spelen en op zijn beurt flirten.
Ik ben een hoger ras[-]
Sebastian ziet zijn 'vloek' als weerwolf eerder als een gave dan een vloek. Hij schept er niet over op dat hij weerwolf is maar hij schaamt zich er ook totaal niet voor. Hij heeft er dus ook weinig problemen mee dat hij andere wezens dood als het volle maan is. Soms speelt hij het ook zo dat hij zijn schuldeisers uitschakelt tijdens volle maan om zijn schulden te ontlopen.
Alles is een wapen[+]
In zijn weerwolfgedaante is het niet moeilijk om zichzelf te verdedigen maar als hij in zijn menselijke gedaante is komt hij ook vaak in de problemen en als hij niet gewapend is dan zal hij wel van zijn omgeving een wapen maken. Hij kan je stikken met gras, ophangen met kledij of je doodmaken met modder.
Hieruit kan je afleiden dat hij eigenlijk wel best slim is. Hij denkt buiten het plaatje en werkt altijd probleemoplossend en in zijn voordeel.
Ik hoop dat het pijn doet![-]
Sadisme is nog iets dat je bij hem erbij kan schrijven. Net zoals met zijn humorprobleempje zal je Sebastian niet snel zien walgen bij het zien van bloed of een aframmeling van iemand. Hij geeft hem eigenlijk eerder een kick dat hij mensen kan kwetsen op een lichamelijke manier. Maar hij zal dat nooit doen zonder enige reden.
Hij vindt het enkel leuk om mensen te kwetsen die hem zelf iets hebben aangedaan.
Je bent toch niet bang, ofwel?[+]
Sebastian heeft een soort van talent om mensen tot iets aan te sporen. Hij weet meestal wel de juiste argumenten te vinden om mensen aan dingen te laten beginnen waar ze later gegarandeerd spijt van zullen krijgen. En als het niet wilt lukken met woorden zal hij wel zijn andere overtuigende 'kracht' laten zien, lichamelijk geweld.
Doordat hij zo makkelijk mensen kan manipuleren neemt hij meestal de mensen mee, tijdens volle maan, die hij niet meer moet hebben in zijn leven om ze dan af te maken en als hij die maand niemand uit de weg geruimd wil zien neemt hij wel genoegen met een of ander onwetend meisje dat hem ergens aansprak.
Houdt van:
+ uitgaan
+ drank
+ drugs (beperkte mate)
+ de volle maan
+ lezen
Haat:
- helpen
- iets doen waar hij zelf niets bij wint
- vrouwen die denken iets te betekenen in de wereld
*Bevriend met (soort): Buiten zijn haat voor mensen probeert hij zich zoveel mogelijk buiten de oorlog te houden tussen de vampanezen en de vampiers en dergelijke. Hij kan bevriend raken met elk ras en soms wel mensen als deze nuttig kunnen zijn in zijn ogen.
*Vijand met (soort): Mensen
***
Hobby’s:
- Nachtclubs afgaan
- lezen
- Wandelen in het bos als hij wat rust nodig heeft
-
Geschiedenis (uitgebreid!!!):
Voor zijn geboorte:
2 jaar voordat Sebastian ter wereld zou komen ontmoette zijn Franse ouders elkaar in de tuinen van Versailles in Parijs. Claude en Marita waren verliefd op het eerste gezicht. Het was een liefde zoals je die nergens anders zou kunnen vinden. Zo puur en zo echt. Het was niet zo vreemd dat ze al na een jaar gingen trouwen. Met de toestemming van beide mensen hun ouders traden ze in het huwelijksbootje.
Maar niet alles bleef rozengeur en maneschijn voor Claude en Marita. Claude bleef langer hangen in de kroegen en kreeg slechte kameraden die hem ook nog eens aan de drugs hielpen maar Marita bleef trouw aan haar man en hielp hem door alles wat hij tegenkwam.
De kindertijd:
Sebastian werd ongeveer anderhalf jaar na hun trouw geboren in een ziekhuis van een van de naaste dorpjes van Parijs. Hij was een gezond mannetje dat al snel met zijn moeder naar huis mocht gaan. Hun vader is hen nooit komen opzoeken in het ziekenhuis.
