I have a wounded V here {open}

[Zhavirah]

Vreemde blikken werden geworpen toen Franklin in de ASM stapte met Marko op zijn rug. Waarschijnlijk was Marko het fie tdat hij de burcht als eerste al was binnen gekomen. Als vampanees was hij niet echt de favoriete persoon van de inwoners. Hij deed zijn best te blikken te mijden, ook al het nog best lastig ging.
Dit alles was gekomen door een uit de hand gelopen gevecht met Morton, die Marko aardig wat klappen had gegeven. Gelukkig was Morton hun niet gevolgd en kon Franklin gaan flitten. Ook al ging flitten toen nog best moeilijk met Marko op zijn rug.

In de ziekenzaal haalde Franklin, Marko van zijn rug en legde hem op het bed. Het eerste was hij gelijk deed was zijn rug strekken. Het gaf een raar gevoel om in Aloyze te zijn maar het was tegelijkertijd ook prettig. Kort draaide zijn blik om naar Marko, maar hij draaide alweer snel weg om een stoel te pakken en erbij te komen zitten.

[:: Heen - en - weer - wolf]

"Wat de?" verbijsterd staarde Summer naar Franklin, die Marko leek binnen te brengen. Ergens was het best grappig, aangezien ze een idee van een soort van suprise in haar hoofd kreeg : Marko die weer overeind veerde en riep 'EEN APRIL!'. Een grijns verscheen op haar gezicht.
Maar het was geen 1 april, dacht ze erachter aan en schudde haar hoofd. Dus was er nergens iets om over te lachen. Haastig liep ze naar Franklin en wierp een verbijsterde blik op Marko "Uitleg graag?"

[RustyAllard]

Marko keek Summer vaag aan. "Morton" bracht hij uit, hij schaamde zich dood was aan hem te merken. "het ging redelijk gelijk op, tot ik onvoorzichtig werd, wat ben ik ook een sukkel eigenlijk" zei Marko daarna en hij hoestte even, er zat bloed vermingt met zijn speeksel. En hij keek walgend naar zijn hand, daarna liet hij zijn hoofd vallen, daarna luisterde hij naar zijn ademhaling, die redelijk oppervlakkig begon te worden "haal een specialist, alsjeblieft" bracht hij daarna uit en hij deed zijn ogen dicht.

Er waren 3 verklaringen voor wat er nu geboren: Marko had, of iets met zijn longen. Of teveel bloed verloren, of hij was gewoon vreselijk vermoeid. Of een combinatie van de 3. Marko's zicht was wazig, en hij was duizelig, al vanaf dat Franklin besloot dat tijd was hem hierheen te brengen.

[Zhavirah]

Zwijgzaam volgde Franklin Summer met zijn ogen. Naar zijn zicht zou Marko het makkelijk redden als hij zich maar niet teveel inspande. Van het bloedspeeksel moest Franklin niet echt walgen in tegen deel stond hij juist op en liep naar Marko. "Met Morton kan je gewoon beter oppassen" Waren de enige woorden die hij sprak. "Dit kan pijn doen" vertelde Franklin die opeens op zijn handen spoog. Het speeksel dat nu op zijn handen lag, begon hij over de open wonden te smeren totdat zijn hand weer droog was. "Je overleeft het wel maar je hebt gewoon rust nodig nu" kwam er zonder enige emotie uit. Dit alles was totaal nieuw voor Franklin, normaal gebruikte hij zijn speeksel alleen om zijn eigen wonden te dichten maar dit was een uitzondering.

[°°Orange°°]

{Introducing Gavin }

Zijn dagen werden korter en zijn nachten langer. Zo had hij het ook geregeld. Het duurde lang voordat de directie je voorstellen in ontvangst nam en ze behandelde. Hij vocht nu al bijna een jaar tegen het felle daglicht in zijn uren hier in het ziekenhuis. Het waren zware tijden geweest, maar nu was de zon onder en koelde zijn lichaam af, van de paar uurtjes zon die hij desonkans te verduren had gekregen. het was vreemd, om plotseling geen half vampier meer te zijn. het duurde al bijna een jaar, maar hij verwonderde zich er nog steeds over.

De schuifdeuren piepten toen ze zich openden en hem de hal binnen lieten. Hij was odnerweg naar de balie voor een nieuwe klus. Soms was het zo rustig dat hij, als chirurg werkelijk emt bloedonderzoeken werd opgescheept. Aanvankelijk ahd hij deze dag ook zo ingeschat, maar dat was voordat hij het drietal ontdekte. De stetoscoop hing nonchalant over zijn schouder en een moment lang bewoog hij zich niet. Zwijgend staarde hij naar de wezens. Toen schoot hij eropaf, sneller dan een mens had gekund, en begon een snel onderzoek op Marka. Hij meende de man te herinenren, maar wist niet zeker waarvan. Hij kende zoveel mensen van gezicht inmiddels...

'Wat is er gebeurd?' Was zijn eerste vraag aan de omstanders, want hij wilde dat Marko zijn krachten zoveel mogelijk spaarde. Het zag er ernstig uit. Veel ersntiger dan je van een afstand zou vermoeden.
'Is hij veel bleod verloren?' Dat was zijn tweede vraag, net zo belangrijk als zijn eerste. marko was een mens en kwetsbaar voor zoveel dingen... er was haast bij, zonder twijfel.
Hij liet de pols van Marko weer los, na zijn polsslag te hebben gemeten en keek van Summer naar Franklin, aangezien hij geen idee ahd wie van hen erbij was geweest, en of een van hen uberhaupt erbij was geweest. Als laatste keek hij naar Marko. Als het niet anders kon, dan moest hij maar antwoorden.

