In a need of blood [Open/Lilé]

[Lisa. * ||]

De iets gure wind die door een van de vele steegjes van Tabanan waaide deed haar niks. Kou was niet een van de dingen waar ze moeite mee had. Ze had de laatste tijd alleen grote afstanden getrokken en haar lichaam schreeuwde nu dan ook om bloed. Aangezien ze onder die tochten geen levend mens tegen was gekomen.

Het was de enige reden waarom ze naar dé mensenstad Tabanan was getrokken. Meestal had ze het niet zo met de stad, er liepen vaak niet alleen mensen rond en de kans dat het 'druk' was was er ook nog. Liever een verdwaald persoon wat toch geen kans op leven meer heeft dan iemand uit een menigte of groep moeten hebben. Ahfijn, ze had al ongeveer een half uur een wat verwaarloosde man in het oog die zeker niks tot nauwelijks alcohol op had. Als ze iets liever oversloeg was het dat wel. De man had haar interesse getrokken nadat hij wat van een pestpartij zei ondanks zijn eigen uiterlijk. Wonder boven wonder werd hij zelf niet aangevallen en leek hij een ideale maaltijd.

En laat het geluk nou net willen dat hij de steeg inliep waar Lilé zich verborgen hield op dat moment. Schuilend achter een van de vele containers bedacht ze hoe ze het beste de man zou kunnen overvallen. Ze had daardoor niet in de gaten dat ze niet alléén met de man was.

[Zhavirah]

Via de daken bewoog er een schim heen en weer. Hij was helemaal gekleed in het zwart waardoor hij amper op viel in de duisternis. De persoon was Arthur en kwam net terug van Deadshine. Hij was daar ongeveer een nacht gebleven maar vertrok uiteindelijk weer. Je wist maar nooit wat er allemaal kon gebeuren in die oude stad. Beter uit de buurt blijven als je er niets te zoeken had.

Van al de gebeurtenissen had hij langzamerhand toch dorst gekregen naar bloed. Een paar druppeltjes zouden al genoeg zijn. Een voorkeur had hij niet, op dit moment was alles goed. Vanaf het dak zag hij al een aantal mensen maar de meeste leken haast te hebben, en hij wou een makkelijke prooi. Iets waar hij niet te veel achterna hoefde te rennen en tijdelijk niet gemist zou worden. Normaal zou hij met Cole samen bloed gaan drinken, maar die was verdwenen en nergens meer te vinden. Dus moest hij het nu echt alleen proberen zonder de hulp van zijn vertrouwde mentor.

Zijn ogen hadden al een goed slachtoffer gevonden, een vrouw die bijna om leek te vallen van de slaap, makkelijker kon het niet. Via het dak volgde hij de persoon totdat hij kon toeslaan, maar iets anders trok al snel zijn aandacht. Een vrouwelijke vampanees die blijkbaar haar prooi ook had gevonden.

[Lisa. * ||]

Ze stond nog steeds achter de container en hoorde de man, haar toekomstige slachtoffer lopen. Ze voelde zijn stappen en was eigenlijk op het moment aan het wachten dat hij de container waar zij achter stond zou passeren, dan zou ze hem overvallen. Ze merkte dat hij dichterbij kwam, 15 meter van haar nog vandaan. Maar ze had iets gevoeld, alsof ze niet alleen was. Haar linkerhand, die al om haar eigen stok geklemd zat liet los uit een automatische, iets zij haar nog niet toe te slaan. Haar bloedbehoefte vocht tegen het gevoel maar ze bepaalde zelf dat het bloed ook die minuten ook nog wel kon wachten.

Haar blik ging naar de andere kant van de steeg, omhoog en naar de kant van de man. Het leek wel alsof er aan het einde van de steeg nog iets was, een ander mens. Maar ineens besefde ze wat er aan de hand was, ze rook de geur van een nachtwezen, wel zwak maar het kon geen mens zijn. Er was dus een vampier in de buurt!