Pas een maand nadat Sebastian geboren was kreeg hij zijn vader te zien, niet dat hij zich dat nog herinnerd maar de meeste vaders zien hun kind als die geboren wordt. Bij de woorden: "Kijk, Claude! Ons zoontje; Sebastian!" die zijn moeder zo liefdevol zei tegen haar man trok Claude enkel onverschillig zijn schouders op en keek weer verder naar de televisie. Dat was nog maar een van de vele momenten waaruit bleek dat Claude het weinig uitmaakte of hij nageslacht had rondlopen of niet.
3 jaar was Sebastian toen hij zijn zusje kreeg. Ook Sarah was een gezonde en mooie baby die snel naar huis mocht gaan. Claude kon het weerom geen barst schelen dat hij een nieuwe telg had rondlopen in zijn huis. Hij voedde ze toch niet met het geld dat hij verdiende of kreeg door te gaan stempelen. Hij maakte dat op aan drank en drugs.
Marita had een zware taak eraan om voor twee kinderen en een man te zorgen. Maar ze deed alles met liefde en zorg. Ze kookte, waste en verzorgde ze allemaal evengoed en als ze tijd overhad deed ze wel eens her en der een klusje voor wat vrienden die haar daarvoor geld gaven zodat ze kon overleven. Maar ze had er simpelweg de tijd niet voor om haar kroost te beschermen tegen de slechte invloed die de televisie en hun omgeving soms konden geven.
Toen Sarah 4 jaar was en Sebastian dus 7 begonnen de echte woede-uitbarstingen van zijn vader pas echt. Op een moment was de man zo dronken dat hij zijn dochter wilde afslaan met een gebroken fles maar Sebastian voelde iets van broederliefde voor zijn zusje en wilde haar beschermen waardoor hij de klappen kon opvangen. Op zijn rechterwenkbrauw staan de gevolgen ervan nu nog in de vorm van 3 plaatsen waar geen haar meer groeit. De littekens op zich zijn zo goed als weg tenzij je er met een vergrootglas gaat op zitten gluren om ze te zien.
Maar dat was het moment waarop hij besefte dat hij wel veel om Sarah gaf.
De tienerjaren:
Zoals verwacht groeide Sebastian op als een pestkop die er genoegen inschepte om zwakkere kinderen hun geld af te troggelen om zelf wat te kunnen eten. Zijn vrienden waren niet veel beter dan hem of die vrienden had hij omdat ze simpelweg bang waren om een van zijn slachtoffers te worden.
Verder was het ook zijn bezigheid om zijn zusje in de gaten te houden. Ze was een prachtig meisje maar makkelijk beïnvloedbaar en makkelijk om te praten door jongens. Dus hield hij er nog een extraatje op na om de liefjes van zijn zus goed te keuren of af te keuren. Maar na een tijd vond Sarah dat natuurlijk niet goed. Al de jongens die hij afkeurde vond zij net de leukste en de jongens die hij dan weer goedkeurde waren meestal onbenullige seutjes waar ze niets in zag. Zo begon Sarah weg te groeien van haar broer terwijl die enkel bezorgder om haar werd.
Toen hij 17 was werd hij gebeten door een weerwolf. Het was gekomen door zijn zusje die haar nieuwste liefje had meegenomen naar huis en naar haar kamer. Hij vertrouwde hem niet, net zoals al die anderen maar deze keer had hij gelijk gehad. De jongen, Trojan veranderde in de kamer van Sarah en toen hij haar hoorde gillen is hij meteen in actie geschoten en heeft haar beschermd. Door middel van zijn talent om in alles wapens te zien kon hij Trojan afschrikken maar kwam er zelf niet ongeschonden uit. De beet die hij had was niet levensgevaarlijk maar later ontdekte hij dat hij niet meer menselijk was.
Weg uit Parijs, weg van het verleden."
Twee jaar nadat hij een weerwolf was geworden had hij het al wat onder de knie. Hij hield de maankalender in de gaten en zorgde ervoor dat hij in meer afgelegen gebieden ging veranderen om de achterdocht van hem weg te houden.
Buiten het feit dat hij nu een weerwolf was veranderde er niet veel meer. Hij had nog steeds slechte vrienden en werd gemener en brutaler met de jaren tegen zijn ouders en tegen meisjes ook maar nog niet in de mate dat hij dat jaar zou ontwikkelen.