[RustyAllard]

"Ik had een klein probleempje tijdens een gevechtje, niks bijzonders, hoop ik" bracht Marko traag uit en hij hoestte weer, er zat weer bloed tussen. En hij liet zijn hoofd weer zakken. "Enik ben behoorlijk wat bloed kwijt, maar daar is nu niks meer aan te doen, denk ik" bracht hij daarna uit en hij hoeste weer, daarna keek hij Gavin aan. "Weet jij misschien hoe dit komt" zei hij, wijzend op het bloed wat op zijn hand zat omdat hij zijn hand voor zijn mond deed bij het hoesten, zijn stem klonk tamelijk angstig, maar het was natuurlijk ook niet iets wat je dagelijks overkwam.

[:: Heen - en - weer - wolf]

Summer wierp een vieze, maar geïnteresseerde blik op het speeksel van Franklin en knikte bewonderend. Zelf was ze de tijd dat ze dit ook moest doen, als vampier zijnde, totaal vergeten. Daarom vond ze het leuk om er naar te kijken.
Ze streek even over het hoofd van Marko en keek op toen ze Gavin zag, en staarde hem aan. "Morton, toch?" zei ze tegen Franklin en knikte naar de vampanees "Hij was erbij, zei hij" voegde ze er dan aan toe. "Ga je hem beter maken?" vroeg ze er dan weer achteraan met een soort van kinderlijk enthousiasme, alsof dit een toneelvoorstelling was.

[Zhavirah]

Zwijgend staarde Franklin naar Gavin tot Summer wat aan hem vroeg. "Morton Villijn, een krachtige maar gek geworden vampanees" de woorden kwamen eruit met afschuw voor de man. Het was niet de eerste keer dat Morton iemand zo had toegetakeld. De vorige keer was hij het zelf in een twee tegen één gevecht. Zijn blik ging weer richting het bloed van Marko, het zag er niet half zo aantrekkelijk uit als dat van een mens. In tegenstelling zou dit bloed juist als vergif op hem werken. "Dus wat raad de dokter aan?" vroeg Franklin richting Gavin met de gedachte dat hij de dokter hier zou zijn. Summer leek door haar woorden het al niet te zijn.

[°°Orange°°]

'Je lijkt een gevecht te hebben verloren,' glimlachte Gavin naar Marko, terwijl hij hoofdschuddend de wonden bekeek. Een v kapitein die verloor van een Vampanees... het was bijna neit voor te stellen, maar blijkbaar was het wel gebeurd. Tegenwoordig vochten de vampanezen gemener. Het wals alsof ze zich ergens op voor bereidden, en Morton was een bekedne naam voor hem. Niet alleen had hij zelf ook ervaring met de man gehad, groot gedeelte van de vampiers die heir kwamen waren door hem aangevallen. Maar dat waren vampiers...

gavin zette eht van zich af en knikte naar Summer met een geruststellende glimlach, hoewel ze neit erg bezorgd leek.
'Dat zal geen probleem worden. Hij is veel bleod verloren en heeft een flinke klap gehad, maar dit komt wel goed. Ik zal voor de zekerheid nog wat testen doen, maar ik verzeker je, hij komt er bovenop. Desnoods emt een nachtje goed slapen. Als u vragen mag...' begon hij tegen Marko,' hoe is dit zo gekomen? Sinds wanneer deelt Morton rake klappen uit aan de V's? Ik begin me werkelijk zorgen te maken...'
Gavin negeerde Franklin emt opzet, hoewel dat neit volgens de geschriften was Hij ko nhet niet helpen. ZIjn haat jegens de vampanbezen was krachtig en wreed. Zo wreed dat hij instaat was toe te kijken hoe een stierf en vervolgens droog op te merken: 'tijdstip van overlijden...'

[RustyAllard]

"Hij verstoorde me meditatie en probeerde me aan te vallen. Ik onderschatte hem een beetje volgens mij, en op een gegeven moment wist hij mijn zwakste punt in me buik te penetreren, en toen was het zeg maar over, heb hem volgens mij ook nog wel een klap weten te geven, maar dat kan ik niet meer herrineren" zei Marko en bij het woord tests schudde hij zijn hoofd. "verbind me maar gewoon, zet me een uurtje aan een infuus met bloedzakken, bloedgroep 0 en ik rust in mijn huis wel uit, ik wil niet dat meer V's me in deze toestand kunnen zien" zei Marko en hij schudde zijn hoofd, das echt uit den boze, ik wil er niet uitzien alsof ik een zwakkeling ben die in een ziekenhuis moet blijven dacht hij bij zichzelf en hij kwam langzaam omhoog, en grijnsde toen "zie je, rechtop zitten lukt alweer, kan zo wel gewoon weer normaal lopen" zei hij en hij grijnsde, daarna zakte hij weer achterover en keek hij uit het raam.

[:: Heen - en - weer - wolf]

"Ja, Marko is een stevige hoor" zei Summer met een glimlach op haar gezicht en wierp een blik op Gavin. Haar glimlach stierf weg toen ze duidelijk de onrust in zijn stem hoorde en nerveus schuifelde ze heen en weer op de grond terwijl ze een lok van haar haar om haar vinger wond. "Wat is er dan.. met vampanezen?" ze wierp even een blik op Franklin, maar het was niks voor Summer om vooroordelen te hebben. Voor haar was iedereen in het begin even aardig. Of stom. Alleen over Morton mocht ze vooroordelen hebben, terwijl ze hem nog nooit gezien of gesproken had. Maar het leek haar geen aardige knul.
"Als ik jou was, Marko, zou ik gewoon hier blijven. Anders ga je van je stokje terwijl je naar huis loopt" merkte ze nuchter op en leunde tegen het ziekenhuisbed aan.