|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 15:09:18 GMT
Darius had zijn zwaard in zijn handen. Hij sloeg met grote kracht op een van de bomen die langs de rand van het veld stonden in. Dat was zijn manier om te oefenen. Hij móest een soortement van tegenstander hebben, anders kon hij niet oefenen. De boom was tenminste iets.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 15:12:02 GMT
Die geurd... dat bloed... Een vreemde tweestrijd van bekendheid en gevaar. Tegen beter weten in bewoog Steve zich richting het geluid en de geur. Zijn hart stopte. Het was een V... Dat zonder twijfel. Hoeveel jaar er ook verstreken mochten zijn, hij herkende hem, alsof hij hem gister nog had gezien. 'Darius,' zei hij zacht, wetend dat zijn zoon hem kon horen.
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 15:14:46 GMT
Darius keek om, zijn pupillen werden groot. "Laat me met rust" Hij deed een paar stappen achteruit, met zijn zwaard half geheven. Hij wist dat hij zich nu kon meten met zijn vader, met de persoon waarmee hij niets te maken wou hebben.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 15:16:03 GMT
Steve zweeg en stapte nog iets dichterbij. 'Ik ben hier niet om met je te vechten, het zou fijn zin als je jouw zwaard ook niet tegen mij op zou heffen.' Hij zweeg opnieuw. 'Je bent gegroeit.' Het was vanzelfsprekend, maar dat verandere niks aan het feit dat het zo was.
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 15:23:08 GMT
Darius liet zijn zwaard zakken, en deed een even grote stap achteruit als Steve dichterbij was gekomen. Hij zij niets. Hij was degene hem had willen laten vermoorden om een oude vriend te kunnen kwellen. Het riep herinneringen op, en die maakten dat er een kwade blik zijn zijn ogen kwam, ook al keek hij naar de grond.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 15:25:02 GMT
(*pokes* dat heeft steve neit gedaan, allemaal niet...)
Steve stopte en slaakte een geergerde zucht. 'Ik wist neit dat V's vluchtten. Je bent oud genoeg om te praten. Gebruik die mond van je, kan er niet eens een hallo vanaf? Ik had meer aan je maneiren meoten doen in plaats van het vechten,'snoof hij, boos op zichzelf. Was dit geworden van het kind dat hij en Annie hadden gemaakt? Was dit zijn zoon?
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 15:38:49 GMT
"Waarom zou ik je begroeten?" Vroeg Darius. Hij keek Steve aan, zonder een emotie te tonen. "En ik noem het niet vechten wat je me geleerd hebt, je hebt me een laf wapen laten gebruiken om een klus voor jou te klaren, maar echt vechten leerde je me niet." Hij dacht terug aan de kruisboog die hij lang geleden ergens had achtergelaten.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 15:42:45 GMT
'Je was een mens, je ahd al het recht om dat wapen te gebruiken. Als halfvampanees was je veel te klein om een zwaard te gebruiken, je zou het nog geen gechten hebben overleefd. Het ging me om je leven.' Hij sloeg zijn armen over lekaar en keek hem verwonderd aan. 'En als antwoord op je eerste vraag, omdat ik je vader ben. Meer reden ehb ik niet nodig. en jij ook niet.'
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 15:46:50 GMT
'Wat een vader..' "Waarom heb je me er uberhaupt bij betrokken?" Vroeg Darius. "Als je me niet bij jouw zaakjes had betrokken had ik een normaal leven gehad, en dan had ik niet met wapens om hoeven te leren gaan om me te verdedigen" Zijn zwaard had hij nog steeds vast.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 15:58:08 GMT
'Het was je eigen keuze. Ji jwilde bij mij zijn. Je vroeg me altijd wat ik deed. Als je me emt een wapen zag staan, smeekte je me te leren wat ik kon. Misschien ben je het vergeten, maar ooit was ik je voorbeeld. Sinds je medoer overleed leek je je haat te gebruiken tegen alles en iedereen, uiteindelijk ook tegen mij. Sorry dat ik het je meot melden, maar je lijkt meer op mij dan je zou willen toegeven.' Hij meende het en voor de tweede keer in zijn leven, schaamde hij zich voor wie hij was. Wat had hij van zijn zoon gemaakt...
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 16:09:43 GMT
"Wat zou jij hebben gedaan?" Vroeg Darius, hij keek zijn vader aan. "Ik was 4 jaar oud en je verdween opeens uit mijn leven, ieder kind zou hetzelfde hebben gedaan, uit nieuwschierigheid" Er viel een stilte. "Ik lijk niet op jou, ik moord niet zonder rede, ik heb een hart" Zijn hand had zich zo strak om het ijzer van zijn zwaard geklemd dat het een beetje vervormd was.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 16:20:56 GMT
Steve schudde zijn hoofd. 'Het is nooit zonder reden en op die laatste opmering heb ik helaas geen antwoord. Ik betwijfel de laatste tijd idenrdaad of ik wel een hart bezit. Misschien stierf die met je medoer, misschien verdween die met mijn vader, wie weet. Ik ben toch blij dat ik je hier zie, ik ben al een tijdje naar jou opzoek.'
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 16:38:24 GMT
"Waarom?" Vroeg Darius. Hij had zijn vader nooit echt zien twijfelen, laat staan hem dat horen toegeven. Hij keek even naar de lucht, de hemel was bezaaid met sterren en er was geen vuiltje aan de hemel, ook was er een bijna volle maan te zien.
|
|
|
Post by °°Orange°° on Jan 24, 2008 20:39:41 GMT
'Omdat...' wat kon hij zeggen? Als hij zei dat hij Darius miste, dan werd hij toch neit geloofd. 'Ik... vroeg me af hoe het met je ging. Hoe je eruit zag, wat voor bloed je had, wie je vrienden zijn, of je een vriendin hebt... Gewoon, om die dignen te weten te komen, due een vader hoort te weten.' Hij stopte zijn hadnen in zijn zakken en zuchtte even. Het leven ahd een vreemd spelletje met hem gespeelt.
|
|
|
Post by mistrefall on Jan 24, 2008 20:54:11 GMT
"Aha.." Darius keek Steve even aan. Zijn vader deed heel anders dan de laatste keer dat ze elkaar ontmoet hadden, in ieder geval, Darius had hem gezien, maar niet andersom. "Nou.. Ik ben sinds twee jaar een V, het werd me aangeboden" Zei hij, aarzelend.
|
|