Nadat Sarah een sleep-over-party had gehouden met wat goede vriendinnen wou Sebastian kijken hoe het met hen ging en of ze nog iets nodig hadden maar wat hij daar aantrof was alles behalve het gene dat hij verwachtte. Zowat iedereen was meer dan stomdronken en onder hen bevonden zich zelfs enkele doden, waaronder Sarah. Pas later uit de autopsie en de reconstructie bleek dat de meiden elkaar hadden aangespoord om alcohol rechtstreeks in hun bloed te spuiten. Voor sommigen had dat enkel een alcoholvergiftiging veroorzaakt, anderen hadden gefaket maar waren stomdronken doordat ze het op de normale manier hadden binnengekapt maar anderen waren eraan gestorven.
Hierdoor kreeg hij een echte haat tegenover vrouwen en meiden en begon ze te verafschuwen. Nog 3 jaar zou hij die haat intensief volhouden voordat hij ze weer gebruikte in zijn voordeel.
Hoe dan ook, al na de begrafenis van zijn zusje liepen de dingen slechter en slechter. Zijn moeder ging er zienderogen aan onderuit en zijn vader was ook nog maar een verre schreeuw van de romantische, perfecte man die hij eens was, volgens zijn moeder. Nog datzelfde jaar kon hij zijn vader begraven ten gevolge van een overdosis. Dat verlies deed hem niets. De man had enkel ellende veroorzaakt in zijn leven dus waarom zou hij tranen laten om hem? Zijn moeder die er nu helemaal onderuit was gegaan dumpte hij bij zijn oom voordat hij Frankrijk helemaal verliet om naar Tabanan te verhuizen op 20 jarige leeftijd.
Tabanan, een nieuwe 'thuis'
Naar aanraden van enkele van zijn schoolvrienden was hij naar Tabanan verhuisd. Waarom weet hij allang niet meer maar het leek hem wel beter dan Parijs.
Nooit heeft hij zijn studies voor chirurg afgemaakt. Hij heeft wel een jaar gewerkt als taxichauffeur maar dat werd hij al snel beu en ging dus stempelen. Het geld dat hij daarvoor binnenkreeg was bijlange niet genoeg dus zocht hij andere manieren. Uiteindelijk kwam hij in aanraking met een groep mensen die elkaar aan zwart werk hielpen en ook vaak rondhingen in kroegen. Hoewel hij mensen verafschuwde sinds hij weerwolf was sloot hij zich toch bij hen aan en kreeg dezelfde ongezonde gewoonten als zijn vader maar dan in mindere vormen.
Het leven is zo slecht nog niet.
Na 11 jaar in Tabanan was hij 31 geworden en in die tijd had hij al een hele reputatie opgebouwd als zijnde een moeilijke man waar je niet graag problemen mee wilt krijgen.
Maar ook hij verloor zijn hart uiteindelijk aan een vrouw. Pas later ontdekte Sebastian dat het pure puppyliefde was. De relatie met de vrouw duurde ongeveer een jaar voordat hij haar weer beu werd. Met volle maak lokte hij haar mee naar een afgelegen plaats om haar daar in zijn weerwolfgedaante van kant te maken.
Hij brak in haar appartement met haar sleutels en nam alles mee dat van waarde kon zijn en daar vond hij ook Vervara als een puppy. Omdat hij wel van honden hield besloot hij het beestje mee te nemen en zelf groot te brengen. Nog steeds is de Doberman Pincher in zijn bezit en is het hondenwijfje opgegroeid tot iets wat hij is: afstandig, agressief maar speels tegenover mensen die ze wel aardig vind.
Woont: Her en der. Hij huurt meestal een kamertje in een motel of een hotel voor een nacht voordat hij verder trekt naar een andere. Soms blijft hij wel eens slapen bij een vriend maar hij denkt erover om een appartement te huren of zelfs te kopen.
*Beroep: Officieel is hij werkloos maar hij is zwartwerker waar hij zowat alles doet wat hem wordt voorgelegd. Van taxichauffeur tot drugsdealer.
Wapens:
- Een boksbeugel en een dolk. Soms een geregistreerd handwapen als hij weet dat het gevaarlijk gaat worden maar dat draagt hij bijna nooit.
