|
Post by :: Heen - en - weer - wolf on Jan 2, 2009 21:36:33 GMT
Zwijgend bekeek ze de gasten die in Don Panza kwamen, over het algemeen studenten en een oude vent, inclusief vrienden. Dachten waarschijnlijk dat ze hier nog een jong mokkel vandaan zouden kunnen halen? Violet schudde met haar hoofd. Ze had al bijna hetzelfde taalgebruik als de dikke gezette man met het volle bierglas aan de bar. Zou ze nog verder kunnen zinken en hier haar hele leven komen? Een bierbuik zou dan niet lang op zich laten wachten.
Ze fronstte haar wenkbrauwen en schudde haar hoofd, alsof ze de gedachte van zich af wou schudden. Waarom dacht ze zo vaak vreemde dingen? Dit was niet eens de eerste keer. Daar moest ze mee ophouden. Die gedachtes in haar hoofd waren ook de reden geweest dat Violet voor het eerst wegrende richting een kroeg. Ze hield niet eens van alchohol, maar ze was wanhopig, en dacht dat dit misschien een laatste optie kon zijn. De bedreiging met Sebastian hakte erin. Zelfs bij zo'n nuchter type als Violet. 's avonds, als ze thuis kwam, was ze bang voor de schaduwen die de eeuwenoude standbeelden in hun huis maakten. Ze durfde bij schemering niet meer naar buiten en was zelfs overdag bang. Ze had hier vaag afgesproken met een vriendin, maar had geen hoop dat die meer zou komen. Ze wierp nog een blik op de studenten die het kroegje met een hoop geschreeuw vulden en nipte van haar glas.
|
|