Plannen droom: Hij heeft nooit echt een droom gehad. Hij leeft zijn leven zoals het komt en is niet van plan om het drastisch te gaan veranderen.
Angsten:
- Politie: Hij is niet doodsbang voor ze maar hij heeft liever geen armen der wet in zijn buurt.
- Het graf van zijn zusje: Hij weet niet waarom maar als hij rondslentert op het kerkhof probeert hij dat graf zo goed mogelijk te ontwijken, misschien omdat hij vindt dat het zijn schuld is dat ze is doodgegaan
*Huisdieren: En Doberman Pincher die luistert naar de naam Vervara
Extra (vertrouweling, beschermeling, andere)://
---na eerste char weglaten----
****
Rp voorbeeld/ intro (Uitgebreid!!!):
Met een zachte klik viel de voordeur in zijn slot waarna al giechelend een mooi meisje met prachtig, glanzend zwart haar de trap opsloot, op de voet gevolgd door een zichtbaar oudere jongen met doordringende groene ogen. Af en toe wierp het meisje haar bruine ogen op de jongen en giechelde telkens wat luider en luider. Eenmaal ze haar slanke been op de bovenste
trede had gezet inhaleerde ze scherp bij het zien van een jongen die nonchalant tegen de deurpost van een kamer leunde. "Sarah Latesh... Wie heb je nu weer bij je?" vroeg de jongen zonder Sarah noch de jongen achter haar aan te kijken. Hij leek meer geïnteresseerd in de witte vloerbekleding gezien zijn helderblauwe blik er niet vanaf keerde. "Ach, Sebastian! Koop toch een leven! Je moet je niet bemoeien met mijn leven! Je bent mijn vader gelukkig niet! Dus het gaat jou niets aan dat ik Trojan bij me heb!" tierde het meisje naar de jongen die opeens opkeek. Hij had een intimiderend uiterlijk. Een erg
kort geschoren kapsel op zijn schedel en een beginnende baard-en snorgroei om zijn roze lippen. Ook het litteken op zijn wenkbrauw had iets intimiderends. Je kon zo al zien aan hem dat je geen ruzie met hem wilde maken. Sebastian grijnsde enkel breed toen Sarah toch had gezegd wie ze bij zich had. "Gezien we niet bepaald een vader hebben neem ik die verantwoordelijkheid, als broer, op mijn schouders. Zolang je je maar gedraagt is het goed." Met een duidelijke afschuwende blik keek hij de twee mensen na en hoe ze verder liepen naar de kamer langs die van Sebastian. Met zijn gespierde armen hield hij Trojan toch even tegen. "Als jij haar ook maar enigszins kwaad doet op welke manier dan ook, dan zweer ik je dat je zou wensen dat je nooit een voet hier had binnengezet!" mompelde hij voordat hij de grip op diens schouder even verstevigde tot een redelijk pijnlijke knijp voordat hij Trojan ruw van zich afduwde.
Meteen verdween hijzelf in zijn eigen kamer en plofte neer op het meubelstuk dat de naam bed droeg. Zonder te kijken tastte hij de vloer langs zijn bed af, zoekend naar zijn boek en viste dat uiteindelijk onder een rondslingerende broek voordat hij verder begon te lezen.
De uren verstreken en al snel begon de nacht te vallen. door het schemerlicht had Sebastian zijn ogen al lichtjes dichtgeknepen om de letters in zijn boek nog te kunnen onderscheiden van elkaar maar het begon nutteloos te worden. Met een diepe zucht knipte hij de nachtlamp aan en liet zijn ogen over de pagina gaan waar hij was geëindigd om weer verder te kunnen lezen. Net op het moment dat hij zijn zin weer had gevonden hoorde hij een harde klap, gegrom en gegil. Gegil dat enkel van Sarah kon zijn. Nadenken deed Sebastian niet hij gooide het boek in een hoek van zijn kamer en sleurde zichzelf zo snel mogelijk van het bed af. In nog geen twee seconden stond hij voor de kamerdeur van zijn zus en bonsde hard op de deur. "Wat is er, Sarah? Doe open! Doe die godverdomde deur nu open!" riep hij terwijl hij nogmaals klopte. Hij hoorde de droge klik van het omdraaiend slot en duwde zichzelf naar binnen. Wat hij daar voor ogen kreeg konden zijn ogen niet vatten. Zijn zusje doodsbang tegen de deur aangedrukt en achterin de kamer iets dat leek op een mengeling van een mens en iets heel erg pluizigs. Toen het mensachtige dier of de
dierlijke mens opkeek kon hij zien aan de doordingende groene ogen dat het niemand anders dan Trojan kon zijn. "Wat is dàt?!" bracht hij met veel moeite uit. Met zijn hand greep hij naar de bureaulamp en keerde de kop ervan naar Trojan toe en kon niets anders besluiten dat die in iets dierlijks was aan het veranderen. Een wolf aan de geluiden te horen en sommige kenmerken die zich al blootgaven. Met een pijnlijk gezicht trok Sebastian zijn hand weg van de bureaulamp die te heet was geworden om nog langer vast te houden waardoor het licht weer van het dier afgleed en zijn licht bundelde in een goudgeel vijvertje op het bureau.
Beschermend ging hij voor Sarah staan en wachtte tot er misschien iets ging gebeuren en dat ging er ook. Hij hoorde gekletter van metalen kleerhangers die tegen de grond gingen voordat hij het zwartgrijze beest op hen af zag duiken. Met zijn armen voor zijn gezicht gevouwen kon hij de eerste aanval afslaan en het dier, of wat het dan ook was, weg krijgen. Meteen kwam hij echter in actie door de bureaulamp van te grijpen en het gloeiende ding beschermend voor hem te houden. Het dier sloeg weer toe waarna hij de hete, metalen kop tegen het oog van het dier ophield dat meteen klagelijk begon te janken en ineen kromp om enkel nog razender te grommen naar zijn prooi. Maar de aanval bleef wat uit nu. Al ijsberend gluurde het woeste dier naar Sebastian en Sarah waarbij hij zijn gewonde oog angstvallig dichtkneep. De vacht over diens oog was helemaal weggebrand en de huid was gerimpeld en op sommige plaatsen bruin en zelfs zwart. Hij had de lamp dan ook hard tegen het oog aangedrukt en de lichtbron was dan ook wel érg warm geworden door de lange tijd dat het had moeten werken.
Sebastian hield zich weer klaar toen het dier weerom naar hen toesprong. Hij had echter niet gerekend op de scherpe klauwen en werd maar al te gemakkelijk aan de kant geworpen door de weerwolf. Hij kreunde pijnlijk toen zijn rechterschouder doorboord werd door een metalen pin die aan het bed van Sarah was bevestigd. Hij schreeuwde het uit van de pijn maar trok zichzelf snel van de harpoenachtige pin en draaide zich weer om. Sebastian viste van de vloer een schoen die hij naar de kop van Trojan slingerde. Het gewenste effect volgde daarop. Trojan verloor alle interesse voor zijn zus en concentreerde zich weer op Sebastian, het feit dat die was aan het bloedden was enkel een extra stimulans voor de hongerige lycantroop. Wanhopig zochten de helderblauwe ogen van Sebastian naar iets om zich mee te verdedigen en uiteindelijk vond hij een naaldhak. Hij klopte met de punthak hard op het gezicht van het wilde monster en grijnsde elke keer als hij het dier hoorde janken van de pijn. Pas dan schreeuwde Sebastian het echt uit van de pijn. De krachtige kaken van het dier sloten zich om zijn arm en hij voelde zijn bot daar al langzaamaan veranderen tot gruis. Een pure wanhoopsdaad volgde waarbij hij de naaldhak een aanslag liet doen op het al gewonde oog van de wolf en stak het dier zijn oog uit met de naaldhak. Jankend en kronkelend van de pijn liet het dier zijn prooi los waarna het buitelend en struikelend naar het raam rende om erdoor te springen en uit het zicht te verdwijnen.
Uitgeput zat Sebastian tegen het bed aan en hijgde diep van de adrenaline, pijn en vermoeidheid. "A-alles in orde?" hoorde hij zijn eigen stem nog vaagjes vragen voordat hij langzaam wegzakte, door de shock, in een zwarte leegte.
, nu ga ik toch even mijn grote adminoordeel geven (?? 
Niet dat dat echt betroubaar is maar ja)
) char. Maar ja, ik vind heel veel eng 
